Joan den 2014ko urriaren 2an, Kepa Apostolu deunaren parrokian, Jose Antonio Pagolak “Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción” izenburuko itzaldia eman zigun.
Hemen sakatuz hartaz goza dezakezue.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagolaren homiliak.
Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hirutasun Santua (A)
EBANJELIOA
Jainkoak
bere Semea mundura bidali zuen, haren bitartez salbatzeko.
+ Jesu Kristoren
Ebanjelioa San Joanen liburutik 3, 16-18
Jainkoak hain maite izan zuen mundua, non
bere Seme bakarra eman baitzion, harengan sinesten duenik inor gal ez dadin,
baizik betiko bizia izan dezan.
Zeren Jainkoak ez baitzuen Semea mundura
bidali mundua kondenatzeko, haren bitartez salbatzeko baizik.
Harengan sinesten duena ez da kondenatua;
sinesten ez duena, ordea, kondenatua dago jadanik, ez baitu sinetsi Jainkoaren
Seme bakarrarengan.
Jaunak esana.
HOMILIA
2017ko ekainaren 11a
JAINKOAREN BARNETASUNA
Ezinezko
batez, egunen batean, Elizak Jainkoa ez dela Hirutasun esango balu, aldatuko al
litzateke zerbaitetan fededun askoren bizitza? Segur aski, ez. Horregatik,
txunditurik gelditzen da bat P. Varillon-en aitorpen honekin: «Uste dut,
Jainkoa Hirutasun ez balitz, ni segur aski ateo izango nintzatekeela […]
Nolanahi den, Jainkoa Hirutasun ez bada, nik ez dut jada ezer ulertzen».
Kristaurik
gehienek ez dakite ezen Jainkoa Hirutasun bezala adoratzen dugunean, Jainkoa,
bere barnetasun sakonenean, maitasun dela, harrera eta samurtasun dela. Hau da,
agian, kristaurik gehienek behar duten konbertsioa: Jainkoa Botere bezala
hartzetik Jainkoa Maitasun bezala adoratzera igarotzea, poz-pozik eta
pixkana-pixkana.
Jainkoa ez
da izate «ahalguztidun eta betiereko» edozein bat. Izate boteretsu bat despota
izan daiteke, tirano txikitzaile, diktadore arbitrario izan daiteke: mehatxu
bat, alegia, gure askatasun koxkor eta ahularentzat. Izan ahal genezake
konfiantzarik ahalguztiduna bakarrik dela ezagut genezakeen Jainko batengan?
Oso zaila da mugagabeki ahalguztiduna den norbaitengan konfiantza ipintzea.
Ematen du, errazagoa dela fidakaitz izatea, zuhur izatea eta geure
independentzia segurtatzen saiatzea.
Alabaina,
Jainkoa Hirutasun da, Maitasun-misterio da. Eta haren guztiahaltasuna
soil-soilik maitasun-guztiahaltasuna da, atzeman ezineko samurtasun mugagabe
den guztiahaltasuna da. Ahalguztiduna, Jainkoaren maitasuna bakarrik da.
Jainkoak ezin du egin den-dena. Jainkoak ezin du maitasun mugagabeak egin
dezakeena baizik. Eta hori ahaztu eta maitasunaren ildotik irteten garen
bakoitzean, sasi-jainko bat eraikitzen dugu, existitzen ez den idolo arraro baten
antzeko bat.
Jainkoa
soilik Maitasun dela aurkitzen ez dugun bitartean, erraz jo genezake harekiko
harremanak norberaren probetxuaren edo beldurraren arabera gauzatzera.
Probetxua, Jainkoaren guztiahaltasunaz geure onerako baliatzera eragiten
diguna. Edota beldurra, baliabide-mota guztien bila jartzen gaituena Jainkoaren
botere mehatxagarriari ihes egiteko. Baina probetxuaz eta beldurraz ehotako
erlijio hau hurbilago legoke magiatik egiazko kristau-fedetik baino.
Fedetik
Jainkoa soilik Maitasun dela sumatzen eta geure bizitzaren hondoenean presente
eta pil-pil dagoen Maitasun baizik ezin izan dela aurkitzen dugunean, orduan
hasten da hazten, guztiz aske, gure bihotzean Jainko Hirutasunaganako
konfiantza; horretaz badakigu, Jesusen bidez, gu maitatu besterik ezin duela
egin.
José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain
HOMILIA
2014ko ekainaren 15a
JAINKOAGAN KONFIANTZA
Hirutasunaren
misterioa giza kontzeptuz adierazteko, mendez mende teologoek egin duten
ahaleginak apenas die laguntzen gaur egun kristauei, dela Jainko Aitagan beren
konfiantza biziberritzeko, dela Jesusekiko, gizon egindako Jainkoaren
Semearekiko atxikimendua birsendotzeko, dela fede biziz onartzeko Jainkoaren
Espirituaren presentzia gugan.
Horregatik,
gauza ona izan daiteke ahalegintxo bat egitea, Jainkoaren misteriora
hurbiltzeko, hitz xumez eta bihotz apalez, hurbiletik begiratuz Jesusen
mezuari, keinuei eta bizitza osoari: gizon egin den Jainkoaren Semearen
misterioari, alegia.
Aitaren
misterioa maitasun da, bihotz-bihotzetiko maitasun eta etenik gabeko barkazio.
Inor ez du baztertzen maitasun horrek, inori ukatzen ez barkazioa. Aitak maite
gaitu eta bere seme-alaba guztion bila dabil, berak bakarrik dakizkien bideetan
barna. Txera mugagabez eta erruki sakonez begiratzen dio gizaki orori.
Horregatik, hitz batez dei egiten dio Jesusek beti: «Aita».
Geure lehen
jarrera, Aita horren aurrean, konfiantza izan behar dugu. Errealitatearen azken
misterioak, fededunok «Jainkoa» deitzen dugun horrek alegia, ez liguke eragin
behar sekula ez beldurrik, ez larritasunik: Jainkoak ezin du egin maitatu
besterik. Ondotxo daki hark gure fedea txikia dela eta dudakorra. Ez dugu
zertan triste bizi, geure bizitzagatik, ia beti eskasa; ezta zertan adorea
galdu ere, konturatu garelarik, urtetan bizi izan garela Aita horrengandik
urrun. Utz dezagun geure burua haren eskuetan, xume-xume. Aski du hark gure
fede txiki hori.
Jesusek
berak ere konfiantza izatera gonbidatzen gaitu. Hona zein hitzez: «Ez zaitezte
bizi bihotza larri. Sinetsi Jainkoagan. Sinetsi nigan ere». Aitaren argazki
bizia da Jesus. Aitak dioskuna ari gara entzuten Jesusen hitzetan. Bere keinuez
eta bere jardueraz, dena emana bizitza gizakoiago egitera, Jainkoak nola maite
gaituen agertzen digu.
Horregatik,
Jainko jakin, adiskide eta hurbileko batekin egin genezake topo Jesusengan
edozein gorabeheratan. Gure bizitzan bakea ezartzen du Jesusek. Beldurretik
konfiantzara pasarazten gaitu, errezelotik fede xumera maitasun huts den
bizitzako azken misterioarekiko.
Aita eta
haren Semea arnasten dituen Espiritua onartzea, ikusezina eta isila baina
erreala den Jainkoaren misterioaren presentzia gure baitan onartzea da.
Etengabeko presentzia honen ohartun bihurtzen garenean, Jainkoaganako beste
konfiantza bat hasten da ernetzen gure baitan.
Gure bizitza
hauskorra da, kontraesanez eta ziurgabetasunez betea: fededun eta fedegabe,
guztiok bizi gara misterioak inguraturik. Alabaina, Espirituak gu baitan duen
presentzia, misteriotsua bera ere, ahula izan arren, aski da Maitasun huts den
bizitzako azken Misterioan dugun gure konfiantza sostengatzeko.
José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain
HOMILIA
2011ko ekainaren 19a
KRISTAUA
JAINKOAREN AURREAN
Kristauei ez zaie beti gauza
erraza gertatzen Hirutasun bezala aitortutako Jainkoaren misterioarekin
harreman konkretuak eta biziak izatea. Halere, krisi erlijiosoa gonbidatzen ari
zaigu harekiko harreman pertsonal, sano eta pozgarria inoiz baino gehiago
zaintzera. Jesus, hots, Galileako Profetagan gizon egin den Jainkoaren Misterioa
da abiapunturik hobena fede xume bat biziberritzeko.
Nola bizi Aitaren aurrean?
Jesusek oinarrizko bi jarrera agertu dizkigu. Lehenik eta behin, konfiantza
osoa. On-ona da Aita. Azkenik gabe maite gaitu. Ez dio ezer inporta gure ona
baino gehiago. Harengan konfiantza izan dezakegu, beldurrik gabe, errezelorik,
kalkulurik, estrategiarik gabe. Bizitzea Maitasunean konfiantza izatea da,
ororen azken misteriotzat hartuz.
Bigarren, baldintzarik gabe
esaneko izatea. Gauza ona da Aita horren borondateari adi-adi bizitzea, zeren
guztiok bizi duinagoa izan dezagun nahi baitu. Ez da bizitzeko era sanoagorik
eta egokiagorik. Hain zuzen, horixe du bere ezkutuko motibazioa errealitatearen
misterioa Jainko Aitaganako fedez bizi duenak ere.
Zer da Jainkoaren Seme gizon
eginarekin bizitzea? Lehenik eta behin, Jesusi jarraitzea: hura ezagutzea, hari
sinestea, harekin bat etortzea, haren urratsei jarraituz bizitzen ikastea.
Bizitzari hark begiratzen zion bezala begiratzea; jendeari hark ematen zion
tratua ematea; onberatasunaren eta askatasun askatzailearen seinaleak ereitea,
Jesusek egiten zuen bezala. Bizitza gizatarragoa eginez bizitzea. Horrela bizi
da Jainkoa bera gizon egin denean. Kristau batentzat ez da bizitzeko era
biziagorik.
Bigarren, Aitaren nahiari
jarraituz, Jesusek abian jarri duen Jainkoaren Egitasmoan lankide izatea. Ez
gintezke gelditu alfer. Negar dagitenak barrez ikusi nahi ditu Jainkoak, gose
direnak jaten ikusi nahi ditu. Gauzak aldatu beharra dugu, bizitza guztientzat
bizitzago izan dadin. Jesusek «Jainkoaren erreinu» deitzen duen Egitasmoa hau
dugu markoa, norabidea eta horizontea: bizitza gizatarrago egiteko, Jainkoaren
azken misteriotik planteatzen zaiguna.
Zer da Espiritu Santuak
arnasturik bizitzea? Lehenengo, maitasunak arnasturik bizitzea. Hori atera
daiteke Jesusen ibilbide osotik. Funtsezko gauza, dena maitasunez eta
maitasunetik bizitzea da. Ez da gauza inportanteagorik. Maitasuna da gure
existentziari zentzua, egia eta esperantza ezartzen dion indarra. Maitasuna da
hainbat trakeskeria, errore eta miseriatatik salbatzen gaituena.
Azkenik, «Jainkoaren Espirituak
gantzuturik» bizi denak bereziki sentitzen du deia pobreei Berri Ona hots
egiteko. Halakoaren bizitzak indar askatzailea du gatibuentzat; argia itsu bizi
direnentzat; erregalu da zoritxarreko sentitzen direnentzat.
José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain
José
Antonio Pagola Itxaldiaren Bideoak ikusteko:
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Iruzkinen argiltapenak blogaren administratzailaren onarpena eskatuko dute.