lunes, 31 de marzo de 2014

2014/04/06 - Garizumako 5. Igandea (A)

Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano ..... Eleaniztun


José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

2014ko apirilaren 6

Garizumako 5. Igandea (A)


EBANJELIOA

Neu naiz piztuera eta bizia.

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Joanen liburutik 11, 1-45

Egun haietan, gizon bat, Lazaro zeritzana, gaixo zegoen. Betaniakoa zen, Maria eta honen ahizpa Martaren herrixkakoa. (Maria hau –gaixo zegoen Lazaroren arreba– Jauna ukenduz igurtzi eta oinak bere ile-adatsez xukatu zizkiona zen). Bi ahizpek Jesusi albistea bidali zioten: «Jauna! Zure adiskidea gaixo dago». Jesusek, hori jakitean, esan zuen: «Eritasun hau ez da heriotzara eramateko, Jainkoaren aintza azaltzeko baizik, beraren bidez Jainkoaren Semearen aintza azal dadin».
Marta, honen ahizpa eta Lazaro oso adiskide zituen arren, hau gaixo zegoela jakinda ere, Jesus beste bi egunez gelditu zen zegoen lekuan. Ondoren, esan zien ikasleei:
–Goazen berriro Judeara.
Ikasleek esan zioten:
–Maisu, oraintsu juduek harrika egin nahi zizuten, eta hara zoaz berriro?
Jesusek erantzun zien:
–Ez al ditu hamabi ordu egunak? Egunez dabilenak ez du estropezu egiten, eguzkiak argitzen baitio bidea; baina gauez dabilenak estropezu egiten du, ez baitu argirik.
Eta erantsi zuen:
–Lazaro gure adiskidea loak hartu du; baina banoa iratzartzera.
Esan zioten, orduan, ikasleek:
–Jauna, loak hartu badu, sendatuko da.
Jesusek Lazaroren heriotzaz esan zuen hori, baina ikasleek ohiko loaz ari zela uste zuten.
Azkenik, argi eta garbi esan zien Jesusek:
–Lazaro hil egin da, eta pozten naiz han ez izanaz, zeuen onerako izango baita, horrela sinets dezazuen. Goazen, bada, haren etxera.
Orduan, Tomasek, Bikia zeritzanak, bere ikaskideei esan zien: «Goazen gu ere, berarekin hiltzera».
Jesus iritsi zenean, jadanik lau egun zeramatzan Lazarok hilobian. Betania Jerusalemdik hurbil dago, hiru kilometrora edo; eta judu asko etorri zen Maria eta Martarengana, nebarengatik doluminak ematera. Marta, Jesus zetorrela entzun orduko, bidera irten zitzaion; Maria, berriz, etxean gelditu zen. Martak esan zion Jesusi:
–Jauna, hemen izan bazina, gure neba ez zen hilko. Baina, halere, badakit eska diezaiozun guztia emango dizula Jainkoak.
Jesusek erantzun zion:
–Piztuko da zure neba.
Eta Martak:
–Badakit, bai, piztuko dela azken egunean, hildakoen piztuerakoan.
Jesusek esan zion, orduan:
–Neu naiz piztuera eta bizia; niregan sinesten duena, hilda ere, biziko da.
Eta bizi dena, niregan sinesten badu, ez da betiko hilko. Sinesten al duzu hau?
Martak erantzun zion:
–Bai, Jauna, sinesten dut zeu zarela Mesias, Jainkoaren Semea, mundura etortzekoa zena.
Ondoren, Marta bere ahizpa Mariari dei egitera joan zen, eta esan zion isilka: «Maisua hemen dun eta hots egiten din».
Berehala jaiki eta Jesusengana joan zen. Jesus artean herrixkan sartu gabe zegoen, Martak topatu zuen lekuan bertan. Orduan, hari doluminak ematen etxean zeuden juduek, Maria arin jaiki eta irten egin zela ikusirik, jarraitu egin zioten, hilobian negar egitera zihoalakoan. Mariak, Jesusengana iritsi eta ikustean, oinetara ahuspeztu eta esan zion: «Jauna, hemen izan bazina, gure neba ez zen hilko».
Jesusi, orduan, Maria eta beronekin zetozen juduak negarrez ikusirik, barruak zirrara egin zion eta, zeharo hunkiturik, esan zuen:
–Non ipini duzue?
Erantzun zioten:
–Jauna, zatoz eta ikusi.
Jesusek negarrari eman zion.
Han zeuden juduek esan zuten:
–Bai maite zuela!
Baina batzuek esan zuten:
–Itsuaren begiak ireki zituen honek, ezin ote zuen hau hiltzea galarazi?
Jesus, ostera ere hunkiturik, hilobira hurbildu zen. Hartzulo bat zen, harri batez estalia.
Jesusek esan zuen:
–Kendu harria.
Martak, Lazaro zenaren arrebak, erantzun zion:
–Jauna, kiratsa botako du, lau egun daramatza eta.
Jesusek erantzun zion:
–Ez dizut, bada, esan, sinesten baduzu Jainkoaren aintza ikusiko duzula?
Kendu zuten, bada, harria. Jesusek, begiak zerurantz jasorik, esan zuen: «Eskerrak zuri, Aita, entzun didazulako.
Nik badakit beti entzuten didazuna; baina inguruan den jendearengatik diot, zuk bidali nauzula sinets dezaten».
Ondoren, ozenki egin zuen deiadar: «Lazaro, zatoz kanpora!»
Eta hildakoa hartzulotik irten zen. Esku-oinak oihal-zerrendaz loturik eta aurpegia zapi batez estalirik zituen. Jesusek esan zien: «Aska ezazue eta utzi joaten».
Jesusek egina ikusi zutenean, Maria ikustera joandako judu askok sinetsi zuten harengan.

Jaunak esana.

HOMILIA

2014ko apirilaren 6a

NEGAR EGITEN DAKIEN PROFETA BAT

Jesusek ez du sekula ezkutatu Betanian bizi diren hiru anai-arrebekiko bere txera. Segur aski, Jerusalemera igotzen den bakoitzean beren etxean hartzen dutenak dira. Behin batean abisu eman zioten Jesusi: Lazaro gure anaia, «zure adiskidea», gaixo da. Handik pixka batera, herrixka hartarako bidea hartu du Jesusek.
Iritsi denean, Lazaro hila da. Jesus ikusi duenean, Mariak, arreba gazteenak, negarrari eman dio. Ezin kontsolatu du inork. Maria bere adiskidea eta hark lagun dituen juduak negarrez ikustean, Jesusek ezin eutsi dio. Haiek bezala, berak ere «negarrari eman dio». Jendeak komentatu du: «Nola maite zuen!»
Jesus ez da negarrez ari, oso maitea duen adiskide bat hil delako bakarrik. Herioaren aurrean gizon-emakume guztiek duten ezina sentitzeak urratzen dio bihotza. Guztiok dugu geure izatearen barruenean aseezineko bizi nahia. Zer dela-eta behar dugu hil? Zer dela-eta ez da gure bizia zoriontsuagoa, luzeagoa, seguragoa, biziagoa?
Gaur egungo jendeak, beste edozein garaitakoak bezala, iltzaturik du bihotzean galdera hau: kezkagarriena eta erantzuteko zailena den hau. Zer izango da guztion eta gutako bakoitzaren azkena? Alferrik da geure burua engainatu nahi izatea. Zer egin dezakegu? Asaldatu? Lur jota gelditu?
Dudarik gabe, arazoaz ahaztea izan ohi da erreakziorik orokorrena eta existitze hutsean jarraitu nahi izatea. Alabaina, gizakia ez al da bere bizia biziro bizitzeko egina, bere bizia azti eta erantzukizunez bizitzeko egina? Era oharkabean eta erantzukizunik gabe iritsi behar ote dugu geure azkenera, inolako jarrerarik hartu gabe?
Geure zoriaren azken misterioaren aurrean ezin dugu jo dogma zientifiko edo erlijiosoetara. Halakoek ezin gida gaitzakete oraingo bizitza hau baino harago. Jatorragoa ematen du Eduardo Chillida ekultorearen jarrerak, zeini, behin batean, entzun bainion: «Heriotzaz, arrazoiak esaten dit behin betikoa dela. Arrazoiaz, arrazoiak esaten dit mugatua dela».
Beste biziaz, kristauok ez dakigu gainerako jendeak baino gehiago. Guk ere, apal-apal hurbildu beharra dugu geure heriotzaren gertaera ilun horretara. Baina erro-errotiko konfiantzaz egiten dugu hori, Jesusengan sumatzen dugun Jainkoaren Misterioaren Ontasunari begira. Ikusi ez badugu ere, maite dugun Jesus horretaz ari naiz; oraino ikusi ez badugu ere, geure konfiantza eskaintzen diogun Jesus horretaz.
Konfiantza hori ezin ulertu da kanpotik. Halakoak bakarrik bizi dezake: fede xumeaz, Jesusen hitz hauei erantzun bat eman dien hark: «Neu naiz piztuera eta bizia. Sinesten al duzu hori?» Duela gutxi, Hans Küng-ek, hogeigarren mendeko teologorik kritikoena den horrek, jada bere azkenetik hurbil, esan du, berarentzat hiltzea «Jainkoaren misterioaren errukian atseden hartzea dela».


José Antonio Pagola

HOMILIA

2011ko apirilaren 10a

GURE ESPERANTZA

Harrigarria da Lazaroren piztueraren kontakizuna. Batetik, inoiz ez bezalako ageri da Jesus une honetan: gizatar, hauskor eta bihotzeko; izan ere, bere adiskiderik onetakoa hil zaio. Bestetik, inoiz ez bezalako gonbita egin digu: bere ahalmen salbatzailean sinestera: «Neu naiz piztuera eta bizia: nigan sinesten duena, hilik ere, biziko da… Sinesten al duzu hau?»
Jesusek ez du ezkutatu Betaniako hiru neba-arreba horiekiko maitasuna; segur aski, etxean hartzen baitzuten Jerusalemera zetorren bakoitzean. Behin batean Lazaro gaixotu da eta haren arrebek mandatua bidali diote Jesusi: gure neba, «hainbeste maite duzuna» gaixo da. Jesus herrixkara iristean, Lazarok lau egun daramatza hobiraturik. Jada ezin du inork ere hura bizitzara ekarri.
Familia jota dago. Jesus aurkeztean, negarrari eman dio Mariak. Ezin kontsolatu du inork. Bere adiskidearen negar-zotinak entzutean, Jesusek ere ezin eutsi dio eta negarrari eman dio. Bihotza lehertu zaio heriotzaren aurrean guztien ezina sumatzean. Nork kontsolatzen ahal gaitu?
Bada gu baitan bizi-nahi aseezin bat. Egunak eta urteak ematen ditugu bizitzeko borrokan. Zientziara jotzen dugu eta, nagusiki, medizinara, bizitza biologiko hau luzatzeko; baina beti da azken gaixotasun bat, inork ere sendatu ezina.
Ez liguke balio izango bizitza hau betiko bizitzeak ere. Izugarria izango litzateke mundu zaharkitu bat, jende zaharrez betea, gazteentzat geroz eta toki gutxiago lukeena, mundua zeinetan ez bailitzateke bizitza berritzen joango. Desio duguna beste bizitza bat da, oinazerik eta zahartzerik gabea, goserik eta gerlarik gabea, bizitza guztiz zoriontsua guztientzat.
«Ziurtasunik gabeko gizarte» (Z. Bauman) bezala deskribatu izan den gizarte batean bizi gara gaur. Inoiz ez zuen izan gizakiak gaur adinako ahalmenik bizitza zoriontsuago baterantz egiteko. Eta, halaz guztiz, agian inoiz ez da sentitu hain ahalgabe etorkizun ziurtasunik gabeko eta mehatxagarri baten aurrean. Zer espero dezakegu?
Aldi guztietako gizakiak bezala, gu ere ilunak inguraturik bizi gara. Zer da bizitza? Zer da heriotza? Nola bizi behar da? Nola hil behar da? Lazaro piztu aurretik, bere jarraitzaileentzat erronka erabakitzaile diren hitz hauek esan dizkio Jesusek Martari: «Neu naiz piztuera eta bizia: nigan sinetsiko duena, hilik ere, biziko da… Sinesten al duzu hau?»
Zalantza, ilunaldiak eta guzti, kristauok Jesusengan sinesten dugu, biziaren eta heriotzaren Jaun horrengan. Jesusengan bakarrik bilatzen dugu argia eta indarra biziaren alde borroka egiteko eta heriotzari aurre egiteko. Jesusengan bakarrik aurkitzen dugu bizi esperantza bizitza hau baino harago.

José Antonio Pagola




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

José Antonio Pagola Itxaldiaren Bideoak ikusteko:
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


lunes, 24 de marzo de 2014

2014/03/30 - Garizumako 4. Igandea (A)

Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano ..... Eleaniztun


José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

2014ko martxoaren 30

Garizumako 4. Igandea (A)


EBANJELIOA

Joan zen, bada, garbitu eta ikusten zuela itzuli zen.

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Joanen liburutik 9, 1-41

Egun habietan, bidez zihoala, jaiotzatik itsua zen gizon bat ikusi zuen Jesusek. Eta ikasleek galdegin zioten:
–Maisu, zeinek egin zuen bekatu hau itsu jaiotzeko, beronek ala beronen gurasoek?
Jesusek erantzun zien:
–Ez beronek, ez beronen gurasoek, ez zuten bekatu egin, baizik eta Jainkoaren egintzak honengan ager daitezen jaio zen itsu.
Egun-argi den bitartean, bidali nauenaren egintzak bete behar ditut; badator gaua, eta orduan ezin izango du inork lanik egin.
Munduan naizen bitartean, munduaren argia naiz.
Hau esanik, lurrera listua bota, listuaz lohia egin eta lohiaz itsuari begiak igurtzi zizkion.
Gero, esan zion:
–Zoaz garbitzera Siloeko ur-putzura (Siloek «Bidalia» esan nahi du).
Joan zen, bada, garbitu eta ikusten zuela itzuli zen.
Auzokoek eta lehen eskean ikusi ohi zutenek esaten zuten:
–Ez al da hau eserita eskean egoten zena?
Batzuek zioten:
–Bai, huraxe da.
Beste batzuek, berriz:
–Ez, ez da hura, haren antzeko bat baino.
Berak, ordea, zioen:
–Bai, neu nauzue.
Haiek galdetu zioten:
–Nola ikusten duzu, bada, orain?
Hark erantzun zien:
–Jesus delakoak listuaz lohia egin du, begiak igurtzi dizkit eta agindu: «Zoaz Siloera eta garbitu han»; joan, garbitu eta ikusten hasi naiz.
Orduan, galdegin zioten:
–Non da orain gizon hori?
Hark erantzun:
–Ez dakit.
Larunbata zen Jesusek lohia egin eta begiak ireki zizkion eguna. Horregatik, fariseuengana eraman zuten itsu izandako hura, eta fariseuek berriro galdegin zioten ea nola hasi zen ikusten. Hark erantzun zien:
–Lohia ezarri zidan begietan, garbitu nintzen eta ikusi egiten dut.
Orduan, fariseuetariko batzuek zioten:
–Gizon hori ez dator Jainkoarengandik, ez baitu atseden-eguna errespetatzen.
Beste batzuek, berriz, zioten:
–Nola egin lezake bekatari batek horrelako mirarizko seinalerik?
Eta ez zetozen bat beren iritzietan.
Orduan, berriro galdetu zioten itsuari:
–Eta zuk, zer diozu begiak ireki dizkizunaz?
Hark erantzun:
–Profeta dela.
Judu-agintariek, ordea, ez zuten sinetsi nahi gizon hura itsu izan eta gero ikusten hasi zenik. Beraz, haren gurasoei deitu eta galdegin zieten:
–Hau al da zuen semea, itsu jaio zela diozuena? Nola ikusten du, bada, orain?
Gurasoek erantzun zieten:
–Guk dakiguna da gure semea dela eta itsu jaio zela; baina orain nola ikusten duen edo begiak nork ireki dizkion, hori ez dakigu. Galdegin berari, badu adina-eta bere buruaren berri emateko.
Gurasoek agintarien beldur zirelako erantzun zuten horrela, ordurako agintariek erabakia baitzuten Jesus Mesias zela aitortzen zuena beren elkartetik botatzea.
Horregatik esan zuten gurasoek: «Badu adina, galdegin berari».
Agintariek itsu izandakoari bigarren aldiz dei egin eta esan zioten:
–Aitortu egia Jainkoaren aurrean. Guk badakigu gizon hori bekatari dela.
Hark erantzun zien:
–Ez dakit bekatari den ala ez. Dakidan gauza bakarra hauxe da: itsu nintzela eta orain ikusi egiten dudala.
Haiek, berriro:
–Zer egin dizu? Nola ireki dizkizu begiak?
Eta hark erantzun:
–Esan dizuet, eta ez didazue jaramonik egin. Zergatik nahi duzue berriro entzun? Zuek ere haren ikasle izan nahi duzue, ala?
Haiek irainez bete eta esan zioten:
–Zeu zara, zu, haren ikasle; gu Moisesen ikasle gara. Guk ziur dakigu Moisesi Jainkoak hitz egin ziola, baina hori nongoa den ere ez dakigu.
Hark ihardetsi zien:
–Hori bai harrigarria! Zuek nongoa den ere jakin ez, eta horrek niri begiak ireki. Jakina da Jainkoak ez diola bekatariari entzuten, baizik eta berari begirune izan eta beraren nahia betetzen duenari entzuten diola Jainkoak.
Egundaino ez dugu entzun itsu jaiotako bati inork begiak ireki dizkionik. Gizon horrek, Jainkoarengandik ez baletor, ezin izango luke ezer ere egin.
Haiek erantzun zioten:
–Goitik beheraino bekatari jaio zinen, eta zu guri irakatsi nahian?
Eta elkartetik kanpora bota zuten.
Jakin zuen Jesusek sendatutako itsua elkartetik kanpora bota zutela eta, harekin topo egitean, galdetu zion:
–Sinesten duzu Gizonaren Semearengan?
Hark erantzun:
–Esadazu nor den, Jauna, sinets dezadan.
Jesusek esan zion:
–Ikusi duzu. Zurekin ari dena bera da.
Orduan, Jesusen aurrean ahuspeztu eta esan zion:
–Sinesten dut, Jauna.
Ondoren, esan zuen Jesusek:
–Mundu hau auzitan jartzera etorri naiz ni. Ondorioz, ikusten ez dutenek ikusi egingo dute, eta ikusten omen dutenak itsu bihurtuko.
Jesusekin zeuden fariseuetako batzuek, hori entzunik, esan zioten:
–Gu ere itsu ote gara?
Jesusek erantzun zien:
–Itsu bazinete, ez zenukete bekaturik izango; baina ikusten duzuela diozuenez, zeuen bekatuzko egoeran irauten duzue.

Jaunak esana.

HOMILIA

2014ko martxoaren 30a

BAZTERTUENTZAT

Jaiotzez da itsua. Ez berak, ez gurasoek dute inolako errurik, baina bere zoria markatua du betiko. Jainkoak zigortu duen bekataritzat hartu du jendeak. Ikasleek galdetu diote Jesusi ea zeinena den bekatua: itsuarena berarena ala haren gurasoena.
Beste era batean begiratu dio Jesusek. Ikusi duen momentutik, hura bere zoritxarreko eskale-bizitzatik ateratzea erabaki du, jende guztiak gutxiesten badu ere, bekataritzat hartuz. Jainkoaren deia sentitzen du Jesusek: hain juxtu ere, baztertua eta umiliatua den jendea defenditzeko, onartzeko eta sendatzeko deia.
Itsuak, berak ere Jesusekin lan egin eta sendatze neketsu baten ondoren, lehen aldiz ikusi du argia. Jesusekin topo egin egin izanak kanbiatu egin du haren bizitza. Noizbait ere, gozatu ahal izango du bizitza duin batez, inoren aurrean lotsatu gabe.
Oker pentsatu du, ordea. Gidari erlijiosoek beharturik sentitu dira erlijioaren garbitasuna kontrolatzera. Haiek, berek dakite zein den bekatari eta zein bekaturik gabe. Haiek, berek erabakiko dute itsu izana elkarte erlijiosoan onartzekoa den ala ez.
Alabaina, sendatua izan den eskaleak argiro aitortzen du Jesus izan dela hurbildu zaiona eta sendatu duena; baina fariseuek uko egiten diote haserre bizian: «Guk badakigu gizon hori bekataria dela». Eskaleak Jesus defenditzeari eutsi nahi dio: profeta bat da, Jainkoagandik dator. Fariseuek ezin jasan dute: «Bekatupean jaio zinen burutik oinetara, eta gure irakasle izan nahi al duzu?»
Ebanjelariak dio: «kanpora bota zutela entzun zuenean, haren bila joan zen Jesus». Labur mintzatu dira biak. Jesusek galdetu dionean ea Mesiasengan sinesten duen, kanpora bota dutenak diotso: «Eta, nor da, Jauna, harengan sinets dezadan?» Hunkiturik erantzun dio Jesusek: Ez da zugandik urrun. «Bera ikusten ari zara; mintzo zaizuna, horixe da». Eta eskaleak: «Sinesten dut, Jauna».
Horrelakoa da Jesus. Beti bidera irteten zaie erlijioak ofizialki onartzen ez dituenei. Jesusek ez ditu zapuzten bere bila dabiltzanak eta maite dutenak, elkarte eta erakunde erlijiosoek zokoratzen badituzte ere. Gure elizetan lekurik ez dutenek leku berezi-berezia dute Jesusen bihotzean.
Zeinek eramango die, gaur egun, Jesusen mezu hori talde horiei, edozein momentutan gidari erlijioso itsuengandik kondena publiko zuzengabeak entzuten dituzten horiei?, gure eukaristietan bakean ezin jaunartu duten horiei?, Jesusekiko beren fedea beren bihotzeko isiltasunean, kasik era ezkutu eta klandestinoan, bizi beharrean gertatzen diren horiei? Adiskide ezezagunok, ez ahaztu: kristauok uko egiten dizuegunean, bere harrera eskaintzen ari zaizue Jesus.


José Antonio Pagola

HOMILIA

2011ko apirilaren 3a

FEDERAKO BIDEAK

Ahaztezina da kontakizuna. Tradizioz «Jaiotzetiko itsua sendatzea» deitzen zaio, baina askoz gehiago da; ebanjelariak gizon baten barne-ibilbidea deskribatu digu, Jesusekin, «munduaren argi» den horrekin, topo egin arte ilunpean galdurik ibili den gizon batena.
Ez dakigu haren izenik. Hauxe dakigu soilik: eskalea dela, jaiotzetik itsua, tenpluaren atarian limosna eske egon ohi dela. Ez daki argia zen den. Ez du ikusi sekula. Ezin ibili da, ez du nondik norako gaitasunik. Ilunpean bizi da. Ezin ezagutuko du sekula bizitza duin bat.
Behin batean, ordea, Jesus sartu da haren bizitzan. Itsuak halako premia du, non begiak igurzten uzten baitio. Ez daki zein den, baina konfiantza du haren indar sendatzailean. Jesusen esana eginez, Siloeko ur-putzuan garbitu ditu begiak, eta ikusten hasi da lehen aldiz. Jesusekin topo egin izanak aldatu egingo du haren bizitza.
Auzokoek eraldaturik ikusi dute. Lehengoa bera da, baina beste bat ematen du. Bere esperientzia argitzen die: «Jesus izeneko gizon batek» sendatu du. Ez daki beste ezer. Ez daki nor den, ez non den, baina begiak ireki dizkio. Hain zuzen, Jesusek on egiten die bera gizon huts bezala aitortzen dutenei ere.
Fariseuek, erlijio-kontuan adituak diren haiek, mila argibide eskatzen diote Jesusez. Bere esperientzia kontatzen die: «gauza bakarra dakit: itsua nintzela eta orain ikusten dudala». Jesusez zer iritzi duen galdetzen diote, eta sentitzen duena esaten die: «profeta dela». Harengandik hartua hain gauza ona da, non gizon hori Jainkoagandik baitatorke. Horrela bizi du jende xume askok Jesusenganako fedea. Ez daki teologiarik, baina sumatzen du Jainkoagandik datorrela gizon hori.
Pixkana, eskalea bakarrik gelditzen ari da. Gurasoek ez dute defenditu. Arduradun erlijiosoek kanpora bota dute sinagogatik. Alabaina, Jesusek ez du uzten bera maite duen eta bilatzen duen inor. «Bota zutela entzun zuenean, haren bila joan zen». Jesusek bere bideak ditu bere bila dabiltzanekin topo egiteko. Ezin eragotzi dio inork.
Jesusek, inork ez diola ulertzen ematen duen gizon harekin topo egitean, galdera bakarra egin dio: «Sinesten al duzu Gizonaren Semeagan?» Sinesten al duzu Gizon Berriagan? Hain juxtu, Jainkoaren ezin atzemaneko misterioaren adierazpen eta gizakunde delako guztiz gizon den Gizonagan? Eskalea presta da sinesteko, baina inoiz baino itsuago da: «Eta zein da, Jauna, harengan sinets dezadan?»
Jesusek diotso: «Ikusten duzun hauxe: mintzo zaizuna, hauxe da». Itsuari begiak ireki zaizkio orain. Eta Jesusen aurrean ahuspeztu eta diotso: «Sinesten dut, Jauna». Jesusi entzunez bakarrik eta barnetik hark gida gaitzan utziz joaten gara fede beteago eta, baita, apalago baterantz.

José Antonio Pagola




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

José Antonio Pagola Itxaldiaren Bideoak ikusteko:
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


lunes, 17 de marzo de 2014

2014/03/23 - Garizumako 3. Igandea (A)

Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano ..... Eleaniztun


José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

2014ko martxoaren 23

Garizumako 3. Igandea (A)


EBANJELIOA

Ura betiko bizia darion iturburu bihurtuko baitzaio barruan.

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Joanen liburutik 4, 5-42

Egun haietan, iritsi zen, bada, Sikar izeneko Samariako hirira, antzina Jakobek bere seme Joseri ondaretzat emaniko lursailetik hurbil.
Han zegoen Jakoben putzua delakoa. Jesus, bideaz nekaturik, putzu-ertzean eseri zen. Eguerdi ingurua zen.
Ikasleak hirira joanak ziren janaria erostera. Hortan, Samariako emakume bat etorri zen putzura ur bila. Jesusek esan zion:
–Emadazu edaten.
Orduan, emakume samariarrak esan zion:
–Nola zuk, judu izanik, eskatzen didazu edatekoa niri, samariar naizen honi? (Jakin behar da juduek eta samariarrek ez dutela elkarrekin harremanik).
Jesusek erantzun zion:
–Jainkoak ematen duena ezagutuko eta edatekoa nork eskatzen dizun jakingo bazenu, zeuk eskatuko zenioke berari, eta hark ur bizia emango lizuke.
Emakumeak esan zion:
–Jauna, ez daukazu ura zerez atera, eta putzua sakona da. Nondik aterako duzu, beraz, ur bizi hori? Geure aita Jakobek utzi zigun putzu hau eta bertatik edan zuten berak, beraren seme-alabek eta abereek. Hura baino handiagoa al zara zu?
Jesusek ihardetsi zion:
–Ur honetatik edaten duena berriro ere egarri izango da; nik emango diodan uretik edango duena, ordea, ez da sekula egarri izango; zeren nik emango diodan ura betiko bizia darion iturburu bihurtuko baitzaio barruan.
Orduan, emakumeak:
–Jauna, emadazu ur horretatik, berriro egarri ez nadin, eta hona uretara etorri beharrik izan ez dezadan.
Jesusek esan zion:
–Zoaz etxera, dei egiozu zeure senarrari eta itzuli hona.
Emakumeak erantzun:
–Ez dut senarrik.
Eta Jesusek:
–Ongi diozu ez duzula senarrik; bost izan dituzu, eta oraingoa ez duzu senarra; horretan egia diozu.
Emakumeak esan zion:
–Jauna, profeta zarela ikusten dut.
Gure gurasoek mendi honetan eman zioten kultu Jainkoari; zuek, juduok, berriz, Jerusalemen eman behar zaiola diozue.
Jesusek esan zion:
–Sinets iezadazu, emakume: badator ordua, ez mendi honetan, ez Jerusalemen, Aita adoratuko ez duzuena. Zuek, samariarrok, ez dakizue zer adoratzen duzuen; guk badakigu zer adoratzen dugun, salbamena juduongandik baitator.
Baina badator ordua –hobeto esan, heldu da–, egiazko adoratzaileek Aita egiaren arabera eta Espirituak eraginda adoratuko dutena; horrela adora dezaten nahi du Aitak. Jainkoa Espiritu da, eta hura adoratzen dutenek egiaren arabera eta Espirituak eraginda adoratu behar dute.
Emakumeak esan zion:
–Badakit Mesias, Kristo alegia, etortzekoa dela, eta hark, etortzean, gauza guztiak agertuko dizkigula.
Jesusek esan zion:
–Neu naiz, zurekin mintzo naizen hau.
Une hartan ikasleak iritsi eta harritu egin ziren Jesus emakume batekin hizketan ari zela ikustean; halere, inor ez zen ausartu galdetzera zer nahi zuen edo zertaz ziharduen emakumearekin.
Emakumeak suila utzi, hirira itzuli eta esan zion jendeari: «Zatozte egin dudan guztia esan didan gizon bat ikustera. Ez ote da bera Mesias izango?»
Jendea hiritik irten eta Jesusengana joan zen.
Bien bitartean, erreguka ari zitzaizkion ikasleak, esanez:
–Maisu, jan zerbait.
Baina berak esan zien:
–Badut nik beste janari bat, zuek ez dakizuena.
Ikasleek galdetu zioten elkarri:
–Norbaitek ekarri ote dio jatekoa?
Jesusek esan zien:
–Nire janaria, bidali nauenaren nahia egitea da, haren salbamen-egintza burutu arte.
Ez al duzue esaten zuek: «Lau hilabete barru uztaroa dugu?» Horra, bada, nik esan: Jaso begiak eta ikusi gari-soroak, uztarako horituak.
Dagoeneko igitaria bere saria hartzen ari da, eta betiko bizirako fruitua jasotzen, nola ereilea, hala igitaria, biak poz daitezen. Honetan bai betetzen dela esaera: «Batek erein, bestek uzta bildu».
Zeuek landu ez duzuena biltzera bidali zaituztet nik; besteak nekatu dira lanean, eta zuek jasotzen duzue haien nekearen fruitua.
Hiri hartako samariar askok sinetsi zuen Jesusengan emakumeak emandako testigantzagatik: «Egin dudan guztia esan dit».
Beraz, samariarrek, Jesusengana etorri zirenean, beraiekin gelditzeko eskatu zioten Jesusi, eta bi egunez egon zen han. Jesusen mezua entzutean, askoz gehiagok sinetsi zuten, eta emakumeari esaten zioten: «Orain ez dugu zure esanarengatik bakarrik sinesten; geuk entzun dugu, eta badakigu, egiaz hauxe dela munduaren Salbatzailea»

Jaunak esana.

HOMILIA

2014ko martxoaren 23a

JAINKOAREKIN GUSTURA

Hunkigarria da pasadizoa. Bideaz nekaturik, Jakoben putzuaren ondoan eseri da Jesus. Handik laster, emakume bat iritsi da ur bila. Herri erdi paganokoa da, juduek mespretxatzen duten herrikoa. Guztiz espontaneoki, hizketan hasi zaio Jesus. Ez du hartzen inor ere mespretxuz, baizik maitasun handiz. «Emakumea, emadazu edaten».
Harritu egin da emakumea. Nolatan ausartu da samariar batekin hizketan hastera? Nolatan beheratu da emakume ezezagun batekin harremanetan hasiz? Are gehiago harrituko da Jesusen hitz hauekin: «Jainkoak ematen duena ezagutuko eta edatekoa nork eskatzen dizun jakingo bazenu, zeuk eskatuko zenioke berari, eta hark ur bizia emango lizuke».
Jende asko urrundu da, azken urte hauetan, Jainkoagandik, beraren barruan gertatzen ari denaz egiaz ohartu gabe. Gaur, «izaki arrotz» gertatzen zaio Jainkoa. Harekin erlazioa duen guztia, gauza huts iruditzen zaio, eta zentzurik gabeko: haurren mundu, gero eta urrunagoko.
Ulertzen diet. Badakit zer senti dezaketen. Ni neu ere urrunduz joan naiz pixkanaka «neure haurtzaroko Jainko harengandik», neure baitan halako beldurra eta atsekabea sortzen zidan harengandik. Segur aski, Jesus gabe inoiz ez nuen topo egingo niretzat ontasun Misterio den Jainko batekin: presentzia adiskidetsu eta abegikorra den harekin, zeinengan uste osoa izan baitezaket beti.
Inoiz ez dut gustuko izan, neure fedea froga zientifikoekin egiaztatzen ibiltzea: uste dut, errore bat dela Jainkoaren misterioa tratatzea, laborategiko gauza bat izan balitz bezala. Dogma erlijiosoek ere ez didate lagundu Jainkoarekin topo egiten. Soil-soilik, Jesusengan dudan uste onari utzi diot eraman nazan, urteekin haziz joan den uste onari.
Ez nuke asmatuko zehatz adierazten, nola eusten diodan gaur egun neure fedeari, gainerako jendea bezala ni neu ere nahasten nauen krisi erlijioso honetan. Soil-soilik esango nuke, Jesusek eragin didala Jainkoaz dudan neure fedea bizitzera, era xumean, barru-barrutik. Entzuteko prest banago, Jainkoa ez da isiltzen. Bihotza irekin badiot, Jainkoa ez da ezkutatzen. Uste ona agertzen badiot, onartzen nau. Neure burua eskaintzen badiot, sostengatzen nau. Lur jotzen badut, altxatzen nau.
Uste dut, lehen esperientzia eta garrantzizkoena, Jainkoarekin gustura bizitzea dela, «presentzia salbatzaile» bezala sumatzen dudala-eta. Pertsona bat jabetzen denean zer den Jainkoarekin gustura bizitzea, jakinik, gure eskastasun, errore, egoismoak eta guzti, garen bezalako onartzen gaituela, eta bizitzari aurre egitera eragiten digula, nekez utziko du fedea. Jende askok uzten du gaur egun Jainkoa alde batera, Hura ezagutu aurretik. Jesusek kutsatzen duen Jainkoaren esperientzia ezagutuko balute, haren bila ibiliko lirateke.


José Antonio Pagola

HOMILIA

2011ko martxoaren 27a

JESUSEN ERLIJIOA

Ibiltzeaz nekaturik, Jakoben iturri ondoan eseri zen Jesus, Sikar herrixka inguruan. Laster iritsi zen emakume samariar bat egarria kentzera. Berez bezala, hizketan hasi zitzaion Jesus, bihotzean zeramanaz.
Hizketaldiko une batean, juduen eta samariarren arteko gatazka planteatu dio emakumeak. Juduak Jerusalemera joan ohi dira erromes Jainkoa gurtzera. Non gurtu behar da Jainkoa? Zein da benetako erlijioa? Zer irizten dio Galileako profetak?
Jesus argituz hasi da ezen benetako kultua ez dagoela leku jakin baten baitan, den beneragarriena delarik ere. Zeruko Aita ez datxekio inongo lekuri, ez da inongo erlijioren jabetza. Ez datxekio inongo herri jakin bati.
Ez genuke ahaztu behar hori. Jainkoarekin topo egin ahal izateko, ez da beharrezko Erromara edo Jerusalemera erromes joatea. Ez da beharrezko kapera batean sartzea edo katedral bat bisitatzea. Kartzelarik ezkutukoenetik, ospitale bateko zainketa intentsiboko unitate batetik, edozein sukalde edo lantegitatik jasotzen ahal dugu geure bihotza Jainkoaganantz.
Jesus ez zaio mintzo emakume samariarrari «Jainkoa gurtzez». Berria da haren hizketa. Hirutaraino mintzo zaio «Aita gurtzeaz». Horregatik, ez da zertan igo mendi batera urruneko Jainko batengana apur bat hurbiltzeko, gure arazoez ardurarik ez lukeen, gure sufrimenaz axolagabe litzatekeen Jainko batengana hurbiltzeko.  Egiazko kultua Jainkoa Aita maitetzat hartzean hasten da, geure bizitzan hurbileko bidelagun dugun Aitatzat hartzean.
Jesusek beste zerbait ere esan dio. «Benetako gurtzaile» bila dabil Aita. Ez dago seme-alabek zeremonia ikusgarriak, ospakizun handiak, intsentsua eta prozesioak noiz eskainiko dizkioten zain. Bihotz xumeak nahi ditu, «bihotzez eta egiaz» gurtuko dutenak.
«Aita bihotzez gurtze» hori honetan datza: Jesusen urratsei jarraitzean, Jesus bezala Aitaren Espirituak gida gaitzan uztean, zeinek azkena den jendeagana bidaltzen baitu beti. Aita bezala, errukitsu izaten ikastean datza. Argi esan du Jesusek: «Jainkoa espiritu da, eta gurtzen dutenek espirituz, bihotzez gurtu behar dute». Jainkoa maitasun da, txera, arnasa bizigarri… eta gurtzen dutenek haren antzeko behar dute izan.
«Aita benetan gurtze»  hori egian bizitzea da. Behin eta berriz Ebanjelioaren egiara itzultzea. Jesusen egiari leial izatea da, geure gezurren baitan hesitu gabe. Hogei mendetako kristautasunaren ondoren, ikasi ote dugu Jainkoari benetako kultua ematen? Aitak nahi dituen benetako gurtzaileak ote gara?

José Antonio Pagola




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

José Antonio Pagola Itxaldiaren Bideoak ikusteko:
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


lunes, 10 de marzo de 2014

2014/03/16 - Garizumako 2. Igandea (A)

Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano ..... Eleaniztun


José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

2014ko martxoaren 16

Garizumako 2. Igandea (A)


EBANJELIOA

Aurpegia eguzkia bezain distiratsu bihurtu zitzaion.

+ Mateo 17, 1-9

Egun haietan, Jesusek Pedro, Santiago eta honen anaia Joan hartu eta mendi garai batera eraman zituen aparte. Eta antzaldatu egin zen haien aurrean: aurpegia eguzkia bezain distiratsu bihurtu zitzaion eta jantziak argia bezain zuri.
Hartan, Elias eta Moises agertu zitzaizkien Jesusekin hizketan.
Pedrok esan zion Jesusi: «Jauna, zein ederki gauden hemen! Nahi baduzu, hiru etxola egingo ditut bertan: bata zuretzat, bestea Moisesentzat eta bestea Eliasentzat».
Oraindik hizketan ari zela, hodei argi batek estali zituen, eta mintzo batek hodeitik esan zuen: «Hauxe dut neure Seme maitea, hauxe dut atsegin. Entzun berari!»
Hau entzutean, ikasleak ahuspez erori ziren beldur-ikaraz. Hurbildu zitzaien Jesus, ukitu eta esan zien: «Zuti zaitezte. Ez beldurtu!»
Begiak altxaturik, Jesus bakarrik ikusi zuten, eta besterik inor ez.
Menditik beherakoan, agindu hau eman zien Jesusek: «Ez esan inori ikusi duzuena, harik eta Gizonaren Semea hildakoen artetik piztu arte».

Jaunak esana.

HOMILIA

2014ko martxoaren 16a

JESUSI ENTZUN

Eskuarki «Jesusen antzaldaketa» deitu ohi dugun kontakizun korapilatsu honen erdigunea Ahots batek hartzen du; «hodei distiratsu» berezi batetik datorren Ahotsa da. Biblian sinbolotzat hartzen da hodeia, agertzen eta, aldi berean, ezkutatzen zaigun Jainkoaren misteriozko presentziaz hitz egiteko.
Ahotsak hitz hauek jaulki ditu: «Nire Semea da hau, nire maitea, nire kuttuna. Entzun berari». Ikasleek ez dute nahastu behar Jesus beste inorekin, ez Moisesekin eta Eliasekin ere, Itun Zaharraren ordezkari eta lekuko diren horiekin, alegia. Jesus bakarrik da Jainkoaren Seme maitea, bere aurpegia «eguzkia bezala distiratsu» duena.
Alabaina, Ahots horrek badio beste zerbait ere: «Entzun berari». Antzina, Jainkoak bere borondatea Legeko «hamar aginduen» bidez agertu zuen. Orain, Jainkoaren borondatea agindu bakar honek laburtzen eta zehazten du: Jesusi entzun. Entzuteak eratzen du jarraitzaileen eta Jesusen arteko egiazko harremana.
Hau entzutean, ikasleak lurrera erori dira «izuturik». Txunditurik daude Jainkoarekin izan duten hurbil-hurbileko esperientzia hartaz; aldi berean, ordea, izuturik daude entzun dutenaz: bizi ahalko ote dira Jesusi bakarrik entzunez, Jainkoaren misteriozko presentzia harengan bakarrik aitortuz?
Orduan, Jesusek «hurbildu eta, ukituz, esaten die: Jaiki zaitezte. Ez beldur izan». Badaki Jesusek beraren giza hurbiltasuna sentitu beharra dutela ikasleek: beharrezkoa dutela beraren eskua ukitzea, eta ez bakarrik beraren aurpegiaren jainkozko distira ikustea. Geure barnearen hondoko isiltasunean Jesusi entzuten diogun bakoitzean, hau digute esaten haren lehen hitzek: Jaiki zaitez, ez beldur izan.
Jende askok entzutez bakarrik ezagutzen du Jesus. Haren izena ezagun-ezaguna dute agian; baina hartaz dakitena, haurtzaroko oroitzapen eta irudipen batzuetara mugatzen da. Are gehiago, kristau direla esan arren, beren bihotzean Jesusi entzun gabe bizi dira. Eta, esperientzia hori gabe, ezin ezagutu ahal da Jesusen besterik ez bezalako bakea, ezta gure bizitza arnasteko eta sostengatzeko duen indarra ere.
Fededun batek, Jesusi entzutera ematen dionean, bere bihotzaren barnean honelako zerbait entzuten du beti: «Ez beldur izan. Utzi zeure burua, xume-xume, Jainkoaren misterioan. Aski duzu zeure fede arin hori. Ez kezkatu. Entzuten badidazu, konturatuko zara Jainkoaren maitasuna beti zuri barkatzen bizitzea dela. Eta, hau sinesten baduzu, aldatuko da zure bizitza. Nabarituko duzu bakea zeure bihotzean».
Apokalipsi liburuan hauxe irakur daiteke: «Hara, atean nauzu, deika; norbaitek nire ahotsa entzun eta irekitzen badit, sartuko naiz haren etxera». Kristauen eta ez-kristauen atean jotzen du Jesusek. Ireki diezaiokegu atea edota uko egin diezaiokegu. Alabaina, ez da gauza bera Jesusekin ala hura gabe bizitzea.


José Antonio Pagola

HOMILIA

2011ko martxoaren 20an

JESUSEN BELDUR

«Jesusen antzaldatzea» delako pasadizoa ustekabean bukatu da. Goitiko ahots batek beldurtu egin ditu ikasleak: «Ene Seme kuttuna da hau», aurpegia antzaldatua du. «Entzun honi». Eta ez Moisesi, legegileari. Ez Eliasi, profetari, Entzun Jesusi. Honi bakarrik.
«Hori entzutean, ikasleak ahuspez erori dira, izuturik». Beldurra sartu die Jainkoaren misterioaren aurrez aurre gertatzeak, baina baita aurrerantzean Jesusi bakarrik entzunez bizi beharrak ere. Ez-ohikoa da pasadizoa: Jesusen ikasle maiteenak lurrean erorita, beldurrak jota, Jainkoaren ahotsaren aurrean zer erantzun jakin gabe.
Hunkigarria da Jesusen jarduera: «Hurbildu egin zaie» haren presentzia adiskidetsua senti dezaten. «Ukitu egin ditu» kemena eta konfiantza emateko. Eta hitz ahaztezin hauek esan dizkie: «Jaiki. Ez beldur izan». Zutik, eta jarrai niri. Ez beldur izan niri entzunez bizitzeari.
Jada neke da ezkutatzea. Elizan beldurra dugu Jesusi entzuteko. Beldur estalia da; zurrundu egiten gaitu eta eragotzi Jesusen, gure Jaun bakar horren, urratsen ondoren bizitzea bakean, konfiantzaz eta ausardiaz.
Beldurra diogu berrikuntzaren, baina ez egungo gizon-emakumeengandik gero eta urrunago jartzen gaituen zurruntasuni.
Esan liteke, kanbio sakoneko aldi honetan egin behar dugun gauza bakarra iraganari eutsi eta hura errepikatzea dela. Zer da, ordea, beldur horren azpian? Jesusekiko leialtasuna ala beldurra Ebanjelioko «ardo berria» «zahagi berrietan» jartzeko?
Beldurra diegu ospakizun biziago eta sortzaileagoei; gaur egungo fededunen adierazle izango liratekeenei; baina gutxiago kezkatzen gara kristau on asko asperturik ikusteaz, zeinek ezin baitute bat egin, ez zirrararik sentitu ohiko ospakizunetan. Leialago ote gara Jesusekin, arau liturgikoetan zorrotz izanez, ala beldurra e ematen digu «haren oroitzapena» egin behar izateak geure fedea modu egiatiago eta sortzaileagoan ospatuz?
Beldurra diegu fededunen askatasunari. Kezka ematen digu Jainkoaren herriak hitza berreskuratu eta bere ametsak ozenki esan ahal izateak, edota laikoek beren erantzukizuna beren gain hartzeak kontzientziaren ahotsari jarraituz.
Batzuengan handitu egin da errezeloa erlijioso eta erlijiosei dagokiene erez, Jainkoagandik hartu duten karisma profetikoari nola leial izango bila dabiltzalako. Beldurra izan behar ote dugu Espiritua gure elizei esaten ari zaiena entzuteko?
Bere Elizan Jesusek bizirik jarraitzen du, baina haren presentzia fede handiagoaz hartu beharko genuke eta haren hitz hauek beldur gutxiagoz hartu: «Jaiki. Ez beldur izan».
José Antonio Pagola




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

José Antonio Pagola Itxaldiaren Bideoak ikusteko:
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com