lunes, 25 de septiembre de 2017

2017-10-01 - Urteko 26. Igandea (A)


Joan den 2014ko urriaren 2an, Kepa Apostolu deunaren parrokian, Jose Antonio Pagolak “Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción” izenburuko itzaldia eman zigun. 
Hemen sakatuz hartaz goza dezakezue.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Urteko 26. Igandea (A)


EBANJELIOA

Damutu eta joan egin zen.

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Mateoren liburutik 21, 28-32

Aldi haietan, Jesusek esan zien abadeburu eta herriko zaharrei: «Ea zer iruditzen zaizuen. Gizon batek bi seme zituen. Batarengana joan eta esan zion: “Seme, hoa gaur mahastira lanera”. Hark erantzun zion: “Ez dut nahi”; baina handik berehala damutu eta joan egin zen. Bestearengana ere joan zen aita eta gauza bera esan zion. Eta hark erantzun: “Banoa, jauna”; baina ez zen joan. Zuen ustez, bietatik zeinek egin zuen aitaren nahia?» «Lehenengoak», erantzun zioten.

Jesusek esan zien: «Benetan diotsuet: Zergalariak eta emagalduak zuek baino lehenago sartuko dira Jainkoaren erreinuan. Izan ere, etorri zitzaizuen Joan Bataiatzailea Jainkoaren nahiari dagokion jokabidea azalduz, eta ez zenioten sinetsi; zergalariek eta emagalduek, ordea, sinetsi zioten. Eta zuek, hori ikusita ere, ez zarete aldatu: oraindik ez diozue sinetsi.

Jaunak esana

HOMILIA

2017ko urriaren 1a

GURE AURRETIK

(2013-2014ko A zikloaren homilía ikusi)

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2014ko irailaren 28a

GURE AURRETIK

Behin batean, hitz latz hauek bota zizkien Jesusen bere herriko gidari erlijiosoei: «Ziur esan nahi dizuet, zerga-biltzaileek eta emakume prostituituek aurrea dizuetela Jainkoaren erreinurako bidean». Duela urte batzuk egiaztatu nuen Jesusen hitz hauek ez direla ahoberokeria bat.

Lurralde desberdinetako emakume prostituituren talde batek, Ahizpa Oblata batzuk lagun zituztela, gogoeta egin zuten Jesusez; Jesus. Hurbiltze historikoa izeneko liburua zuten laguntzaile. Oraino hunkiturik nauka, arima xume eta bihotz oneko emakume hauengan, Jesusek duen indarrak eta tiramenak. Gogora ditzadan haien testigantza batzuk.

«Zikin sentitu nintzen, hutsik eta gauza hutsal, mundu osoak erabiltzen ninduen. Orain, bizitzeko gogoa sentitzen dut, zeren Jainkoak asko baitaki nire sufrimenaz… Nire barnean dago Jainkoa. Bai, nire barnean dago Jainkoa. Nire barnean dago Jainkoa. Jesus honek ulertzen dit!...».

«Orain, etxera iristean lanaren ondoren, ur oso beroz garbitzen naiz, neure azaletik zikina kentzeko, eta ondoren otoitz egiten diot Jesusi, hark, bai, hark ulertzen didalako eta asko dakielako nire sufrimenaz… Jesus, bizieraz aldatu nahi dut, gida nazazu, zuk bakarrik ezagutzen duzu nire geroa…».

«Egun osoan eskatzen diot Jesusi, aparta nazala bizimodu honetatik. Zerbait gertatzen zaidan guztietan, dei egiten diot eta laguntzen dit berak. Nigandik hurbil dago bera, zoragarria da… Eskutik narama, bere besoetan hartzen nau berak, haren presentzia sentitzen dut…».

«Egunsentian hitz egiten dut berarekin. Hobeto entzuten dit berak orduan, zeren ordu hauetan jendea lo baitago. Hemen da bera, ez dago lo. Hemen dago bera beti. Ateak itxirik, belauniko jarri eta eskatzen diot, merezi dezadala nik beraren laguntza, barka diezadala, beragatik borroka egingo dudala…».

«Behin batean, plazan nengoen, paretaren kontra, eta esan nion: Oi, ene Jainkoa, honetarako bakarrik balio ote dut, ba, nik? Prostituziorako bakarrik?... Orduan sentitu nuen Jainkoak bere besoetan hartzen ninduela, ulertu duzu?, ni aldaraziz. Une hartan izan zen. Hainbesteraino, non ezin bainaiz ahaztu, Ulertu duzu?…».

Nik orain Jesusekin hitz egiten dut eta esaten diot: hemen nauzu, zatozkit lagun. Zuk ikusi zenuen nire lagunari gertatua (hotel batean hil zuten lagun batez ari zen). Haren alde erregutzen dizut, eta nire lagunei ezer txarrik ez gertatzeko erregutzen dizut. Nik ez dut hitz egiten, baina haientzat erregutzen dizut, pertsona baitira haiek ere ni bezala…».

«Haserre bizi nago, triste, mindurik, ukaturik, ez nau inork maite, ez dakit nori bota errua, edo hobe izango litzateke jendea eta neure burua gorrotatzea, edo mundua. Begira, haurra nintzenetik sinetsi nuen zugan eta bide eman duzu hau guztia niri gertatzeko… Beste aukera bat eman nahi dizut orain ni babesteko. Beno, barkatzen dizut, baina ez nazazu eskutik utzi gehiago…»

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2011ko irailaren 25a

ERLIJIOAREN ARRISKUA

Jesusek egun batzuk daramatza Jerusalemen, tenpluaren inguruan ibilki. Kalean ez du aurkitu Galileako herrixketako harrera adiskidetsurik. Bidean gurutzatzen dituen buruzagi erlijiosoek itzala kendu nahi diote hiriburuko jende xumearen aurrean. Eta ez dute atsedenik izango gurutzera eraman arte.

Jesusek, halere, ez du galtzen bakerik. Nekaezineko pazientziaz jarraituko du jendeari konbertsiora deituz. Haiek ikustean burura etorri zaion pasadizo xume bat kontatu die: aita batek bi semeei familiaren mahastira lanera joateko egin dien eskariarena.

Lehenengoak garbi esan dio aitari ezetz: «Ez dut nahi». Ez dio eman inolako argibiderik. Halere, geroago hausnartu eta konturatu da aitari uko egiten ari dela, eta, damuturik, mahastira doa.

Bigarrenak begirunez erantzun dio aitari: «Banoa, Jauna». Haren gogoa betetzeko prest dela ematen du, baina handik laster ahaztu egin da esandakoaz. Ez du pentsatzen ere aitagan. Dena hitz huts da. Ez doa mahastira.

Mezua ulertu ez dutelakoan, «herriko apaiz nagusi eta zaharrengana» zuzenduz, Jesusek zuzenean eta zirikatzaile aplikatu die parabola: «Benetan diotsuet: zerga-biltzaileek eta prostitutek aurrea hartuko dizuete Jainkoaren Erreinuan». Aitaren egitasmoan ageri duten aurkaritza ikusarazi nahi die.

Halere, haiek dira erlijioaren «profesionalak»: tenpluko Jainkoari «bai» handi bat esan diotenak, kultuko espezialistak, legearen guardiak. Baina ez dute sentitzen konbertsio-beharrik. Horregatik, Jainkoari bidea prestatzera Joan profeta etorri denean, «ez» esan diote; Erreinuan sartzera konbidatuz, Jesus etorri denean, «ez» esanez jarraitu dute.

Aitzitik, «bakatuaren profesional» dira zerga-biltzaileak eta prostitutak ; haiek izan dira erlijioaren Jainkoari «ez» handia esan diotenak; legearen eta kultu santuaren eremutik kanpo jarri direnak. Halere, haien bihotza irekia da konbertsiorako. Joan etorri denean, sinetsi diote; Jesus etorri denean, onartu dute.

Erlijioak ez darama beti Aitaren nahia egitera. Gerta liteke nork bere burua seguru sentitzea betebehar erlijiosoak betetzeari dagokionez; baita ohitzea ere konbertitu eta kanbiatu beharrik ez duela pentsatzera. Erlijiotik urrun direnek egin behar izaten dute hori. Horregatik da hain arriskutsua Ebanjelioa entzutearen ordez otoitz-zaletasun erlijiosoa jartzea.Jesusek esana da: «Ez dira sartuko Jainkoaren Erreinuan “Jauna, Jauna” esango didaten guztiak, baizik zeruko nire Aitaren nahia egingo dutenak».

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2008ko irailaren 28a

AURREA HARTU DIETE

Hain xumea da parabola, non ez baitu ematen Jesus bezalako profeta handi baten dina den. Halaz guztiz, ez da esana Jesusen inguru-minguru korrika dabiltzan haur batzuentzat, baizik tenplura hurbiltzen denean erasoka hartzen duten «herriko apaiz nagusi eta zaharrentzat».

Kontakizunaren arabera, bere mahastira lanera joateko eskatu die aitak bere bi semeei. Lehenak zakar erantzun dio: «Ez dut nahi», baina ez da ahaztu aitaren esanaz eta han doa lanera mahastira. Bigarrenak prestutasun miresgarriz erantzun dio: «Bai, banoa, aitta»; baina dena hitz huts gertatu da. Inork ez du ikusiko mahastian lanean.

Parabolaren mezua argi dago. Jesusi entzuten dioten zuzendari erlijiosoak ere ados dira. Baina, Jainkoaren aurrean, garrantzizkoa ez da «hitz egitea», baizik «betetzea». Zeruko Aitaren gogoa betetzeko, gauza erabakigarria ez dira hitzak, promesak eta otoitzak, baizik egintzak eta eguneroko bizitza.

Gauzarik harrigarriena Jesusek parabola zeini egokitu dion da. Ezin gogorrago dira haren hitzak. Mateo ebanjelariak bakarrik jaso ditu, baina dudarik gabe Jesusek esanak dira. Jesus bakarrik baliatu ahal zen halako askatasunaz zuzendari erlijiosoen aurrean: «Garbi diotsuet: zerga-biltzaileek eta prostituituek aurrea hartu dizuete Jainkoaren erreinurako bidean».

Bere esperientziatik mintzo da Jesus. Zuzendari erlijiosoek «bai» esan diote Jainkoari. Lehenak dira hartaz, haren legeaz eta haren tenpluaz hitz egiten. Baina, «Jainkoaren erreinua eta haren zuzentasuna bila dezaten» Jesusek eskatu dienean, sorgor bihurtu dira haren mezuarekiko eta ez dute hartu harako bidea. Eta, Jesusi muzin eginez, «ez» esan diote Jainkoari.

Zerga-biltzaileek eta prostituituek «ez» esan diote Jainkoari. Jende hau legez kanpo bizi da, tenplutik baztertu egin dute. Halere, Jesusek Jainkoaren adiskidetasuna eskaini dienean, entzun egin dute haren deia eta bihotz-berritzera jo. Jesusentzat ez da zalantzarik: Zakeo zerga-biltzaileak, bere malkoz Jesusi oinak busti dizkion prostituituak eta beste hainbat jendek... aurrea hartu diete «Jainkoaren erreinurako bidean».

Bide horretan aurrea hartzen dutenak ez dira hotsandiko fede-aitorpenak egiten dituztenak, baizik Jesusi bihotza ireki eta, Jainkoaren egitasmoa betetzen saiatze aldera, bihotz-berritzeko urratsak sendo egiten dituztenak.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain





Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

José Antonio Pagola Itxaldiaren Bideoak ikusteko:
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


lunes, 18 de septiembre de 2017

2017-09-24 - Urteko 25. Igandea (A)


Joan den 2014ko urriaren 2an, Kepa Apostolu deunaren parrokian, Jose Antonio Pagolak “Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción” izenburuko itzaldia eman zigun. 
Hemen sakatuz hartaz goza dezakezue.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Urteko 25. Igandea (A)


EBANJELIOA

Ni ona naizelako ezinikusia didazu?

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Mateoren liburutik 20, 1-16

Egun haietan Jesusek bere ikasleei esan zioten;

«Izan ere, Jainkoaren erregetzarekin mahasti-nagusiarekin bezala gertatzen da. Goizean goiz bere mahastirako langile bila atera zen. Eguneko lanaren ordainetan zilarrezko txanpon bana emateko tratua egin ondoren, mahastira bidali zituen langileak.

«Goizeko bederatziak aldera berriro atera zen eta, beste batzuk plazan lanaren zain ikusirik, esan zien: “Zoazte zuek ere nire mahastira, eta ordainduko dizuet bidezko dena”. Eta haiek ere joan egin ziren.

«Atera zen berriro hamabiak aldera eta hirurak aldera, eta gauza bera egin zuen.

«Arratsaldeko bostak aldera ere atera zen eta, bertan batzuk geldi aurkiturik, esan zien: “Zertan zaudete hemen egun osoan lanik egin gabe?” Erantzun zioten: “Ez gaitu inork lanerako hartu”. Hark, orduan: “Zoazte zuek ere nire mahastira”.

«Iluntzean, nagusiak mahastiko arduradunari esan zion: “Deitu langileei, eta emaiozu bakoitzari bere soldata, azkenekotik hasi eta lehenengora”.

«Etorri ziren, bada, arratsaldeko bostetakoak, eta zilarrezko txanpon bana jaso zuten. Lehenengo ordukoek, txanda iritsi zitzaienean, besteek baino gehiago jasoko zutela uste zuten; baina haiek ere zilarrezko txanpon bana jaso zuten.

«Orduan, nagusiagatik gaizki-esaka hasi ziren; eta esan zioten berari: “Azkeneko hauek ez dute ordubete besterik lan egin eta guri adina ordaindu diezu, egun osoko nekea eta beroa jasan ditugunoi adina!” Baina nagusiak erantzun zion haietako bati: “Adiskide, ez dizut bidegabekeriarik egiten; ez al dugu tratua zilarrezko txanpon batean egin? Tori dagokizuna eta zoaz; zuri adina eman nahi diot azkeneko honi ere. Ezin ote dut neure diruaz nahi dudana egin? Ala ni ona naizelako ezinikusia didazu?”

«Horrela, azkenekoak lehenengo izango dira eta lehenengoak azkeneko».

Jaunak esana.

HOMILIA

2017ko irailaren 24a

EZ DESITXURATU JAINKOAREN ONTASUNA

(2013-2014ko A zikloaren homilía ikusi)

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2014ko irailaren 21a

EZ DESITXURATU JAINKOAREN ONTASUNA

Bere ibilbide profetikoan barna, behin eta berriz azpimarratu du Jesusek nola komunikatu behar dugun berak Jainkoaz duen esperientzia: «atzeman ezineko ontasun-misterio» bezala, alegia; gure kalkulu guztiak hausten dituena bezala. Haren mezua hain iraultzailea da, non, hogei menderen ondoren ere, kristau batzuk ez baitira gai hura seriotzat hartzeko.

Jainko On horretaz izan duen esperientzia hori gizon-emakume guztiei kutsatzeko, mahasti-jabe baten jokabide harrigarri batekin konparatu du Jesusek bere jarduera. Bost alditaraino irten da mahasti-jabea bera mahastirako langileak hartzera. Ematen du ezer gutxi zaiola axola lanaren etekina. Nahi duen gauza bakarra, langile bakar bat ere ez gelditzea lanik gabe beste egun bat gehiago.

Horregatik, eguna bukatzean, ez die ordaindu talde bakoitzak egin duen lanaren arabera. Haien lan-orduak oso desberdinak izan diren arren, «denario bana» eman die guztiei: soil-soil, Galileako familia batek, bizitzeko, egun batean behar zuena.

Lehen taldeko bozemaileak protesta egin du, berei, inork baino ordu gehiago lan egin dutenei, bezalako tratua eman dielako azken ordukoei, eta mahasti-jabeak hitz miresgarri hauekin erantzun dio: «Inbidia al duzu ni ona naizelako?» Zeure kalkulu kaxkar horietan oinarrituz, ez al didazu utzi behar ona izaten afaltzeko beren ogia behar dutenekin?

Zer iradoki edo adierazi nahi digu Jesusek? Jainkoarentzat ez ote dute balio guk geure mundu honetan erabiltzen ditugun zuzentasun- eta parekotasun-irizpideek? Ez ote da egia, guk egingo genukeen ez bezala jokatu nahi duela Jainkoak: jendearen merezimenduak neurtzen jardun ordez, bere atzeman ezineko Onberatasunean gure errotiko salbazio-beharrari erantzun nahi diola?

Aitortu behar dut, egundoko pena sentitzen dudala pertsona onekin topo egin eta ikusten dudanean nola imajinatzen duten askotan Jainkoa: alegia, gure bekatuak eta merezimenduak zehazki idazten ariko balitz bezala, egun batean bakoitzari berea juxtu-juxtu emateko. Imajina al daiteke, betikotasun osoan lan hori egiten ariko litzatekeen halako pertsona baino gizatasun gabekorik?

Jainkoagan, baldintzarik gabeko Adiskide horrengan, sinestea, imajina daitekeen esperientziarik askatzaileena izan daiteke, bizitzeko eta hiltzeko indarrik adoretsuena. Ostera, Jainko zorrotz eta mehatxugile baten aurrean bizitzea, neurosi arriskutsuena eta suntsitzaileena bihur daiteke pertsona batentzat.

Ikasi beharra dugu ez nahasten Jainkoa geure eskema hertsi eta zikoitzekin. Ez genuke desitxuratu behar haren Ontasun atzeman ezina, Jesusek Jainkoaz agertu dizkigun zinezko ezaugarriak Itun Zaharreko Jainko zorrotz baten ezaugarriekin nahastuz. Jesusengan agertu zaigun Jainko Onaren aurrean, konfiantza da erantzun bakarra.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2011ko irailaren 18a

BEGIRATU GAUXOTIA

Argi hitz egin zien Jesusek ikasleei: «Bila ezazue Jainkoaren Erreinua eta haren zuzentasuna». Hori zen funtsezkoa harentzat. Halaz guztiz, ikasleei ez zitzaien buruan sartzen Jesus Jainkoaren zuzentasunaren bila zebilela, beste maisu batzuk bezala, Israelgo legeak eta tradizioak betez. Are gehiago, behin batean oharpen larria egin behar izan zien: «Zuen zuzentasuna lege-maisuena eta fariseuena baino handiagoa ez bada, ez zarete sartuko Jainkoaren erreinuan». Alabaina, zer esan nahi zuen Jesusek Jainkoaren zuzentasunaz hitz egitean?

Kontatu zien parabola batek ahozabalik utzi zituen. Mahasti-jabea behin eta berriz atera zen herriko plazara langileak hitzartzera. Ez zuen ikusi nahi inor lanik gabe. Lehenengo taldeak hamabi orduz egin zuen lan. Lanera azkena joandakoek, berriz, hirurogei minutuz soilik egin zuten lan.

Halere, eguna sartzean, guztiei denario bana emateko agindu du jabeak: familia bakar bat ere ez iluntze horretan afaririk gabe. Guztiak harritu dira erabakiaz. Nola kalifikatu hain lan desberdinagatik sari berdina eskaini dien jabearen jarduera hori? Ez ote da arrazoizkoa egun osoan lan egin dutenen protesta?

Hitzartutako soldata hartu dute langile hauek, baina, azkenekoei eman dien tratu eskuzabal hori kontuan izanik, gehiago eskatzeko eskubidedun sentitu dira. Ez dute onartu berdin jasotzea. Hona haien kexua: «guri bezala eman diezu». Mahasti-jabeak hitz hauekin erantzun dio taldeko bozeramaileari: «Zure begiak gaiztoa izan behar al du, ni ona naizelako?» Esaldi honetan bildu da parabolaren irakaspen nagusia.

Jesusen ustez, bada begiratu gaizko, gaixoti eta kaltegarri bat, Jainkoaren ontasuna atzematea eta guztientzat duen maitasun mugagabeaz poztea eragozten diguna. Ezin sinetsi dugu Jainkoaren zuzentasuna, hain juxtu, honetan datzala: gure kalkulu guztien gainetik dagoen maitasunaz gu tratatzean.

Hau da Jesusek agertu digun Albiste Handia, inoiz ere burura etorriko ez zitzaiguna eta, halere, hain beharrezkoa genuena entzutea. Ez dadila agertu inor ere Jainkoaren aurrean bere merezimenduak eta eskuratutako eskubideak aurkeztuz. Denoi egiten digu harrera ona eta denok salbatzen gaitu, baina ez geure ahaleginengatik, baizik atzeman ezineko bere errukiagatik.

Hau zuen Jesusek bere kezka: ikasleen begiak gai ez izatea bere Ontasun horrengan sinesteko. Egun batean esan zien: «Zure begia txarra bada, zu zeu guztia egongo zara ilunpean. Eta zugan den argia iluna bada, a zer iluna!» Ahaztu egin dugu kristauok. A zer argia sartuko litzatekeen Elizan, ausartuko bagina Jainkoaren Ontasunean sinesten, erdizkatu gabe geure begiratu gaixotiaz! A zer pozak blaituko lukeen fededunen bihotza! A zein indartsu jarraituko geniokeen Jesusi!

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2008ko irailaren 21ea

BORONDATE ESKANDALAGARRIA

Udazkena zen segur aski, eta Galileako herrietan mahatsa biltzen ari ziren buru-belarri. Bere lurrik ez zuen jendea ikusten ari zen Jesus enparantzetan, eguneko soldata irabazteko, lanerako nork hartuko zain. Nola lagundu, ordea, jende gaixo hari Jainkoak gizon-emakume guztiez duen borondate misteriotsua suma zezan?

Parabola txundigarri bat kontatu zien Jesusek. Hala, ahal zituen langile guztiak lanerako hartu zituen jaun batez hitz egin zien. Jauna bera etorri zen enparantzara behin eta berriz, ordu desberdinetan. Eguna bukatzean, lanaldia erabat desberdina izan zen arren, guztiei denario bana eman zien: bizitzeko familiak behar zuena.

Lehen lanaldikoek protesta egin zuten. Ez ziren kexu diru gehiago edo gutxiago hartu izanaz. Hau da iraingarri iruditu zitzaiena: jaunak «guri bezalako tratua eman die azken lanaldikoei». Protesta egin zutenen bozemaileari eman zion erantzuna harrigarria da: «Inbidia izan behar ote duzue ni ona naizelako? »

Parabola hain iraultzailea da, non, segur aski, hogei menderen ondoren ere, ezin ausartu baikara hura aintzat hartzen. Egia ote da Jainkoa hain ona izatea, haren aurrean inolako merezimendurik eta egintzarik ez dutenekin ere? Egia ote da haren Aita-bihotzak inolako pribilejiorik ez behar izatea, mahastian lan egin dutenen lan handiago edo txikiagoan oinarritua den pribilejio-beharrik ez izatea?

Gure buru-eskema guztiak koloka gelditzen dira Jainkoaren maitasun aske eta atzemanezin hori agertzean. Horregatik, eskandalagarri gertatzen zaigu, merezimenduz beterik ageri den «jende jainkozaleaz» Jesus ahaztu eta, hain zuzen, Jainkoaren aldetik inolako sarirako eskubiderik ez dutenengana hurbiltzen dela ikustea: Elkargoa betetzen ez duten bekatariengana edo tenplurako bidea ezagutzen ez duten prostituituengana.

Gu, sarritan, geure kalkuluekin ibiltzen gara, Jainkoari guztiekin on izaten utzi nahi ezta. Ez dugu jasaten guztiekiko haren ontasun mugagabea. Bada halakorik merezi ez duen jenderik, gure ustez. Uste izaten dugu Jainkoak nori berea, merezi izan duena, eman beharko liokeela, eta hura bakarrik. Baina eskerrak Jainkoa ez den gu bezalakoa. Bere Aita-bihotzez, Jainkoak badaki guk uko egiten diogun jende horrekin ondo konpontzen.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

José Antonio Pagola Itxaldiaren Bideoak ikusteko:
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


lunes, 11 de septiembre de 2017

2017-09-17 - Urteko 24. Igandea (A)


Joan den 2014ko urriaren 2an, Kepa Apostolu deunaren parrokian, Jose Antonio Pagolak “Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción” izenburuko itzaldia eman zigun. 
Hemen sakatuz hartaz goza dezakezue.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Urteko 24. Igandea (A)


EBANJELIOA

Zazpi aldiz ez, zazpi milatan zazpi aldiz.

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Mateoren liburutik 18, 21-35

Aldi haietan, hurbildu zitzaion Pedro Jesusi eta galdetu zion:

–Jauna, senide batek bidegabekeriaren bat egiten badit, zenbat aldiz barkatu behar diot? Zazpi aldiz?

Jesusek erantzun zion:

–Zazpi aldiz ez, zazpi milatan zazpi aldiz.

«Hain zuzen, zerbitzariekin kontuak garbitu nahi izan zituen erregearekin bezala gertatzen da Jainkoaren erregetzarekin. Kontuak garbitzen hasi orduko, milioi asko zor zizkion zerbitzari bat eraman zioten. Honek ez zuen zerez ordaindu, eta nagusiak bera, emaztea, seme-alabak eta ondasun guztiak saltzeko agindu zuen, zorra ordainarazteko. Zerbitzariak, orduan, nagusiaren oinetan ahuspezturik, eskatu zion: “Emadazu astia, eta dena ordainduko dizut”. Nagusiak, errukiturik, dena barkatu eta libre utzi zuen zerbitzaria.

«Baina zerbitzari hark, irten orduko, diru pixka bat zor zion zerbitzu-lagun batekin egin zuen topo eta, lepotik heldurik eta ito beharrean, esaten zion: “Emadak zor duana”. Laguna oinetara erori zitzaion, erreguka: “Emadak astia, eta dena ordainduko diat”. Baina hark ezetz. Eta joan eta kartzelan sartu zuen, zorra ordaindu arte.

«Gertatua ikusirik, beste zerbitzariak biziki nahigabetu ziren, eta guztiaren berri nagusiari ematera joan ziren. Orduan, nagusiak zerbitzari hari berriro dei egin eta esan zion: “Zerbitzari gaizto hori! Horrenbesteko zorra barkatu diat nik, erregutu didaalako. Ez al huen hik ere heure lagunaz errukitu behar, ni hitaz errukitu nintzen bezala?” Eta, haserre bizitan, zigorpean utzi zuen nagusiak, zor guztia ordaindu arte.

«Berdin-berdin egingo dizue zeruko nire Aitak, senideok elkarri bihotzez barkatzen ez badiozue».

Jaunak esana.

HOMILIA

2017ko irailaren 14an

Izenburua

(2013-2014ko A zikloaren homilía ikusi)

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2014ko irailaren 14an

Izenburua

---

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2011ko irailaren 11a

BARKATUZ BIZI

Ikasleek gauza sinesgaitzak esaten entzun diote Jesusi etsaiekiko maitasunaz, pertsegitzen gaituztenekiko otoitzaz, kalte egin digutenekiko barkazioaz. Segur aski, mezu harrigarria iruditu zaie, baina ez oso errealista eta, gainera, oso problematikoa.

Oraingo honetan, planteamendu oso praktiko eta zehatza agertu dio Pedrok Jesusi; beren artean dituzten arazo batzuk konpontzen lagunduko diena: errezeloak, inbidiak, aurkaritzak, gatazkak eta hika-mikak. Nola jokatu behar dute Jesusen jarraitzaileen familia horretan? Zehazki: «Neure anaiak iraintzen banau, zenbat bider barkatu behar diot?»

Jesusek erantzun baino lehen, Pedro oldartsuak hartu dio aurre bere iradokizuna eginez: «Zazpi aldiz?» Proposamen hori oso zabala da, juduen gizartean arnasten den giro zorrotzaren aldean. Lege-maisuen eta esenioen taldeetan bizi ohi zutena bera baino zabalagoa, hauek gehienera lau aldiz barkatzeko eskatzen baitzuten.

Pedro, halaz guztiz, juduen kasuistikaren munduan mugitzen da; hartan barkazioa adiskidetasunezko konponketa arautua; talde bereko zirenen bizikidetasuna garantizatzeko irtenbidetzat emana.

Jesusen erantzunak beste erregistro batean jarri beharra dakar. Barkazioak ez du mugarik: «Ez dizut esaten zazpi aldiz, baizik hirurogeita hamarretan zazpi aldiz». Ez du zentzurik zenbat aldiz barkatu den kontuan emateak. Zenbat aldiz barkatu duen zenbatzen hasten dena zentzurik gabeko bidean sartuko da, Jesusen jarraitzaileen artean nagusi izan behar duen espiritua hondatzen duen bidean.

Ezaguna zen juduen artean Lamek-en, basamortuko legendazko heroi haren «Mendeku-kanta»; hau zioen: «Kain zazpi aldiz mendekatuko dute; Lamek, berriz, hirurogeita hamarretan zazpi aldiz». Mugarik gabeko mendeku-kultura honen aurrean, mugarik gabeko barkazioa abesten du Jesusek bere jarraitzaileentzat.

Oso urte gutxitan ezinegona haziz joan da Elizaren baitan, gero eta gatazka zein aurkaritza saminagoak eta mingarriagoak eragin dituena. Elkarrekiko errespetu falta, irainak eta kalumniak gero eta sarriago gertatzen dira. Inork gaitzesten ez dituela, beren burua kristautzat ematen duten taldeak internet-sareaz baliatzen dira oldarkortasuna eta gorrotoa ereiteko, beste fededun batzuen izena eta ibilbidea gupidarik gabe hondatuz.

Premia estukoak ditugu Jesusen lekukoak, haren Ebanjelioa hitz sendoz hots egingo eta bihotz apalez haren bakea kutsatuko dutenak. Fededunak: haren Elizan sartu den itsutasun gaixoti hori barkatuz eta sendatuz joango diren lekukoak behar ditu.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain





Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

José Antonio Pagola Itxaldiaren Bideoak ikusteko:
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


domingo, 10 de septiembre de 2017

2017-09-14 - Gurutz Santuaren Gorespena (A)


Joan den 2014ko urriaren 2an, Kepa Apostolu deunaren parrokian, Jose Antonio Pagolak “Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción” izenburuko itzaldia eman zigun. 
Hemen sakatuz hartaz goza dezakezue.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Gurutz Santuaren Gorespena (A)


EBANJELIOA

Halaxe izan behar du jasoa Gizonaren Semeak.

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Joanen liburutik 3, 13-17

«Ez da inor zerura igo, zerutik jaitsi zena baizik, Gizonaren Semea. Eta Moisesek basamortuan brontzezko sugea hagan jaso zuen bezala, halaxe izan behar du jasoa Gizonaren Semeak, harengan sinesten duten guztiek betiko bizia izan dezaten.

«Izan ere, Jainkoak hain maite izan zuen mundua, non bere Seme bakarra eman baitzion, harengan sinesten duenik inor gal ez dadin, baizik betiko bizia izan dezan. Zeren Jainkoak ez baitzuen Semea mundura bidali mundua kondenatzeko, haren bitartez salbatzeko baizik.

Jaunak esana.

HOMILIA

2017ko irailaren 14a

GURUTZILTZATUARI FEDEZ BEGIRA

(2013-2014ko A zikloaren homilía ikusi)

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2014ko irailaren 14a

GURUTZILTZATUARI FEDEZ BEGIRA

Kristauok gaur ospatzen dugun jai hau ulertezina da; are gehiago, zentzurik gabea, Gurutziltzatuagan kristau-fedeak duen esanahia ezagutzen ez duenarentzat. Zer esanahi izan lezake «Gurutzearen Gorapena» deitzen dugun jai batek, modu bero-beroan «konforta», erosotasuna eta ongizaterik gorenena bilatzen duen gizarte batean.

Batek baino gehiagok egingo du galdera: nolatan bizi daiteke gaur oraino gurutzea goratzen jarraitzea? Ez al da gainditua jada, oinazea era gaixoti horretan goratuz bizitzea eta sufrimenduaren bila ibiltzea? Ardaztzat Kalbarioko hilzoria eta Gurutziltzatuaren zauriak dituen kristautasuna elikatzen jarraitu behar al dugu?

Egia esan, arrazoizko galderak dira, argibide bat merezi dutenak. Kristauok Gurutziltzatuari begira jartzen garenean, ez dugu goratzen, ez oinazea, ez tortura, ez heriotza; baizik eta gure bizitza eta gure heriotza azkeneraino partekatu nahi izan dituen Jainkoaren maitasuna, hurbiltasuna eta solidaritatea goraipatu nahi ditugu.

Ez da sufrimendua salbatu gaituena, baizik Jainkoaren maitasuna, Jainkoa gizakiaren historia dolorezkoarekin solidarizatu izana. Ez da odola, egia esateko, gure bekatua garbitu duena, baizik seme-alabatzat onartu gaituen Jainkoaren maitasun imajinaezina. Bere maitasuna erarik hobenean agertu digun gertaera da gurutzeko heriotza.

Gurutzearen handitasunari begira jartzea, ez da berari auskalo zer ahalmen edo indar misteriotsuren bat egoztea, baizik Jainkoaren beraren indar salbatzailea aitortzea da, Jesus gizon egitean, mundua berekin adiskidetzera irten denean.

Jada haurrak ezin besarkatu dituzten beso horiek zabalik eta jada lepradunak ezin ferekatu dituzten eta gaixoak ezin bedeinkatu dituzten esku horiek ikustean, kristauok Jainkoa «kontenplatzen» dugu, besoak zabalik, hainbat sufrimenduz hautsia den gure bizitza pobre hau onartzeko, besarkatzeko eta sostengatzeko prest.

Heriotzak itzali duen aurpegi horretan, jada prostituituei samurtasunez ezin begiratu dien begi horietan, hainbat abusuren eta injustiziaren biktimengatik bere haserrea ezin oihukatu duen aho horretan, bekatarientzat bere barkazioa ezin ahoskatu duten ezpain horietan, gizadiari dion bere maitasun imajinaezina ari zaigu agertzen Jainkoa, beste inolako keinuz baino argiago.

Horregatik, Gurutziltzatuari leial izatea, ez da gurutze eta sufrimendu bila ibiltzea, baizik berak bezala bizitzen saiatzea eskaintza- eta solidaritate-jarrera, onartuz, beharrezkoa izanez gero, ondorioz izan ditzakegun gurutzeko heriotza edo bestelako gaitzak. Gurutziltzatuari leial izate hau ez da oinaze-irrika, baizik esperantza-agiria. Bizitza «gurutziltzatu» baten azkena, Jesusek bizi izan zuen bezala bizi izandakoaren zoria, piztuera da bakar-bakarrik.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2008ko irailaren 14a

MAITASUNAREN GORAPENA

Gaur kristauok jai bat txundigarria eta harrigarria ospatzen dugu. Zer zentzu izan dezake «Gurutzearen Gorapenaz» hitz egiteak, itxuraz gozamena eta ongizatea goratzean baizik pentsatzen ez duen gizartean? Ez ote da Gurutzea Goratze hori oinazea laudatzea, sufrimena eta umilazioa aintzatzea, gizartean aszesi gaixotia eragitea, bizi-pozaren aurka joatea?

Halaz guztiz, fededun batek, Gurutziltzatuari begira jarri eta fedearen begiz Gurutzearen baitako misterioa sakontzen duenean, egundoko maitasuna hautematen du soilik, gure bizitzan eta heriotzan azkeneraino bat egin nahi izan duen Jainkoaren samurtasun ulertezina. Era harrigarrian dio hori San Joanen ebanjelioak: « Hartaraino maite izan du Jainkoak mundua, non bere Seme bakarra eman baitu, honengan sinesten duen orok, galdu ez, baizik betiko bizia izan dezan» Jainkoaren maitasun sinestezina agertu digu Gurutzeak. Jadanik ezin apartaraziko gaitu harengandik ez ezerk, ez inork.

Jainkoak gurutzean sufritu nahi izan badu, ez da sufrimena maite izan duelako, baizik gutako inori halakorik opa ez diolako. Gurutzean hil nahi izan badu, ez da izan zoriontasuna gutxietsi duelako, baizik guztiontzat zoriona nahi eta bilatzen duelako, batez ere gizartean ahaztuenak eta umiliatuenak direnentzat. Jainkoak gurutzeko hilzoria nahi izan badu, ez da izan bizia mespretxatu duelako, baizik eta hartaraino maite izan duelako bizia, non guztiok egun batean hartaz bete-betean gozatzea nahi baitu.

Horregatik, Kristoren Gurutzea beste inork baino hobeto ulertzen dute gizarteko gurutziltzatuek, hau da, beren ezintasunean umilazioa, mespretxua eta zuzengabekeria jasaten dutenek edota maitasun-, alaitasun- eta bizi-premian bizi direnek. Horiek gaur Gurutzearen Goratzea ospatuko dute, ez oinazearen eta heriotzaren jai bezala, baizik maitasunaren eta biziaren misterio bezala.

Zeri heltzen edo atxikitzen ahal gintzaizkioke baldin eta Jainkoa izaki ahaltsu eta buru-ase huts bat izango balitz, lurreko boteretsuen oso antzeko bat, nahiz hauek baino indartsuago izan? Nor izan genezake kontsolamendu, Jainkoa biktimekin eta biktimen baitan sufritzen ari dela jakingo ez bagenu? Nolatan ez dugu, ba, goratuko Jesusen gurutzea, jakinik hartan Jainkoa gurekin eta guregatik sufritzen ari dela?

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain





Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

José Antonio Pagola Itxaldiaren Bideoak ikusteko:
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


lunes, 4 de septiembre de 2017

2017-09-10 - Urteko 23. Igandea (A)


Joan den 2014ko urriaren 2an, Kepa Apostolu deunaren parrokian, Jose Antonio Pagolak “Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción” izenburuko itzaldia eman zigun. 
Hemen sakatuz hartaz goza dezakezue.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Urteko 23. Igandea (A)


EBANJELIOA

Jaramon egiten badizu, irabazia duzu senidea.

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Mateoren liburutik 18, 15-20

Aldi haietan, Jesusek esan zioten ikasleei:

«Zure senide batek bekatu egiten badu, zoaz berarengana eta zentzarazi bakarrean. Jaramon egiten badizu, irabazia duzu senidea.

Jaramonik egiten ez badizu, berriz, hartu zeurekin lagun bat edo bi, auzi oro bi edo hiru lekukoren aitorpenaz erabaki dadin.

Haiei ere jaramonik egiten ez badie, esaiozu elkarteari, eta elkarteari ere jaramonik egin nahi ez badio, izan bedi zuretzat jentil edo zergalari baten pareko.

«Benetan diotsuet: Zuek mundu honetan lotua, zeruan ere lotua geldituko da, eta zuek mundu honetan askatua, zeruan ere askatua geldituko da.

«Beste hau ere esaten dizuet: Zuetako bik mundu honetan Jainkoari zerbait eskatzeko elkar hartzen badute, eman egingo die zeruko nire Aitak.

Izan ere, nire izenean bizpahiru lagun nonbait biltzen badira, han nago ni beraien artean».

Jaunak esana

HOMILIA

2017ko irailaren 10an

GURE ARTEAN DAGO

(2013-2014ko A zikloaren homilía ikusi)

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2014ko irailaren 7an

GURE ARTEAN DAGO

Jesusen hitzak, Mateok dakartzanak, joan-etorri handikoak dira kristau-elkarteen bizitzarako; halaz guztiz, arreta txikia eskaintzen diete askotan iruzkingileek eta predikariek. Hona Jesusen promesa: «Nire izenean bi edo hiru lagun elkartuko diren lekuan, han nagoke ni haien artean».

Jesusek ez ditu buruan ospakizun jende-jendetsuak, Erromako San Pedro plazakoak bezalakoak. Bi edo hiru bakarrik badira ere, han dagoke bera haien artean. Ez da beharrezkoa han hierarkia egotea; ez da beharrezkoa jende asko egotea elkarturik.

«Elkarturik egotea» da garrantzizkoa, eta ez barreiaturik, eta ez mokoka bata bestearen aurka: ez daitezela bizi batak besteari izena nola kenduko. «Jesusen izenean» bilduak izatea da funtsezko gauza: haren deia entzutea, Jainkoaren Erreinuaz duen hark duen egitasmoarekin bat egitea. Talde txikiaren erdigunea Jesus bera izatea.

Jesusen presentzia bizi eta egiazko honek animatu, gidatu eta sostengatu behar du haren jarraitzaileen elkarte txikia. Jesusek arnastu behar ditu taldetxoaren otoitza, ospakizuna, egitasmoak eta jarduerak. Presentzia hau da kristau-elkarte bizi baten giltzarria.

Kristauok ezin bildu gara nolanahi, gaur egun, geure talde eta elkarteetan: ohituraz, hala egiten delako, eginbehar erlijioso bat betetzeko. Asko edo, agian, gutxi izango gara. Garrantzizkoa Jesusen izenean elkartzea da, hark tira egiten digulako eta mundua gizakoiago egiteko haren egitasmoari aurrera eragiteko.

Biziberritu beharra dugu Jesusen elkartea garelako ustea. Haren Ebanjelioa entzuteko elkartzen gara, haren oroitzapenari bizi-bizi eusteko, haren Espirituak guztiok kutsatu gaitzan, haren pozari eta bakeari geure artean harrera ona eskaintzeko, haren Berri Ona hots egiteko.

Kristau-fedearen etorkizuna, hein handi batean, kristauon baitan dago, geure elkarte jakinetan, ondorengo hamarraldietan, egingo dugunaren baitan. Ez da aski Frantzisko aita santuak Vatikano inguruan egin lezakeena. Ezin jarri dugu geure esperantza ondorengo urteotan ordenatuko den apaiz-taldetxoan ere. Jesu Kristo da gure esperantza bakarra.

Geure kristau-elkarteen erdigunetzat behar dugu hartu Jesus;  hark bakarrik ematen ahal dio indarra gure fede ahitu eta errutinazkoari; ark bakarrik erakar ditzake gaur egungo gizon-emakumeak; hark bakarrik sor dezake fede berri bat federik eza nabari zaion gaurko mundu honetan. Elizaren erdi-erdiko guneak eraberritze premia gorrikoa da. Erreformarako dekretuak beharrezkoak dira. Baina ezer ez, Jesu Kristoren errotikotasunera itzultzea baino beharrezkoagorik.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2011ko irailaren 4a

JESUSEN IZENEAN ELKARTURIK

Ematen duenez, erromatar inperioaren baitan kristautasunak izan zuen hazkundeak iturri hau izan zuen: Jesusen izenean etengabe sortzen ziren talde txiki eta kasik ezdeusak, hau da, haren Espirituak animaturik eta haren urratsei jarraiki bizitzeko elkartzen ziren haiek.

Dudarik gabe, joan-etorri handikoa izan zen Pauloren, Pedroren, Bernaberen eta beste misiolari eta profeten esku hartzea. Baita alde askotan irakurtzen ziren gutun eta idazkiak ere. Halaz guztiz, gertaera erabakitzailea fededunen fede xumea izan zen, izenez ezagutzen ez ditugun haiena, hau da, Jesusen oroitzapena egiteko, haren mezua entzuteko eta Jaunaren afaria ospatzeko biltzen ziren haien fedea.

Ez dezagun pentsa elkarte handiak zirenik; hain zuzen, auzokoen, familiartekoen edo adiskideen taldeak ziren, haietako baten etxean bilduak. Mateoren ebanjelioak kontuan du zertzelada hori, Jesusen hitz hauek jasotzen dituenean: «Bi edo hiru lagun nire izenean bilduak direnean, han nagoke ni haien artean».

Teologo gutxik baino gehiagok pentsatzen du kristautasunaren geroa, mendebaldean, indar handiko talde txikiak jaiotzearen baitan dagokeela: Jesusek erakarririk, Ebanjelioaren inguruan elkartuko diren haien baitan; hain zuzen ere, jarraitzaile berriak sortzeko Kristok duen egiazko indarra esperimentatzeko biltzen diren haien baitan.

Kristau-fedeak ez du izango jada sostengutzat ingurumari soziokulturalik. Eliza utzi ez dutenen fedeak euskarri dituen lurralde-egiturak gainditu egingo dituzte gizarte modernoaren moldeak, jendearen mugikortasunak, kultura birtuala gizartean sartu izanak eta asteburua bizitzeko erak.

Kristautasunaren sektorerik argitsuenak Ebanjelioan kontzentratuz joango dira, fedea eragiteko biltegi edo indar erabakitzaile izateko. Kontzilio II.a kontzilioak berak dio: «Ebanjelioa... bizi-iturri da Elizarentzat iraungo duen aldi guztirako». Aro orotan eta gizarte orotan da Ebanjelioak du sortzen eta eraikitzen Eliza, eta ez guk.

Inork ez du etorkizuna ezagutzen. Inork ez du errezetarik ezer bermatzeko. Gaur egun sustatzen ari garen ekimen asko laster galduko da, ez baitu euspenik izango gizarte, sekularizatu, askotariko eta indiferentearen indarrari aurre egiteko. Urte gutxi barru funtsezko gauzatan soilik ari ahal izango gara.

Agian, inoiz ez bezalako indarrez oldartuko da Jesus gizarte fedegabe eta buru-ase honetan, kristau-talde koxkor eta xumeen bidez, jendearen sufrimenduari irekiak eta bizitza gizatarrago baten alde lan egiteko prest diratekeen taldetxoen bidez. Dena da posible Jesus tartean denean. Oso adi egon beharko genuke haren deiari.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2008ko irailaren 7a

JESUSEN IZENEAN ELKARTU

 K.o.ko 70ean Jerusalem suntsitu izanak krisi sakona eragin zuen judu-herrian. «Jainkoaren etxea» zen haientzat tenplua. Handik gobernatzen zuen Jainkoak, bere legea ezarriz. Tenplua suntsiturik, non aurkitu orain Jainkoaren presentzia salbatzaile hura?

Lege-maisuak honela erreakzionatu zuten: Legea aztertzeko egiten zituzten bileretan bilatuko zuten Jainkoa. Ananias rabbi famatuak, 135. urte inguruan hil zenak, argiro zioen: «Legeko hitzak aztertzeko bi lagun elkartzen diren lekuan, han dago Jainkoaren presentzia (“Shekina”)».

Judaismotik zetozen Jesusen jarraitzaileek beste era batean erreakzionatu zuten. Jesusi egozten dizkion hitza batzuk gogorarazten dizkie bere irakurleei Mateok; bere jarraitzaileen artean bere presentzia bizirik mantentzeko oso inportanteak dira: «Nire izenean bi edo hiru lagun bildurik dauden lekuan, han nagoke ni haien artean».

Ez da ohituraz, legea egiteko edo esana betetzeko egiten den bilera. Topaketa honetako giroa beste gauza bat da. «Jesusen izenean elkartzen diren» haren jarraitzaileak dira, hark erakarririk, haren espirituak arnasturik. Jesus da topaketa horren zergatia, iturria, hatsa, bizia. Jesus, berpiztua, presente da han.

Esan beharrik ez, kristauen igandeko bilera krisia sakonean dagoela. Askori jasanezineko gertatzen zaio meza. Ez du jadanik pazientziarik egintza horretan parte hartzeko, zeinetan sinboloen esanahia ezezagun gertatzen baitzaio, zeinetan bere bizitzari ez doazkion hitzak entzun behar izaten baititu askotan.

Jende batek meza-mota hau bakarrik ezagutzen du: modu taldekoian aurkeztua, elizjendeak arautu eta gidatua, zeinetan herria era pasiboan egon ohi baita, bere isiltasunera edo bere erantzun mekanikoetara mugatua, edukiari dagokionez ulertzen ez duen hizkuntzarekin bat egin ezinik. Hori ote «Jaunaren izenean elkartzea»?

Nolatan gerta daiteke igandeko bilera galduz joatea ezer gertatuko ez balitz bezala? Ez ote da Eukaristia kristautasunaren erdigune? Nolatan gertatzen da Hierarkiak ezer ez planteatzea, ezer ez aldatzea? Nolatan gertatzen da kristauok isilik gelditzea? Nolatan halako pasibotasuna eta erreakziorik eza? Non eragingo ote ditu Espirituak bi edo hiru lagunen topaketak, Jaunaren izenean elkartzen erakutsiko digutenak?

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

José Antonio Pagola Itxaldiaren Bideoak ikusteko:
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com