------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Joan den Urriaren 2an, Kepa Apostolu deunaren parrokian, Jose Antonio Pagolak “Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción” izenburuko itzaldia eman zigun.
Hemen sakatuz hartaz goza dezakezue.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagolaren homiliak.
Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan
A Zikloa,
B Zikloa edo
C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Erramu Igandea Jaungoikoaren Pasioan (C)
EBANJELIOA
Elkarrisketan irakurtzeko: + Jesus; K Kronista; I Ikasleak eta lagunak; J =
Jendetza; P
Beste personaiak.
Jaungoikoaren Pasioan.
+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Lukasen liburutik 22,14_23,56
Azken afaria: hona nire gorputz-odolak!
K. Ordua etorri zenean,
Jesus mahaian jarri zen apostoluekin. Eta esan zien:
+. – Banuen gogoa sufritu
aurretik Pazko-afari hau zuekin egiteko! Zeren, egia esan, ez baitut Pazkorik
gehiago ospatuko Jainkoaren erreinuan bere betera iritsi arte.
K. Eta, kopa harturik,
esker oneko otoitza egin eta esan zuen:
+. – Hartzazue eta eman
elkarri. Zeren, egia esan, ez baitut gaurdanik gehiago ardorik edango Jainkoa
errege izaten hasi arte.
K. Gero, ogia hartu zuen
eta, esker oneko otoitza egin ondoren, zatitu eta ikasleei eman zien, esanez:
+. – Hau nire gorputza
da, zuentzat ematen dena. Egizue hau nire oroigarri.
K. Berdin egin zuen
koparekin afalondoan, esanez:
+. – Kopa hau itun berria
da, zuentzat isurtzen den nire odolaz Jainkoak ezarria.
Judasen saldukeriaren iragarpena.
+. – Baina begira,
nirekin mahaian dago salduko nauena . Gizonaren Semea badoa, erabakia dagoenez;
baina dohakabea salduko duena!
K. Orduan, ikasleak
elkarren artean galdezka hasi ziren, nork egin ote zezakeen horrelakorik.
Nor handiena? Ikasleei agintzaria.
K. Ikasleak eztabaidan
hasi ziren beren artean, beraietan zein ote zen handiena. Jesusek esan zien:
+. – Herrietako erregeek
menpean hartzen dituzte herriak, eta agintedunek “Ongile” izena nahi izaten
dute berentzat. Zuek ez jokatu horrela. Zuen artean nagusiena izan bedi
gazteenaren pareko, eta agintaria zerbitzariaren pareko. Zein ote da handiago,
mahaian dagoena ala zerbitzatzen ari dena? Ez ote mahaian dagoena? Bada, ni
zerbitzari bezala nago zuen artean.
+. – Zuek sendo iraun
duzue nirekin nire probaldietan. Eta nik erregetza ematen dizuet, Aitak neuri
eman zidan bezala: ni errege izango naizenean, nire mahaian jan eta edango
duzue, eta tronuetan eseriko zarete, Israel herriko hamabi leinuak epaitzeko.
Gainean da probaldia. Pedroren ukoen iragarpena.
+. – Simon, Simon!
Satanasek beretzat nahi zaituzte, garia galbahean bezala zuek astintzeko. Baina
nik otoitz egin dut zure alde, sinesmena gal ez dezazun. Eta zuk, niregana bihurtzean,
sendo itzazu senideak.
K. Pedrok esan zion:
I. – Jauna, prest nago
zurekin kartzelara eta heriotzara ere joateko.
K. Jesusek, orduan:
+. – Egia esan, Pedro,
gaur oilarrak jotzerako, hiru aldiz ukatuko duzu ni ezagutzen nauzula.
K. Ondoren, ikasleei esan
zien:
+. – Falta izan al
zenuten ezer, poltsarik eta zakutorik eta oinetakorik gabe bidali
zintuztedanean?
K. Haiek erantzun:
I. – Ezer ere ez.
K. Jesusek, berriro:
+. – Orain, bada, poltsa
duenak har dezala eta berdin zakutoa duenak; eta ezpatarik ez duenak sal dezala
soingainekoa, hura erosteko. Zeren, egia esan, niregan bete beharra baita
Liburu Santuak dioena: Bekatarien kidekotzat jo zuten. Izan ere, nireak laster
egingo du.
K. Haiek esan zioten:
I. – Jauna, baditugu
hemen bi ezpata.
K. Baina Jesusek
erantzun:
+. – Aski da!
Oliamendiko otoitz larria.
K. Ondoren, Jesus atera eta Oliamendirantz abiatu zen, ohi zuenez, eta
ikasleak ere bai haren ondoren. Hara iristean, Jesusek esan zien:
+. – Egizue otoitz, tentaldian ez erortzeko.
K. Eta, haiengandik
harrikada bat bide aldendurik, belauniko honela egiten zuen otoitz:
+. – Aita, nahi baduzu,
urrun ezazu niregandik edari samin hau. Hala ere, egin bedi zure nahia, ez
nirea.
K. Zeruko aingeru bat
agertu zitzaion, kemen emanez. Eta, larriak harturik, oraindik lehiatsuago
egiten zuen otoitz. Izerdia tantaka zerion lurrera, odola bezain lodi.
Otoitzetik jaikirik, ikasleengana joan zen; nahigabearen nahigabez lokarturik
aurkitu zituen, eta esan zien:
+. – Nola zaudete lo?
Jaiki eta egin otoitz, tentaldian ez erortzeko.
Jesus atxilotua.
K. Jesus hizketan ari
zela, jende-multzo bat azaldu zen; Hamabietako bat, Judas zeritzana, zetorren
haien buru, eta Jesusengana hurbildu zen musu ematera. Jesusek esan zion:
+. – Judas, musu batez saltzen
al duzu Gizonaren Semea?
K. Gertatzera zihoanaz
oharturik, Jesusen inguruan zeudenek esan zioten:
I. – Jauna, erasoko al
diegu ezpataz?
K. Eta haietako batek
apaiz nagusiaren morroia jo eta eskuineko belarria moztu zion. Baina Jesusek
esan zuen:
+. – Utzi! Aski da!
K. Eta, belarria
ukiturik, sendatu egin zion.
Orduan, haren aurka
etorriak ziren apaizburu, tenpluko guardiaburu eta zaharrei esan zien:
+. – Ezpataz eta makilaz
etorri zarete lapur baten bila bezala. Egunero tenpluan zuekin nintzen, eta ez
zenidaten eskurik bota. Baina oraintxe da zuen ordua, ilunpearen nagusialdia.
Pedrok Jesus ukatu.
K. Jesus preso hartu eta
apaiz nagusiaren etxera eraman zuten. Pedrok urrutitik jarraitzen zion. Batzuk
patio erdian sua piztu eta haren inguruan eseri ziren, eta haien artean eseri
zen Pedro ere.
Neskame batek, Pedro
sutondoan eseria ikustean, begira jarri eta esan zuen:
P. – Hau ere Jesusekin
zebilen.
K. Baina hark ukatu,
esanez:
I. – Emakume, ez dinat
ezagutzen hori.
K. Handik berehala, beste
batek ikusi eta esan zion Pedrori:
P. – Hi ere haietakoa
haiz.
K. Pedrok, orduan:
I. – Ez, mutil!
K. Handik ordubete
ingurura, beste batek berriro esan zuen:
P. – Bai, hau ere
Jesusekin bizi huen, galilearra duk eta.
K. Pedrok erantzun zuen:
I. – Ez zekiat zertaz ari
haizen, mutil!
K. Eta une berean,
oraindik hizketan ari zela, oilarrak jo zuen. Itzuli zen Jauna eta Pedrori
begiratu zion. Gogoratu zitzaion Pedrori Jaunak esandakoa: «Gaur oilarrak jo
baino lehen, hiru aldiz ukatuko nauzu», eta, kanpora irtenik, negarrari eman
zion saminki.
K. Jesus preso zeukatenak
isekaz ari zitzaizkion eta joka. Begiak estalirik, honela galdetzen zioten:
J. – Asma ezak, profeta,
nork jo hau?
K. Eta beste hitz
iraingarri asko esaten zioten.
Jesus judu-biltzarraren aurrean.
K. Eguna zabaldu zuenean,
herriko zaharren kontseilua, apaizburuak eta lege-maisuak bildu ziren, eta
Jesus Biltzar Nagusira eraman zuten. Honela esan zioten:
J. – Mesias baldin
bazara, esaguzu.
K. Hark erantzun:
+. – Baietz esaten
badizuet, ez didazue sinetsiko eta, galdetzen badizuet, ez didazue erantzungo.
Baina hemendik aurrera Gizonaren Semea Jainko ahalguztidunaren eskuinean
eserita egongo da.
K. Orduan, denek esan
zuten:
J. – Zu zara, beraz,
Jainkoaren Semea?
K. Hark erantzun zien:
+. – Zeuek diozue, neu
naiz.
K. Haiek, orduan:
J. – Ba ote dugu lekuko
beharrik? Geuk entzun diogu bere ahotik.
Jesus Pilatoren aurrean.
K. Altxatu ziren denak
eta Pilatogana eraman zuten Jesus. Han, salatzen hasi zitzaizkion:
J. – Gure nazioa nahaspilatzen
harrapatu dugu gizon hau; enperadoreari zergak ordaintzea galarazten du eta bera
Mesias, erregea, dela esaten.
K. Pilatok galdetu zion:
P. – Zu al zara juduen
erregea?
K.-Jesusek erantzun zion:
+. – Zeuk diozu.
K. Pilatok apaizburu eta
jende-taldeari esan zien:
P. – Nik ez dut gizon hau
kondenatzeko batere arrazoirik aurkitzen.
K. Baina haiek, behin eta
berriro:
J. – Judea osoan barrena
herria asaldatzen ari da bere irakaspenez; Galilean hasi zen eta honaino iritsi
da.
Jesus Herodesen aurrean.
K. Hori entzutean, gizon
hura galilearra al zen galdetu zuen Pilatok. Eta, Herodesen eskumenekoa zela
jakinik, hari bidali zion, Jerusalemen baitzen egun haietan. Biziki poztu zen
Herodes Jesus ikusteaz, aspaldian baitzuen hura ezagutzeko gogoa, hartaz
entzuten zituenengatik; mirariren bat egiten ikusiko zuela ere espero zuen.
Herodesek galdera asko egin zion, baina Jesusek ez zion hitzik erantzun.
Bitartean, han ari ziren apaizburu eta lege-maisuak salatu eta salatu.
Herodesek, bere soldaduekin batera, mespretxu eta isekaz erabili zuen Jesus
eta, jantzi distiratsu bat soinean jarririk, berriro Pilatogana bidali zuen.
Egun hartan, adiskidetu egin ziren Herodes eta Pilato, etsai baitziren lehen.
Jesus heriotzara kondenatua.
K. Pilatok, apaizburu, agintari
eta herria berriro bildurik, honela esan zien:
P. – Gizon hau herria
nahaspilatzen ari dela-eta ekarri didazue; baina zuen aurrean galderak egin
dizkiot eta ez diot aurkitu zuek egozten diozuen errurik batere; ezta Herodesek
ere, guri bidali baitigu ostera. Honek ez du, beraz, heriotza merezi duenik
ezer egin. Zigorraldi bat eman eta askatu egingo dut.
K. Baina denek aho batez
oihuka esan zioten:
J. – Kendu hori eta aska
iezaguzu Barrabas!
K. Barrabas hau, hirian
gertaturiko matxinada eta giza hilketa batengatik kartzelan sartua zuten.
Jesus askatu nahian
Pilato berriro mintzatu zitzaien; baina haiek oihuka:
J. – Gurutzera hori!
Gurutzera!
K. Hark hirugarren aldiz
esan zien:
P. – Zer oker egin du,
bada, honek? Nik ez dut hau kondenatzeko arrazoirik aurkitzen. Beraz,
zigorraldi bat eman eta askatu egingo dut.
K. Haiek oihu eta oihu
ari ziren gurutzera zezala eskatuz, eta gero eta handiagoak ziren oihuak.
Orduan, Pilatok haien eskabideari men egitea erabaki zuen: haiek eskatzen
zutena – matxinada eta giza hilketagatik kartzelan zegoena – askatu eta Jesus
beren esku utzi zien.
Gurutze-bidean.
K. Jesus gurutziltzatzera
zeramatela, sorotik etxera zihoan bat, Simon Zirenekoa, hartu zuten eta
gurutzea leporatu zioten, Jesusen ondotik eraman zezan . Herriko jende-talde
handia zihoan Jesusen ondoren, baita emakume asko ere bular-joka eta harengatik
aieneka. Itzuli zen Jesus haiengana eta esan zien:
+. – Jerusalemgo
emakumeok, ez egin negarrik niregatik; egizue negar zeuengatik eta zeuen
seme-alabengatik. Hara, badatoz honako hau esango den egunak: “Zorionekoak
agorrak, haurrik sortu ez duten sabelak eta titirik eman ez duten bularrak”.
Orduan, honela esango diete mendiei: “Eror zaitezte gure gainera”, eta muinoei:
“Ezkuta gaitzazue”. Izan ere, egur hezeari hau egiten badiote, zer ez ote
iharrari?
K. Jesusekin batera bi
gaizkile ere eraman zituzten hiltzera.
Jesus gurutziltzatua.
K. «Burezur» zeritzan
tokira iritsirik, bertan gurutziltzatu zuten Jesus, baita bi gaizkileak ere,
bata Jesusen eskuinean eta bestea ezkerrean. Jesusek honela zioen:
+. – Aita, barka iezaiezu,
ez baitakite zer ari diren .
K. Soldaduek Jesusen
jantziak banatu zituzten, zotz eginez.
Herria begira zegoen.
Agintariek, berriz, Jesusi burla egiten zioten, esanez:
J. – Besteak salbatu
ditik; salba dezala bere burua, Jainkoaren Mesias, hautatua, baldin bada.
K. Soldaduek ere irri
egiten zioten; ondoraturik, ozpina eskaini zioten eta esan:
J. – Juduen errege baldin
bahaiz, salba ezak heure burua.
K. Honako idazkun hau
zuen buruaren gainaldean: «Hau juduen erregea da».
K. Zintzilik zeuden
gaizkileetako bat Jesusi irainka ari zitzaion, esanez:
P. – Ez al haiz, bada, hi
Mesias? Salba ezak heure burua eta salbatu gu ere!
K. Baina besteak errieta
egin zion hori zioenari:
P. – Ez al duk Jainkoaren
beldurrik, zigorra jasaten hagoela ere? Gurea legezkoa duk, geure egintzengatik
merezia baitugu; baina honek ez dik okerrik egin.
K. Gero, gaineratu zuen:
P. – Jesus, oroit zaitez
nitaz errege izatera iritsiko zarenean.
K. Jesusek erantzun zion:
+. – Benetan diotsut:
Gaur nirekin izango zara paradisuan .
Jesusen heriotza.
K. Eguerdi aldea zen, eta
ilundu egin zuen lurbira guztian hirurak arte. Eguzkia ezkutatu egin zen, eta
santutegiko oihala erdiz erdi urratu zen. Jesusek, oihu handia eginez, esan
zuen:
+. – Aita, zure eskuetan
jartzen dut bizia.
K. Hau esanik, azken
arnasa eman zuen.
K. Erromatar ehuntariak,
gertatua ikusirik, Jainkoa goretsi zuen, esanez:
P. – Benetan gizon hau
zintzoa zen!
K. Ikuskizunera joandako
jende guztia, gertatua ikusirik, bular-joka itzuli zen hirira. Jesusen ezagun
guztiak, baita Galileatik jarraitu zioten emakumeak ere, urrutixeago zeuden
begira.
Jesus hilobian ezarria.
K. Orduan, kontseiluko
kide bat etorri zen, Jose zeritzana, gizon on eta zintzoa; honek ez zituen
ontzat eman Biltzar Nagusiaren erabakia eta jokabidea. Judeako Arimatea
herrikoa zen izatez, eta Jainkoaren erregetza noiz iritsiko zain zegoen. Josek,
beraz, Pilatogana aurkeztu eta Jesusen gorpua eskatu zion. Jesus gurutzetik eraitsirik,
izara batean bildu zuen eta haitzean zulaturiko eta oraindik beste inor ehortzi
gabeko hilobi batean ezarri. Festarako prestaketak egiteko eguna zen eta
larunbata hastera zihoan.
Galileatik Jesusekin
etorritako emakumeek, Joseren atzetik joanik, hilobia ikusi zuten eta Jesusen
gorpua nola ezartzen zuten begiratu. Gero, itzuli eta usain gozoko
ukenduakprestatu zituzten.
Jaunak esana.
HOMILIA
2016ko martxoaren 20a
ZER ARI DA JAINKOA HOR GURUTZEAN?
Ebanjelioko
pasartearen arabera, Golgota mendixkan gurutzean zen Jesusen aurretik
pasatzean, jendeak burla egiten zion eta, haren ezinaz barre eginez, ziotsoten:
«Jainkoaren Semea bahaiz, jaits hadi
gurutzetik». Eta Jesusek erantzunik ez haien probokazioari. Soilik,
misterioak harturiko isiltasuna da Jesusen erantzuna. Hain juxtu, Jainkoaren
Semea delako jarraituko du gurutzean, hil arte.
Ezin
saihestuak dira galderak: Nolatan sinets daiteke gizakiak gurutzatu duen Jainko
batengan? Jabetzen al gara esaten ari garenaz? Zer ari da Jainkoa hor gurutzean?
Nolaz iraun dezake Jainkoaz halako uste zentzugabean fundatua den erlijio
batek?
Bai, «Jainko
gurutziltzatu» hori iraultza da eta eskandalua, ustez ezagutzen dugun Jainkoaz
gizon-emakumeok ditugun ideiak koloka jartzera behartzen gaituena. Gure Gurutziltzatu
horrek ez du erlijioek Izate Gorenari leporatzen dioten ezaugarririk: ez
aurpegierarik, ez bestelakorik.
«Jainko
gurutziltzatu» hori ez da ez izate ahalguztiduna eta handientsua, ez mugiezina
eta zoriontsua, ez da gizakiaren sufrimenaz axolatzen ez dena, baizik Jainko
ahalik gabea eta umiliatua da, gurekin sufritzen duena mina, larria eta, are,
heriotza bera. Gurutzearekin bitan bat: edo Jainkoarekiko gure fedea bukatutzat
eman, edo Jainkoa modu berri eta harrigarri batean hartzera jo, gure sufrimenean
haragitua izanik, modu sinestezinean maite gaituena.
Gurutziltzatuaren
aurrean sumatzen hasten gara ezen Jainkoa, azken batean, gurekin sufritzen duen
Jainkoa dela. Gure miseriak erasaten diona. Gure sufrimenak zipriztintzen
duena. Ez da, nolabait esateko, gure atsekabeek, malkoek eta ezbeharrek ukitzen
ez dute Jainkoa. Gure mundu honetako Kalbario guztietan da hura.
«Jainko
gurutziltzatu» honek ez du biderik ematen gure nahikerien eta ameskerien
zerbitzura egongo litzatekeen Jainko ahalguztidun batekiko fede axaleko eta
egoistarako. Ostera, Jainko honek injustiziaren eta ezbeharren biktima den
hainbat eta hainbat jenderen sufrimenari, bazter utziak izateari eta babesik
ezari begira jartzen gaitu. Jainko honekin topo egiten dugu edozein
gurutziltzatuagana hurbiltzen garenean.
Zoritxarrez,
kristauok mila itzulinguru egiten dugu askotan «Jainko gurutziltzatuarekin»
topo ez egiteko. Are, Jaunaren Gurutzera begiak jasotzen ikasi dugu, geure
aurrean ditugun gurutziltzatuei ezikusiarena eginez bada ere. Halaz guztiz,
Jaunaren Nekaldia erarik jatorrenean ospatzeko modua geure errukiari biziera
berria ematea da. Hori egin ezean, «Jainko gurutziltzatuarekiko» gure fedea
urardo bihurtzen da, eta mila manipulazio-erari ematen zaio aukera. Gure
Gurutziltzatuari muin egiteak jar gaitzala, gugandik hurbil nahiz urrun,
sufritzen ari direnei begira.
José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain
HOMILIA
2013ko martxoaren 24a
GURUTZILTZATUAREN AURREAN
Tenpluko
segurtasun-indarrek atxilotu du, eta Jesusek ez du jada inolako dudarik: Aitak
ez dio entzun bizitzen jarraitzeko agertu dion gogoa; ikasleak ihesi joan dira,
nor bere segurtasun bila. Bakarrik dago. Bere egitasmoak huts egin duela ikusi
du. Zain-zain du heriotza.
Zirraragarria
da bere azken orduetan Jesusek agertu duen isiltasuna. Halere, ebanjelariek
jaso dituzte gurutzean jaulki dituen hitz batzuk. Oso laburrak dira, baina
lehen kristau-belaunaldiei asko lagundu zieten Jesus gurutziltzatua
gogoratzeko, maitasunez eta esker onez.
Gurutzean
josten ari diren bitartean jaulkitakoak dakartza Lukasek. Dardararen eta
oinaze-garrasien artean, lortu du Jesusek hitz batzuk esatea, bihotzean duena
agertzeko: «Aita, barka iezaiezu, ez
dakite-eta zer ari diren». Horrelakoa da Jesus. Bereei eskatu izan du «maita
ditzatela etsaiak» eta «egin dezatela otoitz pertsegitzaileentzat». Eta orain,
bera doa hiltzera etsaiei barkatuz. Barkazio bihurtu du gurutzeko bere
heriotza.
Gurutzean
josten dutenentzat Aitari egindako eskari hau, lehenik eta behin errukizko
keinu goitarra da, eta konfiantza Jainkoaren atzemanezineko barkazioaz. Hauxe
da Jesusek gizadiari utzi dion ondarea: Ez galdu sekula Jainkoarekiko
konfiantza. Jainkoaren errukiak ez du azkenik.
Markosek,
berriz, gurutzean josi dutenaren oihu dramatiko hau dakarkigu: «Ene Jainko, ene Jainko! Nolatan utzi nauzu
eskutik?» Bakartasun eta abandonu handienean jaulkitako hitzak dira;
egundoko zinezkotasuna adierazten dute. Jesusek sentitu du bere Aita maiteak
utzi egin duela. Zer dela eta? Jesus kexu da Aita mutu gelditu delako. Non da?
Zer dela-eta dago mutu?
Jesusen oihu
hau, historiako biktima guztien oihuarekin bat dator: hainbat eta hainbat
injustizia, abandonu eta sufrimenengatik Jainkoari argibide bat eskatu nahi
dio; gurutziltzatuaren ezpainak Jainkoari erantzun bat eskatzen ari zaizkio
heriotza baino haratagorako: gure Jainkoa, zer dela-eta uzten gaituzu eskutik?,
ez ote diezu sekula erantzungo errugabeen oihuei eta lantuei?
Lukasek
Jesusen azken hitza ere jaso du. Bere herio-larria eta guzti, azkeneraino eutsi
dio Jesusek Aitaganako konfiantzari: «Aita,
zure eskuetan uzten dut neure espiritua». Ez ezerk, ez inork apartarazi
ahal izan du Jesus Aitagandik. Aitak arnastu du bere espirituaz Jesus bizitza
guztian. Bere egitekoa bukaturik, Aitaren eskuetan utzi du dena Jesusek. Aitak
bere isiltasuna hautsi eta piztu egingo du Jesus.
Aste Santu
honetan, Jaunaren Nekaldia eta Heriotza ospatuko ditugu kristau-elkarteek.
Orobat egin ahal izango dugu gogoeta, isilik, Jesus gurutziltzatuaren aurrean,
bere hilzorikoan Jesusek jaulki zituen hitzak sakonduz.
José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain
HOMILIA
2010ko martxoaren 28a
ZER ARI DA JAINKOA HOR GURUTZEAN?
(2015-2016ko
C zikloaren homilía ikusi).
José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain
Para
ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola