Joan den Urriaren 2an, Kepa Apostolu deunaren parrokian, Jose Antonio Pagolak “Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción” izenburuko itzaldia eman zigun.
Hemen sakatuz hartaz goza dezakezue.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagolaren homiliak.
Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Urteko 12. Igandea (B)
EBANJELIOA
Nor ote dugu hau, esana egiten baitiote haizeak
eta aintzirak ere?
+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Markosen liburutik
4,35-41
Egun berean,
ilunabarrez, Jesusek bere ikasleei esan zien: «Goazen aintziraz beste aldera».
Jende-taldea
utzirik, zegoen txalupan bertan eraman zuten Jesus, beste zenbait ontzi ere
harekin batera bazen arren. Hortan, haize-bolada zakarra atera zuen, eta uhinek
txalupa jotzen zuten, ia urez betetzeraino. Jesus, berriz, txopan lo, buruko
baten gainean. Esnarazi eta esan zioten:
–Maisu, ez al
dizu axola gu galtzeak?
Hark, esnaturik,
haserre egin zion haizeari, eta aintzirari esan:
–Hago isilik!
Geldi!
Gelditu zen
haizea eta barealdi handia egin zen. Jesusek esan zien:
–Zergatik beldur
hori? Nolatan duzue oraindik hain sinesmen gutxi?
Beldur-ikaraz
gelditu ziren, elkarri esanez: «Nor ote dugu hau, esana egiten baitiote haizeak
eta aintzirak ere?»
Jaunak esana.
HOMILIA
2015eko ekainaren 21a
ZERGATIK ZARETE HAIN KOLDAR?
«Zergatik zarete hain koldar? Oraino federik ez»? Jesusek ikasleei egin dizkien bi
galdera hauek ez dira, Markos ebanjelariarentzat, aspaldiko pasadizo. Jesusen
jarraitzaileek beren krisialdian entzun beharreko galdera dira. Gaur egun geure
buruari egin beharreko galdera: Zein da, ordea, gure koldarkeriaren sustraia.
Zergatik gara beldur etorkizunaz? Ez ote Jesu Kristogan konfiantzarik ez
dugulako?
Laburra
da kontakizuna. Jesusen agindu hau du abiapuntu: «Goazen beste ertzera». Ikasleek badakite Tiberiades aintziraren
beste ertzean Dekapolis dagoela, lurralde paganoa. Lurralde desberdina eta
arrotza. Beren erlijioari eta sineskizunei buruz kontrako kultura duena.
Bat-batean
ekaitz latza harrotu da, ikasleen taldean gertatu ohi denaren metafora
grafikoa. Ontziari latz eraso dioten urakan-haizeak, olatuak, dena hartzen hasi
den ura: argi adierazten du egoera horrek guztiak zer egin ahal izango duten
Jesusen jarraitzaileek mundu paganoaren etsaigoaren aurrean? Bere egitekoa ez
ezik, taldeak bizirik jarraitu ahal izatea ere arriskuan ikusi dute.
Ikasleek
esnarazi dutelarik, Jesusek esku hartu du, haizea gelditu da eta bare-bare da
aintzira. Harritzeko gauza, ordea, ikasleak «izuturik
gelditu izana» da.
Lehen,
ekaitzaren beldur. Orain, dirudienez, Jesusen beldur. Halaz guztiz, zerbait
erabakigarria gertatu da haien baitan: Jesusengana jo dute; ezagutzen ez duten
indar salbatzailea nabari diote orain; hura nor eta zein ote den galdezka hasi
dira. Sumatzen hasi dira harekin dena dela posible.
Kristautasuna
gaur egun «ekaitz gogor» baten erdian
da, eta beldurra gutaz nagusitzen hasia da. Ez gara ausartzen «beste ertzera» igarotzen.
Kultura
modernoa lurralde arrotz eta etsai dela iruditzen zaigu. Geroak beldurra ematen
digu. Sormenak gauza debekatua dela ematen du. Batzuek uste dute ezen hobe dela
atzera begira jartzea aurrera hobeto egin ahal izateko.
Denok
harriaraz gaitzake Jesusek. Berpiztuak badu indarra kristautasunaren historian
aro berri bat estreinatzeko. Fedea zaigu eskatzen soilik. Halako beldurretik
eta koldarkeriatik libra gaitzakeen fedea, eta Jesusen urratsei jarraiki bide
egitera eragin diezagukeen fedea.
Itzultzailea: Dionisio Amundarain
HOMILIA
2012ko ekainaren 24a
ZERGATIK ZARETE HAIN BELDUR?
Jesus
eta haren ikasleak doazen itsasontzia ekaitz batek jo du, Galileako aintziran
udako egun batzuetan ezustean eta harro sortzen diren haietako batek. Markosek
pasadizo hori deskribatu du, une zailak bizi dituzten kristau-elkarteen fedea
esnatzeko.
Kontakizuna
ez da istorio lasaigarri bat, gaur egungo kristauak kontsolatzeko, Jainkoaren
babesa aginduz Elizari historian patxadan ibiltzeko aukera emateko. Jesusen dei
erabakitzailea da, une zailetan berarekin itsasbidea egiteko: «Zergatik zarete
hain koldar? Oraino ez al duzue federik?»
Hasieratik
prestatu du Markosek pasadizoa. Esan digu «arratsa zela». Laster estaliko du
aintzira gau ilunak. Jesus izan da itsasbide arraro horren eragilea: «Goazen
beste ertzera». Esapidea ez da batere inozentea. Elkarrekin joatera gonbidatu
ditu, ontzi berean, beste mundu baterantz, ezaguna dutena baino harago:
Dekapolis lurralde paganorantz.
Bat-batean,
urakan zakar bat jaiki da, eta uhinek gogor jotzen dute ontzia, urez betez.
Patetikoa da eszena: brankan, ikasleak borrokan, ezinean, ekaitzaren kontra;
txopan, txoko altuxeagoan, Jesus lo, kuxin baten gainean.
Izuturik,
Jesus esnatu dute ikasleek. Ez dute sumatu Aitarekiko Jesusek duen konfiantza.
Harengan ikusi duten gauza bakarra, beraietaz axolarik ez izatea da. Beldurrak
jota ageri dira eta urduri: «Maisu, ez al dizu inporta gu hondoratzea?»
Jesusek
ez du zuritu bere jarrera. Zutik jarri eta konjuru antzeko bat bota du: haizea
gelditu eta dena bare-bare egin da. Bake eta isiltasun handi horietaz baliatuz,
bi galdera egin dizkie Jesusek, guganaino iritsi diren hauek: «Zergatik zarete
hain koldar?Oraino ez al duzue federik?»
Zer
ari zaigu gertatzen kristauei? Zergatik gara hain beldur aldi erabakigarri
hauei aurre egiteko?, zergatik hain konfiantza txikia Jesusengan? Ez ote da
hondoratzeko beldur hori blokeatzen gaituena? Ez ote da segurtasun bila
itsu-itsu ibiltzea, aldi hauen irakurketa buru argiz, erantzukizunez eta konfiantzaz
egitea eragozten diguna? Zergatik gara hain uzkur ikusteko, Jainkoa dela Eliza
gidatzen duena Jesusi eta haren Ebanjelioari leialago izatera? Zergatik
bilatzen dugu segurtasuna iraganean ezaguna eta eraikia den hartan?, zergatik
ez dugu entzun nahi «beste ertzera igarotzeko» Jesusen deia?, Jainkoaz
axolagabe den, baina hartarainoko esperantza-beharra duen munduan Berri Ona
apal-apal ereiteko.
José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain
José Antonio Pagola Itxaldiaren Bideoak ikusteko:
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Iruzkinen argiltapenak blogaren administratzailaren onarpena eskatuko dute.