lunes, 27 de junio de 2011

2011/07/03 - Urteko 14. igandea (A)


Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano


2011eko uztailaren 3a

Jose Antonio Pagolaren homiliak

Urteko 14. igandea (A)

EBANJELIOA

Gozoa eta bihotz-apala naiz.

+ Mateo 11, 25-30

Behin batean, Jesus honela mintzatu zen: «Goresten zaitut, Aita, zeru-lurren Jauna, gauza hauek jakintsu eta ikasiei ezkutatu dizkiezulako eta jende xumeari agertu.
Bai, Aita, goretsia zu, horixe izan baituzu gogoko.
«Nire Aitak nire esku utzi du dena. Eta inork ez du Semea ezagutzen, Aitak baizik; ezta Aita ere inork ezagutzen, Semeak baizik eta Semeak agertu nahi dionak.
«Zatozte niregana, nekatu eta zamatu guztiok, eta neuk emango dizuet atseden. Hartzazue nire uztarria eta ikasi niregandik, gozoa eta bihotz-apala bainaiz ni, eta aurkituko duzue bizitzarako atsedena; eramanerraza baita nire uztarria eta arina nire zama».

Jaunak esana.

HOMILIA

2011ko uztailaren 3a

HERRI XUMEA

Jesusek ez zuen izan arazorik jende xumearekin. Herriak aise egiten zuen Jesusekin bat. Familia aurrera ateratzeko bere lurrak landuz bizi zen jende umil hark pozik onartzen zuen Jainko Aitaz ematen zion mezua: bere seme-alaba guztiez arduratsu zela, batez ere bazter utziak zirenez.
Ezgaituenak Jesusen bedeinkazio bila ibili ohi ziren: haren inguruan askoz hurbilago sumatzen zuten zeruko Aita. Emakumeek barruntatzen zuten Jesusek esaten zuen bezala maitatzen dituela Jainkoak bere seme-alabak: ama baten bihotzez.
Herria konturatu zen berek behar zuten Jainkoa agertzen ari zitzaiela Jesus; hain zuzen ere, Jainkoaz hitz egiten zuen moduaz, bere izateko eraz eta pobreen eta beharrean zirenen aurrean zuen jarreraz. Aitaren hurbiltasun salbatzailea sumatzen zuten Jesusengan.
«Adituen» jarrera bestelakoa zen. Herri xumeari poza ematen dionak gogaitu egiten ditu halako aditu haiek. Lege-maisuek ezin ulertu dute nolatan kezkatzen den Jesus hainbeste sufrimenduaz eta hain gutxi larunbata betetzeaz. Jerusalemgo buruzagi erlijiosoek errezeloz begiratzen diote: Jesusek hots egiten duen Jainko Aita ez da Berri On, baizik arrisku haien erlijioarentzat.
Jesusentzat, bere mezuarekiko erreakzio desberdin hau ez da ustekabekoa. Aitari hori iruditu zaio hoberena. Horregatik, eskerrak damaizkio guztien aurrean: «Aita, zeruko eta lurreko Jauna, eskerrak damaizkizut gauza hauek jakintsuei eta adituei ezkutatu eta jende xumeari ezagutzera eman dizkiozulako. Bai, Aita, hobeto iruditu zaizu hori».
Gaur ere beste inork baino hobeto atzematen du Ebanjelioa jende xumeak. Ez du arazorik Jesusekin bat egiteko. Erlijio-kontuan «adituak» direnei baino gehiago agertzen zaio Aita. Jesusez hitz egiten entzuten dutenean, berez bezala jartzen dute konfiantza harengan.
Gaur, esateko, garrantzizkoa den guztia eliz hierarkiaren baitan pentsatzen eta erabakitzen da, herri xumea kontuan izan gabe eta urrun utziz. Halere, ezer gutxi egin ahal izango da berririk eta onik etorkizuneko kristautasunarentzat herri xume hori gabe. Herri horrek egingo digu tira Eliza ebanjelikoago baterantz, eta ez teologokoek, ez buruzagi erlijiosoek.
Herri sinestedunaren baitan den potentzial ebanjelikoa berraurkitu beharra dugu. Kristau xume askok Kristorekiko atxikimendua modu ebanjelikoagoan bizi beharra ikusten, desiratzen eta eskatzen dute, Jesusen Espirituak biziberrituan den Elizan. Ebanjelio gehiago eta irakaspen gutxiago ari zaigu eskatzen. Funtsezkoa ari zaigu eskatzen, eta ez axaleko gauzak.

José Antonio Pagola

HOMILIA

2008ko uztailaren 6a

JESUSEN HIRU DEI

Behin batean ezustekoa eman zion Jesusek jendeari, Jainkoari eskerrak ematen ikusi baitzuten; alde batetik, Galileako jende xumearen artean arrakasta izan zuelako eta, bestetik, lege-maisuen, idazkarien eta apaizen artean porrota izan zuelako. «Eskerrak zuri, Aita,…gauza hauek jende jakintsu eta adituari ezkutatu eta jende xumeari agertu dizkiozulako». Pozik ageri da Jesus. «Bai, Aita, hobeto iruditu zaizu hori». Hori da «gauzak» agertzeko Jainkoak duen moldea.
Jende xume eta ezjakina, eskola handirik izateko aukerarik izan ez duena, tenpluko erlijioaren baitan ezdeus bat dena: horixe da bihotz garbiz Jainkoari irekitzen ari zaiona. Prest daude Jesusek eskolatu ditzan. Jesusen bidez ari zaie Aita bere maitasuna agertzen. Beste inork ez bezala ulertu dute horiek Jesus.
Alderantziz, «jakintsuek eta adituek» ez dio Jesusi ezer ulertu. Beren ikusmolde jakintsua dute Jainkoaz eta erlijioaz. Dena dakitelakoan daude. Ezin dute ikasi Jesusengandik ezer berririk. Beren ikusmen itxiak eta bihotz gogortuak eragotzi egin diete bere Semearen bidez Aitak eskaini dien errebelaziori irekitzea.
Jesusek bukatu du bere otoitza, baina «jende xumeagan» pentsatzen jarraitzen du. Seforisko eta Tiberiadesko boteretsuek zapaldurik dauzkate, eta tenpluan ez dute aurkitzen zerk arindurik. Bizitza gogorra bizi dute, eta «adituek» eskaintzen dieten dotrinak are gogorragoa eta zailagoa egiten die. Hiru dei egin dizkie Jesusek.
«Zatozte nigana nekaturik eta zamaturik zaudeten guztiok». Lehenengo deia da. Erlijioa zamatzat daukaten guztiei doakien deia, salbazioaren poza atzematea eragozten dieten dotrinek zamaturik bizi direnei doakien deia da. Jesusekin bizi badira, berehala sumatuko dute arintze bat; «Nik arinduko zaituztet».
«Hartu nire uztarria…eramateko erraza baita, eta arina nire zama». Bigarren deia da. Trukatu egin behar da uztarria. Alde batera utzi «jakintsuena eta adituena», astuna baita eramateko, eta Jesusena hartu, bizitza eramangarriago egiten baitu. Kontua ez da Jesusek gutxiago eskatzen duela. Gehiago eskatzen baitu, baina beste era batean. Funtsezkoa eskatzen du Jesusek: pertsonari kalte egiten dionetik askatzen duen maitasuna.
«Ikasi nigandik, otzana eta bihotz-apala bainaiz». Hirugarren deia da. Legea betetzen ikasi behar da eta erlijioa haren espirituaren arabera bizitzen. Jesus ez da etorri bizitza «korapilatzera», sinpleago eta apalago bihurtu du. Ez du zapaltzen. Baizik eta askatu egiten du, era duinagoan eta gizatarragoan bizi ahal izateko. «Atsedena» da harekin topo egitea.

José Antonio Pagola

domingo, 26 de junio de 2011

2011/06/29 - San Pedro eta San Pablo, apostoluak (A)


Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano


2011eko ekainaren 29a

Jose Antonio Pagolaren homiliak

San Pedro eta San Pablo, apostoluak (A)

EBANJELIOA

Pedro zara zu, Jainkoaren erreinuko giltzak emango dizkizut.

Mateo 16,13-19

Garai hartan, Feliperen Zesareara iritsi zenean, galdera hau egin zien Jesusek bere ikasleei:
–Gizonaren Semea nor dela dio jendeak?
Haiek erantzun:
–Batzuek Joan Bataiatzailea dela; beste batzuek Elias; besteek Jeremias edo profetaren bat.
Jesusek galdetu zien:
–Eta zuek, nor naizela diozue?
Simon Pedrok erantzun:
–Zu Mesias zara, Jainko biziaren Semea.
Orduan, Jesusek esan zion:
–Zorionekoa zu, Simon, Jonasen semea, hori ez baitizu hezur-mamizko inork agertu, zeruko nire Aitak baizik. Eta nik hau diotsut: Pedro zara zu, eta harkaitz horren gainean eraikiko dut nik neure eliza; eta herioaren indarrak ere ez du menderatuko.
Jainkoaren erreinuko giltzak emango dizkizut; zuk mundu honetan lotua zeruan ere loturik geldituko da, eta zuk mundu honetan askatua zeruan ere askaturik geldituko da.

Jaunak esana.

HOMILIA

29 de junio de 2008

PEDROREN ZERBITZUA

Jesus hizketan ari da ikasleekin Filipoko Zesarean, Jordan ibaiaren sorburutik hurbil. Pasadizo hau inportantea da Mateoren ebanjelioan. Segur aski, ikasleek bi gauza hauek nahas ez ditzaten nahi du: Jesusengandik jaiotzen ari diren «elizak» eta berari buruz iritzi-mota guztiak bizi dituzten judu-elkarteak nahas ez ditzaten.
Lehenik eta behin, Elizaren erdigunean zein dagoen argitu behar da. Zuzenean galdetu die Jesusen ikasleei: «Zuek, zein naizela diozue?» Pedrok erantzun dio guztien izenean: «Mesias zara zu, Jainko biziaren Semea». Sumatu du, alegia, Jesus ez dela itxaro duten Mesias bakarrik. «Jainko biziaren Semea» da. Bizia den Jainkoa da, bizi den ororen iturria eta jatorria. Jesusen misterioa atzeman du Pedrok haren hitz eta keinuetan, jendeari osasuna, barkazioa eta bizi berria ematen dioten haietan.
Zorionak eman dizkio Jesusek: «Zorionekoa zu… hori zeruko nire Aitak bakarrik azaldu ahal izan baitizu». Ez da Jesusenganako fede hori iratzar dezakeen «haragizko eta hezurrezko» gizakirik. Gauza horiek Aitak xumeei agertzen dizkie, eta ez jakintsuei eta adituei. Jesusen jarraitzaile xume horietakoa da Pedro, Aitarekiko bihotza irekirik bizi diren horietakoa. Hori da Pedroren handitasuna, baita benetako fededun ororena ere.
Ondoren, promes nabarmen hau egin du Jesusek: «Pedro zara zu eta harri honen gainean eraikiko dut nik neure Eliza». Eliza ez du eraiki edozein batek. Jesusen berak eraiki du. Jesusek berak dei egin die bere ikasleei, Jesusek berak bildu ditu bere inguruan. Berea du Jesusek Eliza. Harengandik jaio da.
Baina Jesus ez da zoroa, ez du eraiki hondar gainean. Pedro izango da Eliza honen «arroka». Ez, noski, Pedroren izaeraren sendotasuna eta irmotasuna direla medio, zeren, zintzoa eta grinatsua den arren, iraupenik gabea eta kontraesanekoa baita. Bere indarra Jesusenganako bere fede xumetik datorkio. Fededunen eredu da Pedro, eta Jesusekiko egiazko fedearen eragile da.
Hau da Pedrok eta haren ondokoek Jesusen Elizari egiten dioten zerbitzu handia. Pedro ez da «Jainko biziaren Semea», baizik «Jonasen semea». Eliza ez da Pedrorena, baizik Jesusena. Jesus dago erdigunean. Jesus bakarrik ari da Eliza eraikitzen bere Espirituaren bidez. Baina Pedro gonbit hau egiten ari zaigu: bizi gaitezela Aitaren errebelazioari irekirik, bizi gaitezela Jesus ahaztu gabe eta har dezagula haren Eliza zinezko fedez.

José Antonio Pagola

lunes, 20 de junio de 2011

2011/06/26 - Kristoren Gorputz eta Odol Guztiz Santua (A)


Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano


2011eko ekainaren 26a

Jose Antonio Pagolaren homiliak

Kristoren Gorputz eta Odol Guztiz Santua (A)

EBANJELIOA

Nire gorputza benetako janari baita, eta nire odola benetako edari.

+ Joan 6, 51-58

Egun haietan, Jesusek esan zien Judutarrei:
«Neu naiz zerutik jaitsia den ogi bizia; ogi honetatik jaten duenak betiko bizia izango du. Eta nik emanen dudan ogia nire gorputza da, mundua bizi dadin emana».
Hitz hauek eztabaida gogorra sortu zuten entzuleen artean. Honela zioten:
–Nola eman diezaguke honek bere gorputza jaten?
Jesusek esan zien:
–Bene-benetan diotsuet: Gizonaren Semearen gorputza jaten eta haren odola edaten ez baduzue, ez duzue bizirik izango zeuengan. Nire gorputza jaten eta nire odola edaten duenak betiko bizia du, eta neuk piztuko dut azken egunean.
Zeren nire gorputza benetako janari baita, eta nire odola benetako edari. Nire gorputza jaten eta nire odola edaten duena nirekin bat eginda dago, eta ni berarekin.
Bizia duen Aitak bidali ninduen eta hari esker dut nik bizia; halaxe, ni jaten nauenak ere niri esker izango du bizia. Hau da zerutik jaitsi den ogia; ez da zuen gurasoek jan zutena bezalakoa, haiek hil egin baitziren; ogi honetatik jaten duenak betiko bizia izango du.

Jaunak esana

HOMILIA

2011ko ekainaren 26an

JESUSEN OROITZAPENA BIZIBERRITU

Mezaren krisia da, segur aski, gaur egungo kristautasunean bizitzen ari garen krisiaren ikurrik adierazgarriena. Gero eta begi-bistagokoa da: eukaristiaren errituala leial betetzea, mendetan barna eratua izan den bezala, ez da aski Kristorekiko bizi-harremana elikatzeko, gaur egungo Elizak behar duen moduan.
Hainbat kristauk igandeko meza alde batera uztea, gazteen absentzia orokortua, ospakizuna ulertzeko eta dastatzeko gai ez direlako, leialtasun eredugarriz mezara joaten jarraitzen dituztenen kexuak eta eskakizunak: hori guztia ari zaigu oihu egiten, esanez Elizak bere elkarteen erdian sakramentu-esperientzia biziagoa eta sentituagoa behar duela.
Halere, ematen du inor ez dela sentitzen gertatzen ari denaren erantzule. Inertziaren, koldarkeriaren edo alferkeriaren biktima gara. Halako batean, agian ez hain berandu, Eliza ahulago eta pobreago baina eraberritzeko gaiago izango den batek ekingo dio eukaristiaren errituala eraldatzeari, eta hierarkiak baitaratuko du bere apostolutar erantzukizuna erabakiak hartzeko, gaur egun planteatzera ere ausartzen ez garen erabakiak bestalde.
Bitartean ezin geldi gintezke besoak tolesturik. Egunen batean Jaunaren Afariaren berrikuntza liturgikoa gertatu bada, kristau-elkarteetan beste giro bat sortu beharrean gara. Askoz ere era biziagoan sentitu beharko genuke Jesusen oroitzapena egiteko premia; baita oroitzapen hori geure esperientzia erlijiosoa sakon eraldatzeko oinarri bihurtzea ere.
Azken Afaria Jesusen keinu pribilegiatua da. Hartan, heriotza hurbil sumaturik, bere bizitza osoa zer izan den eta gurutzean hiltzea zer izango den laburbildu nahi izan du. Afari hartan bildu eta jarri zuen agerian bere existentzia guztiaren eduki salbatzailea: Aitari dion maitasuna eta gizakiari dion errukia, azkeneraino eramana.
Horregatik da hain garrantzizkoa eukaristia bizi-bizi ospatzea. Hartan Jesus gure artean izatea gertaberritzen dugu. Jesusek, Aitaren egitasmoari bete-betean eta leialtasun biziz atxikirik, bere bizitzaren azkenean bizi izan zuena berregitea dugu esperientziarik pribilegiatuena; horren premia dugu Jesusi jarraitzea eta Erreinuari bideak irekitzeko gure lana elikatzeko.
Barruagotik hartu behar dugu Jesusen agindu hau: «Egizue hau nire oroigarri». Zailtasun, oztopo eta egoskortasunen artean, gogor jokatu beharra dugu ahaztearen aurka. Egiatasun eta zinezkotasun handiagoz egin behar dugu Jesusen oroitzapena. Eukaristia ospatzea biziberritu eta eraberritu beharra dugu.

José Antonio Pagola

lunes, 13 de junio de 2011

2011/06/19 - Hirutasun Santua (A)


Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano


2011eko ekainaren 19a

Jose Antonio Pagolaren homiliak

Hirutasun Santua (A)

EBANJELIOA

Jainkoak bere Semea mundura bidali zuen, haren bitartez salbatzeko.

+ Joan 3, 16-18

Jainkoak hain maite izan zuen mundua, non bere Seme bakarra eman baitzion, harengan sinesten duenik inor gal ez dadin, baizik betiko bizia izan dezan.
Zeren Jainkoak ez baitzuen Semea mundura bidali mundua kondenatzeko, haren bitartez salbatzeko baizik.
Harengan sinesten duena ez da kondenatua; sinesten ez duena, ordea, kondenatua dago jadanik, ez baitu sinetsi Jainkoaren Seme bakarrarengan.

Jaunak esana.

HOMILIA

2011ko ekainaren 19a

KRISTAUA JAINKOAREN AURREAN

Kristauei ez zaie beti gauza erraza gertatzen Hirutasun bezala aitortutako Jainkoaren misterioarekin harreman konkretuak eta biziak izatea. Halere, krisi erlijiosoa gonbidatzen ari zaigu harekiko harreman pertsonal, sano eta pozgarria inoiz baino gehiago zaintzera. Jesus, hots, Galileako Profetagan gizon egin den Jainkoaren Misterioa da abiapunturik hobena fede xume bat biziberritzeko.
Nola bizi Aitaren aurrean? Jesusek oinarrizko bi jarrera agertu dizkigu. Lehenik eta behin, konfiantza osoa. On-ona da Aita. Azkenik gabe maite gaitu. Ez dio ezer inporta gure ona baino gehiago. Harengan konfiantza izan dezakegu, beldurrik gabe, errezelorik, kalkulurik, estrategiarik gabe. Bizitzea Maitasunean konfiantza izatea da, ororen azken misteriotzat hartuz.
Bigarren, baldintzarik gabe esaneko izatea. Gauza ona da Aita horren borondateari adi-adi bizitzea, zeren guztiok bizi duinagoa izan dezagun nahi baitu. Ez da bizitzeko era sanoagorik eta egokiagorik. Hain zuzen, horixe du bere ezkutuko motibazioa errealitatearen misterioa Jainko Aitaganako fedez bizi duenak ere.
Zer da Jainkoaren Seme gizon eginarekin bizitzea? Lehenik eta behin, Jesusi jarraitzea: hura ezagutzea, hari sinestea, harekin bat etortzea, haren urratsei jarraituz bizitzen ikastea. Bizitzari hark begiratzen zion bezala begiratzea; jendeari hark ematen zion tratua ematea; onberatasunaren eta askatasun askatzailearen seinaleak ereitea, Jesusek egiten zuen bezala. Bizitza gizatarragoa eginez bizitzea. Horrela bizi da Jainkoa bera gizon egin denean. Kristau batentzat ez da bizitzeko era biziagorik.
Bigarren, Aitaren nahiari jarraituz, Jesusek abian jarri duen Jainkoaren Egitasmoan lankide izatea. Ez gintezke gelditu alfer. Negar dagitenak barrez ikusi nahi ditu Jainkoak, gose direnak jaten ikusi nahi ditu. Gauzak aldatu beharra dugu, bizitza guztientzat bizitzago izan dadin. Jesusek «Jainkoaren erreinu» deitzen duen Egitasmoa hau dugu markoa, norabidea eta horizontea: bizitza gizatarrago egiteko, Jainkoaren azken misteriotik planteatzen zaiguna.
Zer da Espiritu Santuak arnasturik bizitzea? Lehenengo, maitasunak arnasturik bizitzea. Hori atera daiteke Jesusen ibilbide osotik. Funtsezko gauza, dena maitasunez eta maitasunetik bizitzea da. Ez da gauza inportanteagorik. Maitasuna da gure existentziari zentzua, egia eta esperantza ezartzen dion indarra. Maitasuna da hainbat trakeskeria, errore eta miseriatatik salbatzen gaituena.
Azkenik, «Jainkoaren Espirituak gantzuturik» bizi denak bereziki sentitzen du deia pobreei Berri Ona hots egiteko. Halakoaren bizitzak indar askatzailea du gatibuentzat; argia itsu bizi direnentzat; erregalu da zoritxarreko sentitzen direnentzat.

José Antonio Pagola

lunes, 6 de junio de 2011

2011/06/12 - Mendekostearen igandea (A)


Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano


2011eko ekainaren 12a

Jose Antonio Pagolaren homiliak

Mendekostearen igandea (A)

EBANJELIOA

Aitak ni bidali nauen bezala, nik zuek bidaltzen zaituztet.
Hartzazue Espiritu Santua.


+ Joan 20, 19-23

Asteko lehen egun hartan bertan, arratsean, ikasleak etxe batean bildurik zeuden; judu-agintarien beldurrez, ateak itxirik zeuzkaten. Sartu zen Jesus eta, erdian jarririk, agurtu zituen esanez: «Bakea zuei».
Gero, eskuak eta saihetsa erakutsi zizkien. Pozez bete ziren ikasleak Jauna ikustean.
Jesusek berriro esan zien: «Bakea zuei. Aitak ni bidali nauen bezala, nik zuek bidaltzen zaituztet».
Eta haien gainera arnasa botaz, esan zien: «Hartzazue Espiritu Santua. Zuek bekatuak barkatzen dizkiezuenei barkatu egingo dizkie Jainkoak ere; zuek barkamena ukatzen diezuenei, ukatu egingo die».

Jaunak esana.

HOMILIA

2011ko ekainaren 12a

DEI EGITEA

San Joanen arabera, Espirituak presente bihurtzen du Jesus kristau-elkartean; haren mezua gogorarazten digu, egian ibilarazten gaitu, Jesusen maitasun-agindua gugan barneratuz. Espiritu horri dei egiten diogu Mendekoste-jai honetan.
Zatoz, Espiritu Santua, eta irakats iezaguzu Jainkoari dei egiten Jesusek irakatsi zigun bihotzeko izen honekin: «Aita» izenarekin. Gure artean haren presentzia ona sentitzen ez badugu, umezurtz biziko gara. Oroit iezaguzu Jesus bakarrik dela harenagana joateko bidea. Azkenak direnei emanik Jesusek bizi izan duen bizitzak bakarrik agertzen digula Aitaren aurpegia. Jesus gabe, sekula ez dugu ulertuko Aitak seme-alaba guztiez duen bake-egarria, zuzentasun- eta duintasun-egarria.
Zatoz, Espiritu Santua eta ibilaraz gaitzazu Jesusen egian. Zure argirik eta zure arnasarik ez badugu, behin eta berriz ahaztuko gara Jesusek Jainkoaren erreinuaz duen egitasmoaz. Surik eta esperantzarik gabe biziko gara. Ez dugu jakingo zergatik eta zertarako jarraitzen diogun. Ez dugu jakingo zergatik bizi eta zergatik sufritu. Eta Erreinuak lankideen zain jarraituko du.
Zatoz, Espiritu Santua, eta irakats iezaguzu Jesusen Berri Ona hots egiten. Ez dezagula zama astunik bota inoren gainera. Ez dezagula erabaki minik ematen ez diguten arazoez; ez ditzagula gaitzetsi batez ere onarpena eta ulermena behar dutenak. Ez dezagula sekula hautsi kanabera printzatua, ez dezagula itzali kordoka den metxa.
Zatoz, Espiritu Santua, eta ufatu gugan Jesusen esperientzia erlijiosoa. Ez gaitezela galdu hutsalkeriatan, ardurarik gabe alde batera utziz zuzentasuna, errukia eta fedea. Ez diezagula ez ezerk ez inork arreta kendu Jesus Jaun bakartzat hartzetik. Ez gaitzala ezerk ere urrundu Jesusen Ebanjeliotik, ez irakaspen batek, ez jarduera batek, ez debozio batek.
Zatoz, Espiritu Santua, eta handitu gugan fedea, geure ahuldadearen erdian berean Jesusen indarra esperimenta dezagun. Irakats iezaguzu geure bizitza elikatzen, ez giza tradizioekin, ez hitz hutsalekin ere, baizik Jesus barne-barnetik ezagutzearekin. Utz diezaiogula gidatzen, beti, haren Espiritu ausart eta kreatzaileari, eta ez gure segurtasun-senari.
Zatoz, Espiritu Santua, eralda ezazu gure bihotza eta itzularazi gu Jesusengana. Gutako bakoitza aldatzen ez bada, ez da aldatuko Eliza. Guztiek inertziari emanik bizi bagara, ez da jaioko Jesusen jarraitzaileen artean ezer berririk, ezer onik. Haren kreatibitateak arrasta gaitzan uzten ez badiogu, haren mugimendua blokeaturik geldituko da.
Zatoz, Espiritu Santua, eta babestu gaitzazu Jesus ahazteko arriskutik. Geure beldurrak eta segurtasun-ezak harrapaturik, ez gara gai haren ahotsa entzuteko, ez haren arnasa sentitzeko. Astindu ezazu gure atxikimendua, zeren, Jesusekiko lotura galtzen badugu, handituz joango da gu baitan urduritasuna eta segurtasunik eza.

José Antonio Pagola