lunes, 27 de noviembre de 2017

2017-12-03 - Abendualdiko 1. Igandea (B)


Joan den 2014ko urriaren 2an, Kepa Apostolu deunaren parrokian, Jose Antonio Pagolak “Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción” izenburuko itzaldia eman zigun. 
Hemen sakatuz hartaz goza dezakezue.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Abendualdiko 1. Igandea (B)


EBANJELIOA

Egon zain, beraz, ez baitakizue etxeko jauna noiz etorriko den.

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Markosen liburutik 13,33-37

Egun haietan, Jesusek bere ikasleei esan zioten: «Kontuz, bada! Egon erne! Ez baitakizue ordua noiz den.

Gizon bat urrutira doanean bezala da: morroien gain uzten du bere etxea, bakoitzari bere lana emanez, eta zain egoteko agintzen dio atezainari.

«Egon zain, beraz, ez baitakizue etxeko jauna noiz etorriko den: arratsean, gauerdian, oilarrak jotzean ala goizean. Ez zaitzatela ustekabean etorri eta lotan aurki. Zuei esaten dizuedan hau, denentzat esaten dut: Egon zain!»

Jaunak esana.

HOMILIA

2017ko abenduaren 3an

ELIZA ESNARAZI
(JESUSEN ETXEA)

(2011-2012ko A zikloaren homilía ikusi)

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2014ko azaroaren 30a

ELIZA ESNARAZI


José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2011ko azaroaren 27an

JESUSEN ETXEA

Jesus Jerusalemen dago, Oliamendin eseria, Tenplura begira eta lau adiskiderekin, bakarrik, solasean: Pedro, Santiago, Joan eta Andres. Kezkaturik nabari ditu, aldien azkena noiz izango den. Berari, berriz, besterik zaio axola: nola biziko diren bere jarraitzaileak bera beren artean ez dutenean izango.

Horregatik, beste behin agertu die bere kezka: «Kontu egizue, bizi esna». Ondoren, ikusle apokaliptikoen hizkuntza ikaratzailea alde batera utzirik, parabola labur bat kontatu die, kristauentzat ia oharkabeko gertatu izan dena.

«Jaun bat bidaiari joan zen, etxea utzirik». Baina alde egin aurretik, «bere morroietako bakoitzari bere egitekoa gomendatu zion». Agur egitean, gauza bat azpimarratu zien: «Egon erne, ez baitakizue etxejabea noiz etorriko den». Etortzean, ez zaitzatela lo aurkitu.

Kontakizunak iradokitzen du ezen Jesusen jarraitzaileek familia bat osatzen dutela. «Jesusen etxe» izango Eliza, eta «Israelen etxea» ordezkatuko du. Elizan denak dira zerbitzari. Ez da jaunik. Denak biziko dira etxeko Jaun bakarraren zain: Jesus Kristoren zain. Ez dira ahaztuko sekula hartaz.

Jesusen etxean ezin da inor alfer egon. Inork ez du sentitu behar bere burua zokoratua, inolako erantzukizunik gabe. Guztiak dira premiazko. Guztiek dute egitekoren bat, Jesusek emana. Guztiak dira deituak zeregin handira Jesus bezala bizitzeko, zeina Jainkoaren erreinuari emanik ikusi baitute.

Urteak igaroko dira. Bizirik eutsiko ote diote Jesusen espirituari haren jarraitzaileek? Premiarik handiena dutenentzat eta ezgaituenak direnentzat hark bizi izan duen zerbitzu-espirituari gogoan eutsiko ote diote? Hark urratu duen bideari jarraituko ote diote? Haren kezka nagusia Eliza lokartuko ote den izan da. Horregatik, hiruraino errepikatu die: «bizi zaitezte esna». Ez da momentuan entzuten ari diren lau ikasleei egindako gomendioa, baizik eta aldi guztietako fededunei emandako agindua: «Zuei esaten dizuedana, jende guztiari diot esaten: egon esna».

Eliza bertan behera utzi ez duten kristauen ezaugarririk orokorrena pasibotasuna da segur aski. Mendetan hezi ditugu fededunak menpeko eta esaneko izatera. Jesusen etxean gutxi batzuek soilik sentitzen dute gaur egun eliz erantzukizunen bat dutela.

Iritsia da erreakzionatzeko unea. Ezin jarraitu dugu «agintzen dutenen» eta «obeditzen dutenen» arteko aldea oraino handiago egiten. Hoztasuna, elkar zokoratzea edo pasibotasuna sustatzea bekatua da. Guztiok esna ikusi nahi gintuen Jesusek, guziok eginkor, argi eta erantzukizunez auzolanean.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2008ko azaroaren 30a


Lehen kristau-belaunaldiek ezin kendu zuten burutik Jesus laster batean etorriko zela. Piztua zen hura ezin atzeratu zitekeen. Hartarainokoa zuten harekiko irrika, ahalik arinen egin nahi baitzuten harekin topo. Denbora bazihoala eta Jauna ez zetorrela ikustean sortu ziren arazoak.

Laster konturatu ziren, ezen atzeratze hark herio-arriskua zuela berekin. Hasiera hartako sua itzaliko zen arriskua. Denbora joan ahala, elkarte txiki haiek pixkana axolagabe bihur zitezkeen, eta guztiaz ahaztu. Gauza bat zuten buruan: «Kristok, iristean, ez gaitzala lo aurkitu».

Zain egotea zuten hitz giltzarri. Etengabe errepikatzen dute ebanjelioek: «zain egon», «erne egon», «adi egon», «esna egon». Markosen arabera, Jesusen agindua ez doakie entzuten dioten ikasleei bakarrik. «Zuei diotsuedana guztiei diotset: egon erne» (Zuei esana guztiei esana da: egon erne). Ez da dei huts bat gehiago. Aldi guztietako Jesusen jarraitzaile guztiei doakien agindua da.

Joanak dira kristautasunaren hogei mende. Zertan da Jesusen agindu hori? Nola bizi gara gaur egungo kristauok? Esna jarraitzen ote? Bizirik jarraitzen ote gure fedeak ala itzaliz joan da, axola-gabeziara eta geldotasunera joz?

Ez ote da ageri bihotz berri baten beharrean dela Eliza? Ez ote dugu sumatzen geure geldotasunari eta auto-engainuari astindu bat eman beharrean garela? Ez ote dugu hasi behar Elizan den gauzarik onen hori iratzartzen? Ez ote genuke biziberritu behar fededun xume guztien sinesmen umil eta garbi hori?

Ez ote genuke berreskuratu behar erakartzen, dei egiten, interpelatzen eta esnarazten duen Jesusen aurpegi bizi hura? Nolatan segi genezake Kristoz hainbeste hitz egiten, idazten eta eztabaidatzen, hark liluratu eta pixka bat eralda gaitzan utzi gabe? Ez al gara konturatzen Jesu Kristok liluratzen ez duen eta bihotza ukitzen ez dion eta “lo dagoen” Eliza batek ez duela etorkizunik, itzaliz eta zaharkituz joanen dela bizi-arnasaren faltaz?

Ez al dugu sentitzen esnatu eta Jesusekiko geure harremanak biziarazi beharra? Beste zeinek iratzar lezake gure kristautasuna mugimendu-falta horretatik, zurruntasunetik, iraganaren zamatik, sormen-faltatik? Zeinek kutsa diezaguke bere alaitasuna? Zeinek eman diezaguke bere indar kreatzailea, bere bizitasuna?.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

José Antonio Pagola Itxaldiaren Bideoak ikusteko:
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


lunes, 20 de noviembre de 2017

2017-11-26 - Urteko 34. Igandea (A)


Joan den 2014ko urriaren 2an, Kepa Apostolu deunaren parrokian, Jose Antonio Pagolak “Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción” izenburuko itzaldia eman zigun. 
Hemen sakatuz hartaz goza dezakezue.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Urteko 34. Igandea (A)


EBANJELIOA

Bere errege-aulkian eseriko da eta batzuk besteengandik bereizi egingo ditu.

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Mateoren liburutik 25, 31-46

Egun haietan, Jesusek bere ikaslei esan zien: «Gizonaren Semea, aingeru guztiak lagun dituela, aintzaz beterik etortzean, bere errege-aulkian eseriko da.

Herriak oro haren aurrean bilduko dituzte. Hark batzuk besteengandik bereizi egingo ditu, artzainak ardiak akerretatik bereizten dituen bezala, eta ardiak bere eskuinean eta akerrak ezkerrean ezarriko ditu. Orduan, erregeak eskuinekoei esango die: “Zatozte, nire Aitaren bedeinkatuok; hartzazue munduaren sortzetik zuentzat prestatua dagoen erreinua.

Gose bainintzen eta jaten eman zenidaten; egarri, eta edaten eman; arrotz, eta etxean hartu ninduzuen; biluzik nengoen, eta jantzi egin ninduzuen; gaixo, eta bisitatu; kartzelan, eta ikustera etorri”. Orduan, zintzoek esango diote: “Jauna, baina noiz aurkitu zintugun goseak eta jaten eman genizun, edo egarriak eta edaten eman? Noiz aurkitu zintugun arrotz eta etxean hartu, edo larrugorri aurkitu eta jantzi? Noiz aurkitu zintugun gaixo edo kartzelan eta ikustera joan?” Eta erregeak erantzungo die: “Benetan diotsuet: Nire seniderik txikien hauetako edozeini egin zeniotena, neuri egin zenidaten”.

«Gero, ezkerrekoei esango die: “Alde niregandik urruti, madarikatuok, deabruarentzat eta haren lagunentzat prestatua dagoen betiko sutara.

Gose bainintzen eta ez zenidaten jaten eman; egarri, eta edaten eman ez; arrotz, eta ez ninduzuen etxean hartu; biluzik, eta ez ninduzuen jantzi; gaixo eta kartzelan, eta ez zineten ikustera etorri”. Orduan, haiek ere esango diote: “Jauna, baina noiz aurkitu zintugun gose edo egarri, arrotz edo larrugorri, gaixo edo kartzelan, eta guk lagundu ez?” Hark erantzungo die: “Benetan diotsuet: Txikien hauetako edozeini egin ez zeniotena, neuri ez zenidaten egin”. Eta hauek betiko zigorretara joango dira; zintzoak, berriz, betiko bizitzara».

Jaunak esana.

HOMILIA

2017ko azaroaren 26a

GAUZA ERABAKITZAILEA

(2010-2011ko A zikloaren homilía ikusi)

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

JOSE ANTONIO PAGOLAREN KUTUNA

2014ko azaroaren 23a

ESKERRAK GUZTIEI

Egun hauetan betetzen dira 34 urte, igande bakoitzeko ebanjelioari neure asteroko iruzkina idazten hasi nintzela. Lehendabizi, Donostiako prentsaren eta irratiaren bidez. Ondoren, internetez, Berri Onak Sare Ebanjelizatzailearen bidez. Uste dut iritsi zaidala aro hau, hain kitzikagarria eta aberatsa niretzat, ixteko ordua.

Ez dut uzten, ez nire jarduera ebanjelizatzailea, ez nire idazle-lanbidea; baina, neure adinean, denbora eta sosegu gehiago behar dut, oraindik gauzatu ditzakedan egitasmo batzuetan beste erritmo batez lan egiteko. Indarrik dudan bitartean, neure azken urteak eragin bat emanez bizi nahi ditut, Frantzisko aita santuak dei egiten digun Elizaren berrikuntza horretan. Zehazki, Jesusenganako, haren Ebanjeliorako eta gizatasuna areagotzeko Jainkoaren erreinuko egitasmorako konbertsioa sustatu nahi dut, hainbat eratan.

Beraz, eskuarteko hau izango da nire azken bidalia. Alabaina, gerora ere hartzen jarraituko duzue, Jesusen Taldeak dela medio, nire iganderoko iruzkina, idatzi izan ditudan hainbatetatik aukeratua. Orobat aurkitu ahal izango dituzue buenanoticia.net web orrian. Bestalde, jakizue, nire iruzkinen bilduma, aski osoa, argitaratua dagoela lau liburu koskorretan: espainolez (Ed. PPC); katalanez (Ed. Claret); italieraz (Ed. Borla); brasileiroz (Ed. Vozes). Eta ingelesez eta euskaraz lehen bolumenak argitaratzen ari dira.

Memento honetan, esker on handi bat sentitzen dut guztientzat. Lehenik eta behin, Hondarribiko Karmeldarren elkarte maitearentzat, hartarainoko eskaintzaz eta eskuzabaltasunez arduratu baitzarete asteroko nire iruzkina bidaltzeaz, batzuetan zailtasun ez txikiak gaindituz. Ondoren, itzultzaileoi, zuen lan isil eta doakoaz,  bideragarri egin baituzue Ebanjelioa banatzea hizkuntza desberdinetan.

Eskerrak eman nahi dizkiet orobat, web orriez, zerbitzu eta egunkari digitalez, irratiz, aldizkariz, multikopiaz… nire iruzkin ebanjelikoa Lurreko txokorik ustekabekoenetara helarazi baituzue. Esker berezi bat sentitzen dut ehundaka lagunentzat, zeuen ordenagailu pertsonalaz bidali baitiezue misiolariei, adin handiko jendeari edo gaixoei, jende urrunduari.

Urte hauetan guztion artean eratu dugun sare ebanjelizatzaile hau ezin dugu hausten utzi. Iritsiko zaizkigun iruzkinak edo geure ordenagailuan ditugun testuak baliatzen jarraituko dugu Jesusen Berri Ona astero hedatuz. Ez dezagun gal sekula Jesusenganako konfiantza. Jesusek berak berrituko du gure fedea eta salbatuko Eliza krisialdi honetatik.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain


Interneteko loturak, zerbitzu berrientzat:
Red Buenas noticias.
Grupos de Jesús
Grupos de Jesús eta Red Buenas Noticias koordinatzailearen email kontaktua
Igandero irakurri ohi den ebangelioari buruz, azken 34 urteetan Jose Antonio Pagolak astero idatzi dituen iruzkin guztiak aurki ditzakezue Sopelako Elizako blogean.


HOMILIA

2014ko azaroaren 23a

AUZI BITXIA

Iturriek ez dute dudarako biderik ematen. Laguntza-premian ikusten dituenei emanik bizi da Jesus. Ezin egin du ezikusiarena. Ez da sufrimenik bere egin ez duenik. Bat egin du txikienekin eta ezgaituenekin, eta ahal duen guztia egin du haientzat. Errukia du Jesusek lehenengo gauza. Horixe dugu Jainkoaren antzeko izateko modu bakarra: «Izan errukitsu, zuen Aita errukitsu den bezala».

Zer harritzekorik, Azken Auziaz hitz egitean, gure bizitza eta harekin guk bat egin izana juzgatzeko, Jesusek azken irizpide erabakigarritzat errukia eman izate horretan? Zer harritzekorik historiako pobre eta zoritxarreko guztiekin Jesus bat eginik agertu izate horretan?

Mateoren kontakizunaren arabera, «nazio guztiak» aurkeztuko dira Gizonaren Semearen, hau da, Jesusen, errukitsuaren, aurrean. Ez da bereizketarik egingo «herri hautatuaren» eta «herri paganoaren» artean. Ez da ezer esaten erlijio eta kultu desberdinez. Oso gauza gizatarrez, guztiek ulertzen dituztenez, hitz egiten da hor. Zer egin dugu sufritzen bizi izan diren guztiekin?

Ebanjelaria ez da luzatu, berariaz, auziaren xehetasunak deskribatzen. Elkarrizketa bikoitza nabarmendu du, gure orainaz argi handia dakarrena, eta sufritzen ari direnekin jokatzeko, azken batean, bi modu daudela ikusi ahal izateko, begiak irekitzen dizkiguna: errukitu eta lagundu edo ezikusiarena egin eta hor konpon esan.

Pobre eta premiadun guztiekin bat egina den Epailea da mintzo dena: «Nire haurride txiki hauetako bati lagundu zenioten bakoitzean, neuri egin zenidaten». Premian dagoen bati laguntzeko hurbildu direnak, harengana dira hurbildu. Horregatik, haren alboan egongo dira erreinuan: «Zatozte nire Aitaren bedeinkatuok».

Ondoren, errukirik gabe bizi izan direnei mintzo zaie: «Nire haurride txiki hauetako bati lagundu ez zenioten bakoitzean, neuri ukatu zenidaten». Sufritzen ari direnengandik apartatu direnak, Jesusengandik dira apartatu. Bidezkoa da orain esaten diena: «Alde nigandik». Segi zeuen bidean.

Orain berean hari gara geure bizia jokatzen. Ez da zertan egon auzi baten zain. Orain ari gara sufritzen ari direnengana hurbiltzen edo haiengandik urruntzen. Orain ari gara Kristogana hurbiltzen edo harengandik urruntzen. Orain ari gara geure bizia erabakitzen.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2011ko azaroaren 20a

GAUZA ERABAKITZAILEA

Gaurko kontakizuna ez da juxtu parabola, baizik eta herri guztien azken auziaren gogorapena. Elkarrizketa luzea bat da pasadizo guztia; Jesus berpiztua baizik ez den Epailearen eta bi pertsona-talderen arteko elkarrizketa da; azken hauen artean, batetik, premia handienekoen sufrimendua arindu dutenak daude eta, bestetik, beren laguntza ukatuz bizi izan direnak.

Mendeen joan-etorrian, «Ebanjelioaren laburbiltzerik hoberentzat» eman izan dute kristauek elkarrizketa txundigarri hau, «maitasun solidarioaren laudorio absolututzat» edota «erlijioan faltsuki babesturik bizi direnentzako abisurik larri-larritzat». Seinala ditzagun baieztapenik  oinarrizkoenak.

Gizon-emakume guztiak, salbuespenik gabe, izango dira juzgatuak irizpide bat beraz. Bizitzari balio galezina ematen diona ez da izaera soziala, talentu pertsonala edo urtetan barna lortu izan den arrakasta. Laguntza-beharrean gertatu direnei eskaini izandako maitasun praktikoa eta solidarioa da gauza erabakitzailea.

Maitasun hau egintza zehatzetan gauzatzen da. Adibidez, «jaten eman», «edaten eman», «etorkina onartu», «biluzia jantzi», «gaixoa edo presoa bisitatu». Gauza erabakitzailea Jainkoaren aurrean ez dira egintza erlijiosoak, baizik premian direnei eskainitako laguntza-keinu gizatar hauek. Fededun baten bihotzetik nahiz sufritzen dutenak gogoan dituen agnostiko baten bihotzetik sor daitezke.

Bidean aurkitu izan dituzten premiatsuei lagundu dietenen taldeak ez du jokatu izan arrazoi erlijiosoengatik. Ez dute izan gogoan ez Jainkoa, ez Jesu Kristo. Soil-soilik, munduan den sufrimendua arindu nahi izan dute pixka bat. Orain, Jesusek gonbidaturik, Jainkoaren erreinuan sartuko dira «Aitaren bedeinkatu» bezala.

Zergatik da, ordea, hain gauza erabakitzailea premiatsuei laguntzea eta hain gauza gaitzesgarria laguntza ukatzea? Epaileak dioenez, halakoei egiten zaiena edo ukatzen, Kristogan haragitu den Jainkoari berari egiten zaiolako edo ukatzen. Halakoei sufrimena arintzean, Jainkoari berari arintzen diogu.

Mezu txundigarri honek sufritzen ari direnei begira jartzen gaitu guztiok. Ez da egiazko erlijiorik, ez da politika aurrerakoirik, ez da giza eskubideen erantzukizunezko aldarrikapenik premiatsuenak defendituz ez bada, halakoen sufrimena arinduz eta halakoen duintasuna berreginez ez bada.

Sufritzen ari den pertsona bakoitzarengan Jesus datorkigu bidera, begira jartzen zaigu, galde eta erregu. Ezerk ez gaitu hurbiltzen Jesusengana sufritzen ari direnei errukiz eta arretaz begiratzeak baino gehiago. Ezin ikusi ahal izango dugu inon ere modu egiazkoagoan Jesusen aurpegia.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2008ko azaroaren 23a

AUZI HARRIGARRIA

Iturriek ez dute dudarako biderik ematen. Laguntza-premian ikusten dituenei emanik bizi da Jesus. Ezin egin du ezikusiarena. Ez da sufrimenik bere egin ez duenik. Bat egin du txikienekin eta ezgaituenekin, eta ahal duen guztia egin du haientzat. Errukia du Jesusek lehenengo gauza. Horixe dugu Jainkoaren antzeko izateko modu bakarra: «Izan errukitsu, zuen Aita errukitsu den bezala».
Z
er harritzekorik, Azken Auziaz hitz egitean, gure bizitza eta harekin guk bat egin izana juzgatzeko, Jesusek azken irizpide erabakigarritzat errukia eman izate horretan? Zer harritzekorik historiako pobre eta zoritxarreko guztiekin Jesus bat eginik agertu izate horretan?

Mateoren kontakizunaren arabera, «nazio guztiak» aurkeztuko dira Gizonaren Semearen, hau da, Jesusen, errukitsuaren, aurrean. Ez da bereizketarik egingo «herri hautatuaren» eta «herri paganoaren» artean. Ez da ezer esaten erlijio eta kultu desberdinez. Oso gauza gizatarrez, guztiek ulertzen dituztenez, hitz egiten da hor. Zer egin dugu sufritzen bizi izan diren guztiekin?

Ebanjelaria ez da luzatu, berariaz, auziaren xehetasunak deskribatzen. Elkarrizketa bikoitza nabarmendu du, gure orainaz argi handia dakarrena, eta sufritzen ari direnekin jokatzeko, azken batean, bi modu daudela ikusi ahal izateko, begiak irekitzen dizkiguna: errukitu eta lagundu edo ezikusiarena egin eta hor konpon esan.

Pobre eta premiadun guztiekin bat egina den Epailea da mintzo dena: «Nire haurride txiki hauetako bati lagundu zenioten bakoitzean, neuri egin zenidaten». Premian dagoen bati laguntzeko hurbildu direnak, harengana dira hurbildu. Horregatik, haren alboan egongo dira erreinuan: «Zatozte nire Aitaren bedeinkatuok».

Ondoren, errukirik gabe bizi izan direnei mintzo zaie: «Nire haurride txiki hauetako bati lagundu ez zenioten bakoitzean, neuri ukatu zenidaten». Sufritzen ari direnengandik apartatu direnak, Jesusengandik dira apartatu. Bidezkoa da orain esaten diena: «Alde nigandik». Segi zeuen bidean.

Orain berean hari gara geure bizia jokatzen. Ez da zertan egon auzi baten zain. Orain ari gara sufritzen ari direnengana hurbiltzen edo haiengandik urruntzen. Orain ari gara Kristogana hurbiltzen edo harengandik urruntzen. Orain ari gara geure bizia erabakitzen.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

José Antonio Pagola Itxaldiaren Bideoak ikusteko:
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


lunes, 13 de noviembre de 2017

2017-11-19 - Urteko 33. Igandea (A)


Joan den 2014ko urriaren 2an, Kepa Apostolu deunaren parrokian, Jose Antonio Pagolak “Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción” izenburuko itzaldia eman zigun. 
Hemen sakatuz hartaz goza dezakezue.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Urteko 33. Igandea (A)


EBANJELIOA

Gauza gutxian leial izan zara, sartu zeure jaunaren festa ospatzera

+ Lectura del santo evangelio según san Mateo 25, 14-30

«Jainkoaren erregetzarekin, atzerrira irten behar zuen gizonarekin bezala gertatzen da. Bere morroiei dei egin eta ondasunak utzi zizkien: bati bost talentu, beste bati bi eta besteari bat, bakoitzari bere trebetasunaren arabera. Gero, alde egin zuen. Bost talentu hartu zituenak inbertitu egin zituen berehala eta beste bost irabazi. Orobat bi talentu hartu zituenak: inbertitu eta beste bi irabazi zituen. Bat bakarra hartu zuenak, aldiz, lurrean zuloa egin eta bertan gorde zuen nagusiaren dirua.

«Handik denbora askora, etorri zen nagusia eta morroiei kontuak hartzen hasi zitzaien. Aurreratu zen bost talentu hartu zituena eta beste bost aurkeztu zizkion, esanez: “Jauna, bost talentu utzi zenizkidan; hona beste bost nik irabaziak”. Nagusiak esan zion: “Ederki, morroi on eta leiala! Gauza gutxian leial izan zara, askoren buru ipiniko zaitut; sartu zeure jaunaren festa ospatzera”.

Aurreratu zen, gero, bi talentuduna eta esan zion: “Jauna, bi talentu utzi zenizkidan; hona beste bi nik irabaziak”. Nagusiak esan zion: “Ederki, morroi on eta leiala! Gauza gutxian leial izan zara, askoren buru ipiniko zaitut; sartu zeure jaunaren festa ospatzera”. Aurreratu zen talentu bakarra hartu zuena eta esan zion: “Banekien gizon zorrotza zarena, erein ez duzun tokian hartzen eta zabaldu ez duzun tokian biltzen duzuna; beldur nintzen, eta zure talentua lurrean ezkutatu nuen. Hona zeure dirua!” Nagusiak erantzun zion: “Ai morroi gaizto eta alferra! Bazenekien erein ez dudan tokian hartzen dudana eta zabaldu ez dudan tokian biltzen. Beraz, bankuan jarri behar zenuen nire dirua, itzultzean bere korrituekin jaso nezan. Ken iezaiozue, bada, talentua eta eman hamar dituenari. Izan ere, fruitua dakarrenari eman egingo zaio, eta gainezka izango du; fruiturik ez dakarrenari, ordea, daukan apurra ere kendu egingo zaio.

Eta ezertarako gauza ez den morroi hau jaurti kanpora, ilunpetara. Negarra eta hortz-karraska izango dira han”.

Jaunak esana.

HOMILIA

2017ko azaroaren 19a

BILATZE SORTZAILEA

(2013-2014ko A zikloaren homilía ikusi)

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2014ko azaroaren 16a

BILATZE SORTZAILEA

Oso xaloa ematen duen arren, karga eztandagarria du talentuen parabolak. Harrigarriro, «hirugarren morroia» inolako egintza txarrik egin gabe gaitzetsi du nagusiak. Bere oker bakarra morroiak «ezer ez egitea» izan du: ez du arriskatu bere talentua, ez dio fruiturik kendu, leku seguru batean gorde du bere hartan.

Argia da Jesusen mezua. Ez kontserbatismoari, bai sormenari. Ez bizitza agor bati, bai Jainkoari emandako erantzun eginkor bati. Ez segurtasun-obsesioari, bai mundua aldarazteko ahalegin arriskutsuari. Ez konformismoan hesitutako fedeari, bai lan konprometituari, Jainkoaren erreinuari bideak urratzeko.

Jesusen jarraitzaileen bekatu handia izan liteke hari era sortzailean jarraitzeko arriskurik ez hartzea. Esanguratsua da urtetan eta urtetan kristauen artean erabili izan den hizkuntza, ikusteko, zertan ardaztu izan dugun geure arreta: fedearen gordailua gorde; tradizioa gorde; ohitura onak gorde; grazia gordeko; bokazioa gorde…

Kontserbatismoaren tentazio hau indartsuagoa izan ohi da krisi erlijiosoaren boladetan. Erraz gertatzen da orduan ortodoxia kontrolatu beharra, diziplina eta araudia sendotu beharra; Elizako izatea segurtatu beharra… Dena izan daiteke ulergarri, baina ez al da izaten askotan ebanjelioa desitxuratzeko eta Espirituaren sormena izozteko era bat?

Gidari erlijioentzat eta kristau-elkarteentzat gauza errazagoa izan liteke iraganetik jasotako bideak «errepikatzea» era aspergarri batean, kasurik egin gabe gizaki modernoaren galderei, kontraesanei eta planteamenduei; baina zertako izango genuke on geure lan hori guztia, gai ez bada argia eta esperantza emateko, gaur eguneko gizon-emakumeek bizi dituzten problemei eta sufrimenei?

Gaur egun Eliza barruan zaindu behar dugun jarrerari ez dagozkio izen hauek, ez «zuhurtzia», ez «iraganarekiko leialtasuna», ez «amore ematea»… Ostera, beste izen batzuk dagozkio: «bilatzeko sortzailea», «ausardia», «arriskatzeko gaitasuna», dena berri egin dezakeen «Espirituari entzutea».

Beste hau izan liteke, ordea, gauzarik larriena: parabolako morroiari gertatu zaion bezala, guk ere uste izatea, Jainkoari leial erantzuten ari garela geure kontserbatismo-jarreraz, egiaz egiten ari garena hark espero duenari huts egitea delarik. Gaur egun, Elizan egin beharreko zereginik garrantzizkoena, ez da iragana gordetzea, baizik Jesusen Berri Ona komunikatzen jakitea, inoiz ez bezalako kanbio sozio-kulturalak bizitzen ari de gizartean.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2011ko azaroaren 13a

ARRISKUAREN BELDUR

Talentuen parabola oso ezaguna da kristauen artean. Kontakizunaren arabera, bidaiari ekin aurretik, jabe bateak hiru langileren esku utzi du ondasunen kudeatzea. Bati bost talentu utzi dizkio, beste bati bi eta hirugarrenari bat: «nori bere gaitasunari dagokiona». Erantzun jatorra espero du guztiengandik.

Lehenengo biek «berehala» ekin diote talentuekin negozioa egiteari. Gogotik ari dira lanean, beren nagusiaren egitasmoarekin bat eginik. Ez diote beldurrik arriskuari. Jabea iristean, harro-harro eman dizkiote etekinak: bi halako bihurtu dituzte hartutako talentuak.

Hirugarren langilearen erantzuna estrainioa da. Buruak eman dion gauza bakarra hartu zuen talentua «lur azpian gordetzea» izan da, seguru gordetzeko. Nagusia itzultzean, hitz hauek ditu zurigarri: «Jauna, banekien zorrotza zarela eta erein ez duzun lekuan bildu nahi izaten duzula … Horregatik, beldur izan nintzen eta zure talentua lur azpian gorde nuen. Hona zeurea». Jabeak gaitzetsi egin du langilea «axolagabetzat».

Egia esateko, sakonagoa da langile horren portaeraren sustraia. Jabeaz irudi faltsua du. Egoista, zuzengabe eta arbitrariotzat du jabea. Zorrotza dela eta ez duela okerrik onartzen. Ezin fida zaitezke hartaz. Gauzarik hoberena haren aurrean zeure burua defenditzea da.

Jabeaz duen ideia zikoitz honek zurrundu egin du langilea. Ez da ausartu arriskatzera, inolaz ere. Beldurrak hormatua du. Ez da aske fidatu dion erantzukizunari era sortzailean erantzuteko. Seguruena talentua «atxikitzea» da. Aski du hori.

Agian, lehen belaunaldietako kristauek guk baino hobeto atzematen zuten parabolak duen interpelatzeko indarra. Jesusek gure gain utzi du mundua zuzenago eta gizatarrago egiteko Aitaren Egitasmoa. Maitasunaren agindua utzi digu ondare. Gizakiaren adiskide den Jainkoaren Albiste izugarria gomendatu digu. Nola ari gara erantzuten gaur egun Jesusen jarraitzaileak?

Kristau-fedea konfiantzaz ez, baizik beldurrez bizi ohi denean, dena da erdi ustela. Fedea gorde bai, baina kutsatu ez. Erlijioa eginbehar huts bilakatzen da. Ebanjelioa ez, baizik betebeharra da nagusi. Ospakizunaren hatsa, erritu-kezkak itotzen du.

Oker handia egingo genuke Janaren aurrean hirugarren langilearen jarreraz aurkeztuko bagina: «Hor duzue zeurea. Hor duzu zeure Ebanjelioa, hor duzu zeure erreinuaren egitasmoa eta sufritzen ari direnekiko zeure maitasun-mezua. Leial gorde dugu. Zuzen predikatu izan dugu. Ez du askorik balio izan gure bizitza aldarazteko. Ezta zure erreinurako zuzenaren bidea urratzeko ere. Baina hor duzu oso-osorik».

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2008ko azaroaren 16a

EZ LUR AZPIAN SAR GEURE ERANTZUKIZUNA

Kontakizun irekia da talentuen parabola, askotara irakurtzeko aukera ematen du. Izatez, iruzkingileek eta predikariek zentzu alegorikoan hartu izan dute sarritan, norabide desberdineko zentzuan. Garrantzizkoa dugu hirugarren zerbitzariaren jarduerari begi-ematea, hari ematen baitzaio arretarik eta lekurik handiena parabolan.

Bitxia da haren jokabidea. Beste hiru zerbitzariak nagusiak gomendatu dizkien ondasunei fruitua non emanaraziko hasi diren bitartean, hirugarrenari ez zaio otu jaso duen talentua «lur azpian ezkutatzea» baizik, seguru gorde ahal izateko. Nagusiak, iritsi denean, zerbitzari «axolagabe eta alfertzat» gaitzetsi du, ezer ulertzen ez duen zerbitzaritzat. Nondik norakoa da, ordea, zerbitzari horren portaera?

Ez du bat egin nagusiarekin, ezta haren interesekin ere. Ez du jokatu maitasunez une batean ere. Ez du maite nagusia, beldurra dio. Beldur horrexek eragin dio, hain zuzen, segurtasun bila jardutera. Berak argitu du guztia: «Beldur izan nintzen eta talentua lur azpian gordetzera jo nuen».

Zerbitzari honek ez daki zertan datzan bere egiazko erantzukizuna. Uste du ezen nagusiaren itxaropenari erantzuten ari dela, talentua seguru gordez, nahiz guztiz agor izango den. Ez daki zer den leialtasun eginkor eta sortzailea. Ez du parte hartu nahi nagusiaren egitasmoan. Etorri denean, argiro esan dio nagusiari: «Hor duzu zeurea».

Pentsatzen denean ezen kristautasuna iritsia dela puntu batera, non funtsezkoena «gordetzea» dela uste baita eta ez, inolaz ere, adorez eta Jaunarekiko konfiantzaz, bide berriak urratzea, Jainkoaren erreinuaren egitasmoa onartu, bizi eta hots egiteko, orduan ahaztu egiten dugu zein den gure benetako erantzukizuna.

Sekula sentitzen ez badugu Kristoren eskakizunak jarraitzera deituak garela, beti irakatsi eta agindu digutena baino harago joanez; ez badugu ezer arriskatzen Jesusekiko leialagoa izango den Eliza burutzeko; bizitza korapilatu diezagukeen edozein bihotz-berritzetik urrun gelditu nahi badugu; erreinuarekiko erantzukizuna geure egiten ez badugu, Jesusek egin zuen bezala, «ardo berria zahagi zaharretan» bilatuz;… seinalea ezen ikasi beharrean garela zertan datzan Jesusek parabolan adierazi digun leialtasun eginkor, sortzaile eta arriskutsu hori.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

José Antonio Pagola Itxaldiaren Bideoak ikusteko:
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


lunes, 6 de noviembre de 2017

2017-11-12 - Urteko 32. Igandea (A)


Joan den 2014ko urriaren 2an, Kepa Apostolu deunaren parrokian, Jose Antonio Pagolak “Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción” izenburuko itzaldia eman zigun. 
Hemen sakatuz hartaz goza dezakezue.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Urteko 32. Igandea (A)


EBANJELIOA

Hemen da senarra! Irten bidera!

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Mateoren liburutik 25, 1-13

Denbora haietan, Jesusek bere ikasleei parabola hau esan zien: «Jainkoaren erregetzarekin, kriseiluak hartu eta senar ezkonberriari bidera irten zitzaizkion hamar neskatxekin bezala gertatzen da.

Neskatxetako bost zentzugabeak ziren eta bost zentzudunak.

Kriseiluak hartzean, zentzugabeek ez zuten oliorik hartu; zentzudunek, ordea, kriseiluekin batera olioa ere hartu zuten ontzietan. Senarrak luzatzen zuenez, logaletu egin ziren denak eta loak hartu zituen.

«Gauerdian oihu bat izan zen: “Hemen da senarra! Irten bidera!” Jaiki ziren denak eta beren kriseiluak prestatu zituzten. Orduan, zentzugabeek zentzudunei esan zieten: “Emaguzue olio pixka bat, kriseiluak itzaltzera doazkigu eta”. Zentzudunek erantzun zieten: “Ea ez dugun nahikoa denontzat; hobe duzue badaezpada dendara joan eta erosi”.

«Baina, erostera joanak zirelarik, senarra iritsi zen, eta prest zeudenak ezteietara sartu ziren berarekin. Eta atea itxi egin zen.

«Iritsi ziren, azkenik, beste neskatxak ere eta dei egin zuten: “Jauna, jauna! Zabaldu!”

Baina jaunak erantzun zien: “Benetan diotsuet, ez dakit nor zareten”.

«Zain egon, beraz, ez baitakizue, ez egunik, ez ordurik.

Jaunak esana.

HOMILIA

2017ko azaroaren 12a

PIZTU FEDE AHITUA

Lehen kristau-belaunaldia konbentziturik bizi izan zen Jesus, Jaun berpiztua, laster batean itzuliko zela biziaz blai. Ez zen, ordea, horrelakorik izan. Pixkana, Jesusen jarraitzaileek prestatu beharra izan zuten luzaro zain-zain bizitzeko.

Ez da zaila irudikatzea buruan sortuko zitzaizkien galderak. Nola eutsi bizirik hasiera hartako espirituari? Nola bizi esna Jauna etorri arte? Nola elikatu fedea itzaltzen utzi gabe? Eztei batean gertatuaz Jesusek esandako kontakizun batek erantzuna asmatzen lagundu zien.

Hamar neskatilak, andregaiaren adiskidek, beren argi-ontziak piztu zituzten eta senargaiari harrera egiteko prestatu ziren. Ilunabarrean, senargaia andregaia hartzera iritsiko denean, biei lagunduko diete senargaiaren etxera eramango dituen segizioan, han ospatuko baita eztei-otordua.

Bada xehetasun bat narratzaileak hasieratik nabarmendu nahi izan duena. Neskatilen artean bost zentzudunak dira eta oso begiratuak; berekin hartu dute olioa argiontziak elikatzeko su-lama beheratu ahala. Beste bostak tuntunak dira eta axolagabeak; ahaztu egin dira olioa hartzeaz, argi-ontziak itzaltzeko arriskuarekin.

Laster jabetuko dira beren okerraz. Senargaia atzeratu egin da eta ez da iritsi gauerdia arte. Harrera egitera joateko deia entzun dutenean, zentzudunek elikatu dute nork bere argi-ontziko su-lama olioz, eta lagun egin diote senargaiari jai-gelara sartuz. Tuntunek ez dakite zer egin, lantuka hasi baizik: «Itzaltzen ari zaizkigu argi-ontziak». Olio bila joan direlarik, eztei-gelara iritsi dira baina atea itxia dago. Beranduegi.

Iruzkingile askok olioaren sinboloari ezkutuko esanahi bat bilatu nahi izan dio. Berotasun espiritualaz mintzo ote da Jesus?, maitasunaz?, bataioko graziaz?… Agian, sinpleagoa da haren desira handia gogoratzea: «Lurrera sua ekartzera etorri naiz, eta zer nahi izan nezake erre dadin baizik?» Gure fedea gehiago esnatzeko, ba ote da ezer hoberik Jesusekin harreman biziak izatea baino?

Ez ote da zozokeria handia fede ahitua gorde nahi izatea, Jesusen suaz ez bada? Ez ote da kontraesan bat kristau garela uste izatea, haren egitasmoa ezagutu gabe eta haren bizierak erakartzen gaituela sentitu gabe?

Zorrotz, kalitate berri bat ezarri beharra dugu harekiko harremanei. Zaindu beharra gure bizitzaren erdigunean hura bera jartzen lagunduko digun guztia. Energiarik ez galtzea haren Ebanjeliotik zabartzen eta urruntzen gaituen ezertan. Igandero geure fedea harrotzea Jesusen hitzak hausnartuz eta biziro harekin bat eginez. Ezin eraldatu ditu inork ere gure kristau-elkarteak Jesusek bezala.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2014ko azaroaren 9a

Izenburua

---

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2011ko azaroaren 6a

FEDE HIGATUA PIZTU

Lehen kristau-belaunaldiak uste osoa zuen ezen Jesus, Jaun berpiztua, oso laster itzuliko zela bizi-bizi. Ez zen, ordea, gertatu horrelakorik. Pixkana, Jesusen ikasleek prestatu beharra izan zuten denbora luzean zain bizitzeko.

Ez da gauza zaila pentsatzea zein galdera etorriko zitzaien. Nola eutsi bizirik hasierako espirituari? Nola bizi esna Jauna iritsi bitartean? Nola elikatu fedea itzali gabe? Jesusen kontakizun batek, eztei batean gertatuaz, lagundu zien erantzuna bilatzen.

Hamar neska gazte, andregaiaren adiskideak, beren kriseiluak piztu  eta senarrari ongietorri egiteko prestatu dira. Eguzkia sartzean, emaztea berekin hartuko duenean, biei lagunduko diete, senarraren etxera eramango dituen segizioan, han eztei-otordua egiteko.

Bada xehetasun bat kontalariak hasieratik nabarmendu nahi izan duena. Hamar neska gazteen artean bost zuhurrak dira eta arduratsuak; berekin hartu dute olioa, kriseilukoa gastatu ahala gehitzen joateko. Beste bostak «zentzugabeak» dira eta zabarrak; ez dute olio gehigarririk hartu eta kriseiluak itzaltzeko arriskuan gertatu dira.

Hain zuzen, laster konturatuko dira beren okerraz. Senarra atzeratu egin da eta ez da iritsi gauerdia arte. Ongietorria egiteko deia entzun dutenean, zuhurrek olioa gehitu dute bere kriseiluetan eta jai-aretora sartu arte lagundu diote senarrari. Zentzugabeek ezin dute egin lantuka hasi besterik: «Itzaltzen ari zaizkigu kriseiluak!» Olio bila joan beharrean gertatu direla, atea itxia zelarik iritsi dira eztei-otordura. Beranduegi.

Iruzkingile askok «olioaren» sinboloari ezkutuko esanahia bilatu nahi izan dio. Espiritu-berotasunaz, maitasunaz, bataioko graziaz… mintzo ote da Jesus? Agian, gauza xumeagoa da haren desira handi hura gogoratzea: «Sua ekartzera etorri naiz lurrera, eta zer nahiago hura piztea baino?» Ba ote da ezer gure fedea piztu dezakeenik, Jesusekin harreman bizia izatea baizik?

Ez ote da zentzugabekeria fede higatu bat gorde nahi izatea, Jesusen suaz biziarazi gabe? Ez ote da kontraesana kristau garela uste izatea, haren egitasmoa ezagutu gabe eta haren bizierak erakartzen gaituela sentitu gabe?

Premia bizikoa dugu kalitate berri bat harekiko geure harremanetan. Geure bizitzaren erdigunetzat hura bera hartzen lagunduko digun guztia zaintzea. Indarrik ez gastatzea ebanjeliotik zabartzen edo desbideratzen gaituen ezertan.Igandero geure fedea piztea, haren hitzak hausnartuz eta bizi-jarreraz jaunartuz. Inork ezin ditu eraldatu gure elkarteak Jesusek bezala.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

José Antonio Pagola Itxaldiaren Bideoak ikusteko:
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com