lunes, 28 de agosto de 2017

2017-09-03 - Urteko 22. Igandea (A)


Joan den 2014ko urriaren 2an, Kepa Apostolu deunaren parrokian, Jose Antonio Pagolak “Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción” izenburuko itzaldia eman zigun. 
Hemen sakatuz hartaz goza dezakezue.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Urteko 22. Igandea (A)


EBANJELIOA

Nire ondoren etorri nahi duenak uko egin biezaio bere buruari.

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Mateoren liburutik 16, 21-27

Une hartatik hasi zen Jesus bere ikasleei azaltzen, berak Jerusalemera igo eta zahar, apaizburu eta lege-maisuen aldetik asko sufritu behar zuela; hil egingo zutela eta hiru egunen buruan piztu egingo zela.

Pedro, Jesus aparte harturik, gogor egiten hasi zitzaion:

–Ez dezala Jainkoak nahi, Jauna! Ez zaizu horrelakorik gertatuko.

Baina Jesusek, itzulirik, esan zion Pedrori:

–Alde nire ondotik, Satanas! Oztopo haiz niretzat, hire asmoak ez baitituk Jainkoarenak, gizakiarenak baizik.

Orduan, esan zien Jesusek bere ikasleei:

–Nire ondoren etorri nahi duenak uko egin biezaio bere buruari, bere gurutzea hartu eta jarrai biezat.

Izan ere, bere bizia gorde nahi duenak galdu egingo du; bere bizia niregatik galtzen duenak, ordea, eskuratu egingo du.

Zertarako du gizakiak mundu guztia irabaztea, bere bizia galtzen badu? Eta zer eman dezake gizakiak berriro bizia bereganatzeko? Izan ere, Gizonaren Semea bere Aitaren aintzaz beterik etorriko da aingeruekin; eta, orduan, bakoitzari bere jokabidearen arabera ordainduko dio.

Jaunak esana.

HOMILIA - EU

2017ko urriaren 3an

GALTZEN IKASI

(2013-2014ko A zikloaren homilía ikusi)

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2014ko abustuaren 31an

GALTZEN IKASI

Esapide hori ebanjelio guztiek jaso dute eta sei aldiz errepikatu: «Norbaitek bere bizia salbatu nahi badu, galdu egingo du, baina nigatik galduko duenak aurkituko du». Jesus ez da mintzo gai erlijioso batez. Biziaren egiazko balioa zein den ari zaie planteatzen ikasleei.

Era paradoxikoan eta zirikatzailean adierazia da esapidea. Bizia orientatzeko bi era oso desberdin dira: batak salbaziora zarama, besteak hondamendira. Gogorrena eta gustagarritasun txikiena duela ematen duen bidea jarraitzera gonbidatzen gaitu Jesusek, hori baita gizakiarentzat behin betiko salbaziora iristeko bidea.

Lehenengo bidea biziari atxikitzean datza, nor beretzat bakarrik biziz: nork bere «neu»a bizitzaren azken arrazoi eta goreneko xede eginez. Bizitzeko era honek, beti norberaren irabazia edo probetsua bilatuz, hondamendira darama gizakia.

Bigarren bidea galtzen jakitean datza, Jesus bezala biziz, Aitaren egitasmo gizatartzailearen azken xedeari irekirik: norberaren segurtasunari edo irabaziari uko egiten jakinez; bilatuz, ez norberaren ongia bakarrik, baizik eta besteena ere bai. Bihotz zabaleko bizitzeko era honek salbaziora darama gizakia.

Jainko Salbatzaileagan duen fedetik mintzo da Jesus; haren hitzak oharpen zorrotz dira gizon-emakume guztientzat. Zer etorkizun izango du zatitua eta puska-puska egina den Gizadi honek?, non botere ekonomikoek beren onura bilatzen baitute; lurraldeek, zeinek bere ongizatea; gizabanakoek, zeinek bere probetxua.

Irrazionala da gaur egun munduaren ibilbidea gidatzen duen logika. Herriak eta gizabanakoak pixkana pixkana «beti gehiago edukitzearen» esklabotzan erortzen ari gara. Gutxiegi da dena, geure burua aserik sentitu ahal izateko. Ondo bizitzeko, emankortasun handiagoa behar dugu beti, ongizate material handiagoa, botere handiagoa besteen gain.

Aseezinik irrikatzen dugu ongizatea; alabaina, ez al gara galtzen ari geure gizatasuna, beti zerbait gehiago? Gero eta «aurrerapen» handiagoa opa dugu; alabaina, zer aurrerapen da, milioika lagun miserian, goseak, elikatu gabe uztera garamatzan hau? Zenbat urtez gozatu ahal izango dugu geure ongizateaz, goseak direnei geure mugak ipiniz?

Lurralde pribilegiatuek geure ongizatearen maila «salbatzea» bakarrik gura badugu, ez badugu galdu nahi geure ahalbide ekonomikoa, ez dugu sekula joko mundu-mailako solidaritate baterantz. Baina ez gaitezen engaina. Munduak gero eta segurtasun eskasagoa izango du, eta bizigarritasun txikiagoa guztientzat, baita guretzat ere. Munduan giza bizitza salbatzeko, galtzen ikasi beharra dugu.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2011ko abustuaren 28a

JESUSEN ONDOREN

Galileako herrixkak zeharkatzen egin zuen Jesusek aldi bat. Han igaro zituen bere bizitzako unerik gozoenak. Jende xumea harriturik gelditu ohi zen Jainko onaz eta barkatzaileaz hots egiten zuen mezuarekin.Gaixoek eta ezinduek eskerrak ematen zizkioten Jainkoari beren sufrimenak sendatzeko eta arintzeko agertzen zuen ahalmenagatik. Alabaina, ez zen gelditu hainbeste maite zuten jende haien artean betiko.

Honela argitu zien ikasleei bere erabakia: «Jerusalemera joan beharra dut», judu-erlijioaren erdigunean berean hots egin behar zuen Jainkoaren Berri Ona eta mundua zuzenago egiteko zuen egitasmoa. Arriskutsua zen. Bazekien «han asko sufritu beharko zuela». Buruzagi erlijiosoek eta tenpluko agintariek hil egingo zuten. Alabaina, Aitagan zuen bere konfiantza: «hirugarren egunean piztuko zuen».

Pedro asaldatu egin da entzun duenaren aurrean. Izugarria iruditzen zaio Jesus gurutzean josia ikustea. Mesias garailea soilik du buruan. Jesusi dena ondo atera behar zaio. Horregatik, alde batera hartu du Jesus eta aurpegiratu dio: «Ez dezala Jainkoak nahi, Jauna. Ezin gerta dakizuke horrelakorik».

Uste ez bezala erantzun dio orduan Jesusek. Pedro hau ezezagun eta arraro gertatu zaio. Ez da lehentxeago «Jainko biziaren Semetzat» aitortu duen hura. Oso arriskutsua da Pedro iradokitzen ari zaiona. Horregatik, indar biziz egin dio uko: «Zoaz nigandik, Satanas». Hitzez hitz testuak beste hau dio: «Jar zaitez nire ondoren». Har ezazu zeure ikasle-postua eta ikas ezazu niri nola jarraitu. Ez zaitez jar nire aurrean, beste guztiok Aitaren gogotik apartaraziz.

Gauzak oso argi utzi nahi ditu Jesusek. Jada ez dio deitzen Pedrori «harri», zeinen gainean eraiki nahi baitu bere Eliza; orain tupust eginarazten duen eta bidea oztopatzen dion «harri» deitu dio. Jada ez dio esaten esan duen hori Aitak agertua denik; ikusarazten dio Satanasengandik datorren planteamendua egin duela.

Bai, kristauen tentazio handia Pedro imitatzea da: Jesus handikiro «Jainko biziaren Semetzat» aitortu bai, baina ondoren gurutzea lepoan hartu gabe jarraitu nahi. Ezeri uko egin gabe eta inolako nekerik gabe bizi nahi Ebanjelioa. Jainkoaren erreinuaren eta hartako zuzentasunaren egitasmoan parte hartu nahi, pertsekuzioaren ukapena sentitu gabe. Jesusi jarraitu nahi diogu, baina hari gertatu zitzaiona guri gertatu gabe.

Ezinezkoa da hori. Arriskutsua da beti Jesusen urratsei jarraitzea. Haren ondoren ibiltzea erabakitzen duenak tiranduraz eta tirabiraz inguraturik bukatu du ia beti. Nekez izango du lasaitasunik. Bera bila ibili gabe, haren gurutzea lepoan duena gertatuko da. Alabaina, haren bakea ere izango du, baita haren maitasun nahastezina ere. Kristauok ezin ibili gara Jesusen aurretik, haren ondoren baizik.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2008ko abustuaren 31a

PEDROK ENTZUN BEHAR IZAN ZUENA

Jesus agertu izanak ezustea, mirespena eta gogo-berotasuna eragin zuen Galileako herrietan. Erabateko arrakasta espero zuten ikasleek. Jesusek, aldiz, Aitaren nahia zuen gogoan. Azkeneraino bete nahi zuen nahi hura.

Horregatik, gainera zer zetorkion ikasleei argitzen hasi zen. Jerusalemera igotzea zuen bere asmo guztia, nahiz han «asko sufritu behar izango zuen», hain zuzen ere buruzagi erlijiosoen «eskutik». Jesusen heriotza Jainkoaren asmoetako zati zen, Jesusen jardueraren ezinbesteko ondorio. Baina Aitak piztu egingo zuen. Aita ez zen geldituko pasibo eta axolagabe.

Pedro matxinatu egin da Jesus gurutzean josia izango dela pentsatze hutsaren aurrean. Ez du ikusi nahi Jesus porrot eginik. Jesus garaile eta arrakastatsua bakarrik du amets. Horregatik, «aparte hartu du» Jesus, estu hartu du eta «errieta egin dio» esan berri duena ahaztu dezan: «Ez dezala Jainkoak nahi! Ez dakizuke horrelakorik gerta».

Oso bortitza da Jesusen erantzuna: «Ken nire begi-bistatik, Satanas». Ez du ikusi nahi Pedro bere begi aurrean, zeren «estropezu eragiten baitio», eragozpen du Pedro bere biderako. «Ez duzu pentsatzen Jainkoak bezala, gizakiek bezala baizik». Ez duzu pentsatzen gogoan bere seme-alaba guztien zoriona duen Aitak bezala, baizik gogoan beren ongizatea eta onura bakarrik duten gizakiek bezala pentsatzen duzu. Satanas haragi egina zara.

Aitaren errebelazioari xume-xume ireki zaionean, Jainko biziaren semetzat aitortu du Pedrok Jesus, eta bere Eliza eraikitzeko Jesusek aukeratu duen «Arroka» bihurtu da. Aldiz, giza onurari jarraituz, Jesus gurutzearen bidetik apartarazi nahi izan duenean, «Satanas tentatzaile» (!) bihurtu da.

Adituek azpimarratzen dute, ezen Jesusek Pedrori hitzez hitz hau esan diola: «Jar zaitez (lerroan) nire ondoren, Satanas». Hori du bere lekua Pedrok. Jar zaitez jarraitzaile leial nire ondoren. Ez ezazu pentsa nire bizia desbideratzea, nire egitasmoa boterera eta garaipenera norabidetuz.

Jesus «Jainko biziaren Semetzat» aitortu, eta hari gurutzera bidean jarraitu nahi ez izatea «satanasen» jokabidea da. Gaur egungo Elizan Pedrok bezala jokatu nahi badugu, Jesusen ahotik hark entzun zuen gauza bera entzun beharko dugu geuk ere.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

José Antonio Pagola Itxaldiaren Bideoak ikusteko:
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


lunes, 21 de agosto de 2017

2017-08-27 - Urteko 21. Igandea (A)


Joan den 2014ko urriaren 2an, Kepa Apostolu deunaren parrokian, Jose Antonio Pagolak “Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción” izenburuko itzaldia eman zigun. 
Hemen sakatuz hartaz goza dezakezue.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Urteko 21. Igandea (A)


EBANJELIOA

Pedro zara zu eta Jainkoaren erreinuko giltzak emango dizkizut.

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Mateoren liburutik 16, 13-20

Aldi hartan, Feliperen Zesareara iritsi zenean, galdera hau egin zien Jesusek bere ikasleei:

–Gizonaren Semea nor dela dio jendeak?

Haiek erantzun:

–Batzuek Joan Bataiatzailea dela; beste batzuek Elias; besteek Jeremias edo profetaren bat.

Jesusek galdetu zien:

–Eta zuek, nor naizela diozue?

Simon Pedrok erantzun:

–Zu Mesias zara, Jainko biziaren Semea.

Orduan, Jesusek esan zion:

–Zorionekoa zu, Simon, Jonasen semea, hori ez baitizu hezur-mamizko inork agertu, zeruko nire Aitak baizik. Eta nik hau diotsut: Pedro zara zu, eta harkaitz horren gainean eraikiko dut nik neure eliza; eta herioaren indarrak ere ez du menderatuko.

Jainkoaren erreinuko giltzak emango dizkizut; zuk mundu honetan lotua zeruan ere loturik geldituko da, eta zuk mundu honetan askatua zeruan ere askaturik geldituko da.

Orduan, bera Mesias zela inori ez esateko agindu zien Jesusek ikasleei.

Jaunak esana.

HOMILIA

2014ko abustuaren 24an

ETA GUK ZER DIOGU

Behin batean ikasleei egin zien galdera bera digu egiten Jesusek gaur guri: «Eta zuek, ni nor naizela diozue?» Ez digu galdetzen, haren nortasun misteriotsuaz zer erantzungo bakarrik, baizik eta berarekiko gure harremanei berrikusi bat ematera eragin nahi digu. Zer erantzuten al diogu geure elkarteetatik?

Egunetik egunera hobeto ezagutzen al dugu Jesus, ala betiko «geure eskema zahar aspergarrietan hesiturik» daukagu bera? Elkarte bizi al gara, arduratzen al gara Jesus geure bizitzaren eta jardunbideen erdi-erdian jartzeaz, ala lokarturik bizi gara ohikerian eta erdipurdi eginik?

Sutsuki maite al dugu Jesus, ala pertsonaia ajeatua bihurtu da, dei egiten dioguna, baina gure bihotzean axolarik eza eta hartaz ahaztea haziz doazelarik? Gure elkarteetan hurbiltzen direnek senti ote dezakete, guretzat benetako indarra eta tiramena dituela Jesusek?

Jesusen ikasle sentitzen al gara? Ari al gara ikasten, haren biziera dela medio, gaur egungo geure gizarte honetan bizitzen, ala geure probetxurako gustagarriago den edozein gauza erakargarriren ondoren joaten gara? Bost axola al zaigu nolanahi bizitzea, ala, Jesus bezala bizitzen ikasteko, eskola bihurtu dugu geure elkartea?

Ikasten ari al gara, Jesusek begiratzen zion bezala, geure bizitza nola begiratuko? Premian eta baztertuak direnei errukiz eta erantzukizunez begiratzen al diegu geure elkarteetatik, ala geure ospakizunetan hesitzen gara, elbarrienak eta ahaztuenak, Jesusek beti hobesten zituen haiek, direnen sufrimenduari ezikusiarena eginez?

Aitaren egitasmoan, Jesusen lankide izaten jarraitzen al dugu mundua gizatarrago bihurtzeko, ala pentsatzen jarraitzen dugu ezen kristautasunak duen gauzarik inportanteena nor bere salbazioaz arduratzea dela soil-soilik? Konbentziturik al gaude ezen Jesusi jarraitzeko era, eguna joan eguna etorri, gizon-emakume guztien bizitza gizakoiago eta zoriontsuago egiten saiatzea dela?

Kristauen igandea bizi, Jesusen piztuera ospatuz bizitzen al dugu, ala asteburua inolako kristau-zentzurik gabe antolatzen jarraitzen dugu? Ikasi al dugu Jesus bihotzaren isiltasunean aurkitzen, ala sentitzen hasiak gara gure fedea itzaliz doala, geure baitan ditugun zarata eta hutsunea direla medio?

Sinesten al dugu, biziaz bete-beterik, gurekin ibili dabilen Jesus berpiztuagan? Bere jarraitzaileoi ondare utzi zigun bakeari harrera ona egiten jarraitzen al dugu geure elkarteetan? Sinesten al dugu, sekula amaituko ez den maitasunez maite gaituela Jesusek? Sinesten al dugu indar eraberritzailea duela horrek? Ba al dakigu, geure baitan daramagun esperantzaren misterioaren lekuko izaten?

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2011ko abustuaren 21ean

GURE JAUN BAKARRA

«Ni nor naizela diozue?» Lehen ikasleek bezala, gaur egungo kristauek ere Jesusi erantzun beharra dugu nortaz fidatu garen, nori jarraitzen diogun, zer espero dezakegun harengandik. Gu ere fede berak eraginik bizi gara.

Jesus, Jainko biziaren Semea zara zu. Jainkoagandik  zatozela sinesten dugu. Zuk beste inork ez bezala hurbiltzen ahal gaituzu Jainkoaren Misteriora. Zuganik ikas dezakegu beti harengan konfiantza izaten, gure bizitzan sortzen diren galderak, duda-mudak, ziurtasun-ezak eta guzti. Nork biziberri dezake gure fedea, Jainko Adiskidearekiko fedea, zuk izan ezik? Zure jarraitzaileak jo gaituen gau erdi honetan, erakuts iezaguzu Aita.

Jesus, Mesias zara zu, Aitak munduari egin dion erregalu handia zara. Jarraitzaileek dugun gauzarik onena zara zu, baliosena, erakarleena. Zergatik itzali da poza zure Elizan? Zergatik ez dugu onartzen, gozatzen eta ospatzen zure presentzia ona zure Elizan? Jesus, aska gaitzazu tristuratik eta kutsa iezaguzu zeure poza.

Jesus, gure Salbatzailea zara zu. Gure bizitza saneatzeko indarra duzu eta giza historia bere behin betiko salbaziora bideratzeko indarra. Jauna, zuk maite duzun Eliza gaixo dago. Makal dago eta zaharkitua. Indarra falta zaigu etorkizunera bide egiteko, zure Berri Ona kementsu hots eginez. Jesus, nahi baduzu, sendatzen ahal gaituzu.

Jesus, haragi egin den Jainkoaren Hitza zara zu. Gure artean kanpatu den Haserretu handia zara, gure bekatua salatzeko eta behar dugun errotiko berriztapena abian jartzeko. Astindu ezazu zeure jarraitzaileen bihotza. Esnaraz gaitzazu lasaitzen eta loarazten duen erlijiotik. Oroitaraz iezaguzu hasiera hartako geure bokazio hura eta bidal gaitzazu berriro zure erreinua hots egitera eta bizitza sendatzera.

Jesus, gure Jaun bakarra zara zu. Ez zaitugu ordezkatu nahi beste ezerezekin. Zurea bakarrik da Eliza. Ez dugu nahi beste jaunik. Zergatik ez zaude zu beti gure elkarteen erdigunean? Zergatik baztertzen zaitugu geure protagonismoaz? Zergatik ezkutatzen dugu zure ebanjelioa? Zergatik jarraitzen dugu hain sorgor zure hitzekiko, jakinik haiek espiritu eta bizi direla? Jesus, norengana joango gara? Zuk bakarrik dituzu betiko bizirako hitzak.

Jesus, gure Adiskidea zara zu. Horrela deitzen gaituzu zuk zeuk, nahiz ia-ia ahaztua dugun hori ere. Zure Eliza adiskideen elkarte izan dadin nahi izan duzu. Zeure adiskidetasuna erregalatu diguzu. Zeure bakea utzi diguzu. Betiko eman digu zeure bakea. Gurekin zaude zu azkeneraino. Zer dela-eta horrenbeste liskar, errezelo eta borroka zure jarraitzaileen artean? Jesus, emaguzu zeure bakea. Guk ez dugu asmatzen bakea bilatzen.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2008ko abustuaren 24an

BIZITZAZ AITORTU

Nor naizela diozue? Ebanjelari sinoptiko guztiek dakarte galdera hau, Jesusek Filipoko Zesarean bere ikasleei egin ziena. Lehen kristauentzat joan-etorri handiko gauza zen behin eta berriz gogoratzea zeini ari ziren jarraitzen, nola ari ziren parte hartzen haren egitasmoan eta norengatik ari ziren bizitza arriskatzen.

Galdera horri gaur egun erantzun nahi diogunean, mendetan barna kristauok sortu izan ditugun formulak erabiltzeko joera dugu: gizon egin den Jainkoaren Semea da Jesus, munduaren Salbatzailea da, gizadiaren Eroslea da... Aski ote da hitz horiek erabiltzea Jesusen jarraitzaile «bihur gaitezen»?

Tamalez, haurtzaroan ikasitako formula huts gertatu ohi dira sarritan, era mekanikoan onartuak, arinki errepikatuak eta bizipen baino gehiago baieztapen huts.

Ohituraz aitortzen dugu Jesus, debozioz edo esanekotasunez, baina haren biziaren jatortasunaz jabetu gabe bizi ohi gara, haren deiaren berritasuna entzun gabe, haren maitasun misteriotsuak erakar gaitzan utzi gabe, haren askatasunak kutsa gaitzan utzi gabe, haren ibilbideari jarraitzen ahalegindu gabe.

«Jainko» bezala adoratzen dugu, baina ez da gure bizitzaren erdigune. «Jaun» dela aitortzen dugu, baina haren egitasmoari bizkarra ematen diogu, zer zen eta zer nahi zuen batere ondo jakin gabe.«Maisu» esaten diogu, baina haren bizitzaren motibazio zen hura geure motibazio bihurtu gabe. Erlijio bateko kide bezala bizi gara, baina ez gara Jesusen ikasle.

Paradoxikoki, geure doktrina-formulen «ortodoxian» segurtasuna aurki genezake, baina ez da gertatzen Jesusekin egindako topaketa bizi. Badira guztiz «ortodoxoak» diren kristauak, senezko erlijiotasuna bizi dutenak, baina ez dute sumatu esperientziaz Jesus janari dela. Fedearen «jabe» direla uste dute; are, harro mintzo dira beren ortodoxiaz, baina ez dute ezagutzen Kristoren Espirituaren dinamismoa.

Ez gaitezen engaina. Jesusen aurrez aurre jarri beharra du guretako bakoitzak, haren begiradapean jarri beharra du eta nork bere izatearen barru-barrutik haren hitz hauek entzun beharra: nor naiz ni zuentzat benetan? Galdera honi bizitzaz erantzuten zaio hitz distiratsuz baino gehiago.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

José Antonio Pagola Itxaldiaren Bideoak ikusteko:
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


lunes, 14 de agosto de 2017

2017-08-20 - Urteko 20. Igandea (A)


Joan den 2014ko urriaren 2an, Kepa Apostolu deunaren parrokian, Jose Antonio Pagolak “Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción” izenburuko itzaldia eman zigun. 
Hemen sakatuz hartaz goza dezakezue.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Urteko 20. Igandea (A)


EBANJELIOA

Emakumea, handia da zure fedea!

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Mateoren liburutik 15, 21-28

Handik irtenik, Tiro eta Sidon aldera aldendu zen Jesus. Hartan, inguru haietan bizi zen emakume kanaandar bat deiadarka hasi zitzaion:
–Erruki zakizkit, Jauna, Daviden Semea! Oinaze gorritan dauka deabruak nire alaba.
Baina Jesusek ez zion hitzik erantzun. Bere ikasleek, ondoraturik, eskatu zioten:
–Kasu egiozu, deiadarka baitatorkigu atzetik.
Jesusek, ordea:
–Israel herriko ardi galduengana bakarrik bidali nau Jainkoak.
Baina emakumea, hurbildurik, ahuspez jarri zitzaion, esanez:
–Lagun nazazu, Jauna.
Jesusek, orduan:
–Ez dago ongi seme-alabei ogia kendu eta txakurrei botatzea.
Emakumeak erantzun zion:
–Bai, Jauna, halaxe da; baina txakurrek ere jan ohi dituzte nagusien mahaitik erortzen diren ogi-apurrak.
Orduan, Jesusek esan zion:
–Emakumea, handia da zure fedea! Gerta bekizu nahi duzuna!
Eta une hartatik sendatua gelditu zitzaion alaba.

Jaunak esana.

HOMILIA

2014ko abustuaren 17a

GUZTIENA DA JESUS

Emakume pagano batena da ekimena: Jesusengana jo du, judu-herrikoa ez den arren. Estutasunak joa den ama bat da, «deabruak oinazetua den» alaba sufritzen ikusten du. Bidera atera zaio Jesusi, oihuka: «Erruki zaitez nitaz, Jauna, Daviden Semea».
Ustekabekoa izan da Jesusen lehen erreakzioa. Ez da gelditu ere hari entzuteko. Oraino ez da iritsi paganoei Berri Ona eskaintzeko ordua. Emakumeak amore ematen ez duelako, bere jarduera zuritu beharra sentitu du Jesusek: «Israel etxeko ardi galduetara bakarrik bidali naute».
Emakumeak, ordea, bereari eutsi dio. Zailtasun eta oztopo guztiak gaindituko ditu. Keinu ausart bat eginez, Jesusen oinetan ahuspeztu da, geldiarazi du Jesus eta, bihotza umil bat sendo, oihu bakar hau egin dio: «Lagundu iezadazu, Jauna».
Ezohikoa da Jesusen erantzuna. Garai hartan, guztiz natural esaten zieten juduek paganoei «txakurra»; halere, guretzat iraingarri dira Jesusen hitz hauek: «Ez dago ondo semeen ogia txakurrei botatzea». Jesusen irudia era burutsu eta argian hartuz, Jesusi zuzenketa bat egitera ausartu da emakumea lurretik: «Arrazoia duzu, Jauna. Baina txakurrek ere jaten dituzte nagusien mahaitik eroritako ogi-apurrak».
Miresgarria da emakumearen fedea. Seguru da, Aitaren etxean  denek izan dezaketela zer jana: bai Israelgo seme-alabek, bai pagano txakurrek. Ematen du, Israelgo «ardi galduak» bakarrik dituela Jesusek buruan; alabaina, bera ere, emakumea alegia, «ardi galdu bat» da. Jainkoaren Bidalia dena ezin izan da juduena bakarrik. Guztiena da eta guztientzat izan behar du.
Jesusek amore eman du emakumearen fedearen aurrean. Jesusen apaltasuna eta handitasuna agertzen digu haren erantzunak: «Andrea, bai handia dela zure fedea!, bete dadila nahi duzuna». Emakume honek agertu dio, Jainkoaren errukiak ez duela inor baztertzen. Gizakiok ezartzen ditugun langa etniko eta erlijioso guztien gainetik dago Aita Ona.
Jesusek, azkenean, fededuntzat eman du emakumea, erlijio pagano batean bizi bada ere. Are gehiago, «fede handi bat» ikusi du harengan, eta ez bere ikasleena bezalako fede txiki bat, behin baino gehiagotan esan baitie hauei «fede kaskarreko gizonak». Edozein gizakik jo dezake Jesusengana uste osoz. Badaki hark edozeinen fedea aintzat hartzen, Elizatik kanpo bizi bada ere. Beti aurkituko du Jesusengan edozeinek Adiskide bat eta bizitzako Maisu bat.
Kristauok poztu beharra dugu ikustean, nola ari den Jesus erakartzen Elizatik kanpo bizi den hainbat eta hainbat jende. Gure erakunde guztiak baino handiagoa da Jesus. On handia egiten jarraitzen du, baita gure kristau-elkarteetatik urrundu direnei ere.

José Antonio Pagola

HOMILIA

2011ko abustuaren 14a

GUZTIENA DA JESUS

Txundigarria da pasadizoa. Emakume pagano bat oihuka dator Jesusengana. Nortasun handiko emakumea da; gaixo duen alabarentzat erruki eske dator; izan ere, segur da ezen Jainkoak bizitza duina opa diela bere seme-alaba guztiei, nahiz pagano, nahiz emakume izan.
Zuzenean egin du eskaria: «Erruki zaitez nitaz, Jauna, Daviden Semea. Nire alaba deabruak torturatua da». Halere, alferrik: Jesus isilik da, argitzeko zaila den isiltasunez. Ez ote da kupituko  Jesusen bihotza ama desanparatu haren aurrean?
Tirandura ezin jasanago bihurtu da Jesusek isiltasuna hautsi duenean, zorrotz uko eginez emakumeari entzuteari. Sendoa da haren ezetza eta Aitagandik hartua duen egitekoari leial izateko gogotik atera zaio: «Soilik, Israelgo ardi bide galduengana bidali nau».
Emakumea ez da desanimatu. Lasterrago dabil orain eta taldea harrapatu du; Jesusen aurrean lurreraino makurtu eta eskaria errepikatu du: «Jauna, lagundu». Haren oihuan Sanatzaile haren taldeko diren hainbat eta hainbat gizon-emakumeren mina entzuten da; bizitza duingabea sufritzen dutenena. Jesusen errukitik kanpo gelditu behar ote dute?
Jesusek bere ezetza berregin du: «Ez da on txakurrei botatzea seme-alaben ogia». Emakumea ez dago amore emateko Jesusen hoztasun ikaragarri horren aurrean. Ez du zalantzan jarriko Jesusena, onartu egin du haren irudi gogor hura, baina Jesusek kontuan izan ez duen ondorioa atera du: «Arrazoi duzu, Jauna; baina txakurrek ere jaten dituzten nagusiaren mahaitik erortzen diren apurrak». Jainkoaren mahian denentzat dago ogirik.
Jesusek harriturik erreakzionatu du. Emakume pagano honen eskaria hondoraino entzunez, ulertu du hark eskatzen duena Jainkoak nahi duena bera dela zehazki: «Emakumea, bai handia dela zure fedea; bete dadila gura duzuna». Sufritzen dutenez Jainkoak duen maitasunak ez du mugarik, ez dio axola jendea fededun ala fedegabe den ere. Emakume honi jaramon egiteak ez du apartatu Jesus Aitaren asmotik, baizik eta asmo hori egiaz norainokoa den agertu dio.
Kristauek, gaur egun, ikasi beharra dugu elkarrekin bizitzen: agnostikoekin, axolagabeekin edo paganoekin. Ez dira geure bidetik baztertu beharreko etsai. Haien sufrimena entzuten badugu, ikusiko dugu pertsona makal eta zaurigarri direla, geu bezala bizitzeko argi eta arnasa pixka baten bila dabiltzala.
Jesus ez da inoren jabetzakoa. Haren argi eta indar sanatzailea guztientzat da. Bide okerra da geure taldean edo elkartean hesitu nahi izatea, gutar ez direnak apartatuz, baztertuz edo gaitzetsiz. Orduan bakarrik beteko dugu Aitaren gogoa: sufritzen ari diren eta erruki eske intzirika ari diren gizaki guztiei bihotza irekiko diegunean.

José Antonio Pagola




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

José Antonio Pagola Itxaldiaren Bideoak ikusteko:
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


domingo, 13 de agosto de 2017

2017-08-15 - María Birginaren Jasokundea (A)


Joan den 2014ko urriaren 2an, Kepa Apostolu deunaren parrokian, Jose Antonio Pagolak “Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción” izenburuko itzaldia eman zigun. 
Hemen sakatuz hartaz goza dezakezue.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

María Birginaren Jasokundea (A)


EBANJELIOA

Gauza handiak egin ditu
nire alde Ahalguztidunak;
ezerezak gora jaso.

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Lukasen liburutik 1,39-56

Egun haietan, Maria etxetik atera eta Judeako mendialdeko hiri batera joan zen arin-arin, eta, Zakariasen etxean sarturik, Elisabeti agur egin zion. Mariaren agurra entzun bezain laster, Elisabeti punpaka hasi zitzaion haurra sabelean. Une berean, Espiritu Santuaz beterik gelditu zen Elisabet, eta goraki esan zuen: «Bedeinkatua zu emakume guztien artean eta bedeinkatua zure sabeleko fruitua! Nor naiz ni, nire Jaunaren ama ni ikustera etortzeko? Zure agurra nire belarrietara iritsi orduko, pozez punpaka hasi zait haurra sabelean. Zorionekoa zu, Jaunak esan dizuna beteko dela sinetsi duzulako!»
Orduan, Mariak esan zuen:

«Jaunaren handitasuna
dut goresten,
pozaren pozez daukat barrena,
Jainkoa baitut salbatzaile.
Bere mirabe ezerez honengan
jarri ditu begiak;
horregatik, dohatsu deituko naute
guztiek gaurdanik.
Gauza handiak egin ditu
nire alde Ahalguztidunak.
Santua da
eta gizaldiz gizaldi errukitsua
begirune diotenentzat.
Bere indar guztiaz jokatu du:
buru-harroak suntsitu ditu,
ahaltsuak goi-postuetatik bota
eta ezerezak gora jaso;
ondasunez bete ditu
gose zeudenak,
eta esku-hutsik bidali aberatsak;
lagun etorri zaio bere herri Israeli,
bere errukiaz oroiturik:
hala hitzemana zien
gure arbasoei,
Abrahami eta ondorengoei
betiko».

Mariak hiruren bat hilabete egin zituen Elisabetekin; gero, etxera itzuli zen.

Jaunak esana.


HOMILIA

2014ko abustuaren 15ea

Izenburua

---

José Antonio Pagola



HOMILIA

JESUSEN JARRAITZAILE LEIALA

Ebanjelariek, Ama Maria aurkeztean, Jesusen Amaganako gure debozioa errepiztu dezaketen moduko ezaugarriez horniturik agertzen digute. Ikuspegi horrek Maria maitatzen laguntzen digu, hartaz gogoeta egiten, hura imitatzen, hari otoitz egiten, harengan konfiantza izaten, espiritu berriaz eta ebanjelikoagoaz.
Fededun handia da Maria. Jesusen lehen jarraitzailea. Bere Semearen egintzak eta hitzak bihotzean hausnartzeko gai izan den emakumea. Semeak iragarri duen eta pobreen salbatzailea den Jainkoa kantatu duena. Ama leiala, bere Semea pertsegitua, gaitzetsia, gurutzean josia izan denean  haren ondoan jarraitu duen Ama. Kristo berpiztuaren lekukoa, ikasleekin batean Espirituari, Jesusen Elizak beti bidelagun izanen duen Espirituari, ongi etorri egin diona.
Lukasek, bere aldetik, Mariaren kantika geure egitera gonbidatzen gaitu, Jesusenganako geure bidean kantika haren espirituak gida gaitzan uztera, zeren «Magnificat» kantikan distiratzen baitu bere dirdira osoan Mariaren fedeak eta hark identifikatzen baitu bete-betean bere Seme Jesusekiko ama bezala.
Jainkoaren handitasuna aldarrikatuz hasi da Maria: « pozik da nire bihotza Jainkoagan, ene salbatzaileagan, zeren bere zerbitzari honen apaltasunean ezarri baititu bere begiak». Zoriontsu da Maria, Jainkoa bere xumetasunari begira jarri dela sumatu duelako. Horrelakoxea da Jainkoa apalekin. Bere Aita bedeinkatzean Jesusek agertu duen gozotasun bera agertu du Mariak bere kantikan, «jakintsuei eta adituei» ezkutatu eta «jende xumeari» agertzen zaiolako. Mariak xumeen Jainkoagan duen fedeak Jesusekin sintonizatzeko era eman digu.
Jainko «ahaltsua» aldarrikatzen du Mariak, «haren errukia haren fededunengana iristen delako belaunez belaun». Jainkoak bere errukiaren zerbitzura jarri du bere ahalmena. Haren errukia belaunaldi guztietara iristen da. Gauza bera diosku Jesusek: guztiekin da errukitsu Jainkoa. Horregatik diotse aldi guztietako bere ikasleei: «izan zaitezte errukitsu, zuen Aita errukitsu den bezala». Bere ama-bihotzetik, beste inork ez bezala sumatu du Mariak Aita eta Ama den Jainkoaren samurtasuna, eta Jesusen mezuaren giharrean sarrarazi gaitu: Jainkoa maitasun errukitsua da.
Mariak, orobat, pobreen Jainkoa aldarrikatu du, zere «boteretsuak beren aulkitik botatzen dituelako» eta zapaltzen jarraitzeko indarrik gabe uzten; aitzitik, «apalak goratzen ditu», beren duintasuna eskura dezaten. Pobreei lapurtu izan dietena eskatzen die aberatsei eta «esku hutsik uzten ditu»; aitzitik, gose direnak «ondasunez bete ditu», bizi gizatarragoaz goza dezaten. Gauza bera oihukatzen zuen Jesusek: «azkenak lehenengo izanen dira». Jesusen Berri Onari ongi etorri egitera garamatza Mariak: Jainkoa pobreen Jainko da.
Beste inork ez bezala erakutsi digu Mariak Jesusi jarraitzen, Jainkoa errukitsu dela hots eginez, mundu haurridetsuagoa izan dadin lan eginez eta xumeen Aitagan konfiantza izanez.

José Antonio Pagola



HOMILIA

ITXAROPENEKO AMA

Gaur jai handia da fededunentzat. Jaia ez da baizik eta pazkoko iragarpenaren oihartzuna: Kristo berpiztu da.
Jainkok María ere berpiztu du. Bere Semearengan eskaintzen zen salbazioa inor bezala hartzea jakin zuen emakume hura, behin betiko bizitzara heldu da jada.
Bidegabekeria eta bere Semea galtzeko mina gurutzearen ondoan sufritzea jakin zuenak, berpiztuta bere bizitza aintzatsua partekatzen du gaur eta bizitzagatik itxaropenarekin ibiltzera gonbidatzen gaitu.
Eta, lehenago ezer, María-ren Jasokundea gure itxaropen kristaua egiaztatzen duen jaia da: salbazioa gizakiarentzat dago. Jada Kristorengan bete den eta María-ri jada osotasunean oparitu zaion behin betiko bizitza dago. Berpiztea dago.
María gure itxaropeneko Ama da. Hura «ezin hobeto berrerositakoa» da (K. Rahner). Hartan guk ere bizi izatea egun batean itxaroten duguna jada egin da era bikain eta osoan.
Baina María urrienetarako itxaropen Ama eta mundu honetako gurutziltzatuenak da batez ere. María handi eta zorionekoa bada betiko da Jainko behartsuen Jainkoa delako.
María Jainko horrela izan dadila pozten da. Behartsuen Jainkoa eta apaldutakoak. Apalkuntzari begiratzea jakin duena eta bere esklaboaren maltzurkeria. Popea-ren edo Kleopatraren aurrean gelditu ez dena, baizik bere begirada jarri du aureolarik gabeko, kultura ez ondasun, behartsu nekazariarengan.
Magnificat gaur kantatzerakoan, gogora dezagun nor den María aintzatu duen eta hark bere poz guztia eta bere itxaropena jarri dituen Jainkoa.
Ez da, maiz, guk pentsatzen dugun Jainko neutral eta axolagabea. Behartsuen Jainkoa da. «Boteretsuetarako tronuko lurrera botatzen duen eta apalak goresten dituena; esku hutsekiko gosetietara, eta aberatsei ondareetako coIma-ek agur esaten diona».
Hitz hauek, bezala dio J. L. González Faus, «ez dira inongo profeta oldarkorren ez inongo gerrillari bortitzen hitzak, baizik atera dira samurtasunetik, garbitasunetik eta María-ko bihotzean sartzen diren pozetik; memoria gorde zuen bihotz hori eta poz Jesusen, lurreko aristokratentzako bere erreinua ezkutatu duelako Aitari bedeinkatzen zuen eta ezagutarazi duena gauza gutxi».

José Antonio Pagola



Ebanjelio honen homilia gehiago irakurtzeko hurrengo loturan sakatu:



Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

José Antonio Pagola Itxaldiaren Bideoak ikusteko:
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com