Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Urteko 18. Igandea (A)
EBANJELIOA
Asetzeraino jan zuten denek.
+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Mateoren liburutik 14, 13-21
Dembora horretan, Jesusek Joan hil dela
jakitean, Jesus bazter batera joan zen bakarrik txalupaz. Baina jendea ohartu
egin zen eta, herrietatik irtenik, oinez jarraitu zioten. Txalupatik jaitsi
zenean, jendetza handia ikusi zuen Jesusek eta, errukiturik, gaixoak sendatu
zizkien.
Ilunabarrean, ikasleek hurbildu eta esan
zioten:
–Toki hau oso urruti dago eta orduak aurrera
doaz. Bidal ezazu, bada, jendea, auzoetara joan eta jatekoa eros dezan.
Baina Jesusek erantzun zien:
–Ez dute zertan joanik; eman zeuek jaten.
Haiek, orduan:
–Ez daukagu hemen bost ogi eta bi arrain besterik.
Eta Jesusek:
–Ekarri hona.
Jendeari zelaian esertzeko agindu ondoren, hartu zituen bost ogiak eta
bi arrainak eta, begiak zerura jasorik, bedeinkazioa esan, ogiak zatitu eta
ikasleei eman zizkien, eta ikasleek jendeari.
Asetzeraino jan zuten denek, eta gelditutako hondarrez hamabi saski bete
zituzten.
Bost mila gizon inguru izan ziren jan zutenak, emakumeak eta haurrak
aparte.
Jaunak esana.
HOMILIA
2014ko abustuaren 3a
EMAN ZEUEK JATEN
Jesus
okupaturik dago, alde guztietatik dakarkioten jende gaixo eta elikatu gabe hura
sendatzen. Haien sufrimenak hunkitu duelako ari da, ebanjelariak dioenez.
Bitartean, ikasleak ohartu dira berandutzen ari dela. Oker ulertuz, «ogien
ugaltze» izena eman izan zaion pasadizo honen esanahi sakona ulertzeko aukera
ona ematen digu ikasleen eta Jesusen arteko solasak.
Ikasleek
planteamendu errealista eta arrazoizkoa egin diote Jesusi: «Agur egiozu
jendetzari, herrixketara joan dadin jateko bila». Jasoa du jendetza horrek
Jesusengandik behar zuen arreta. Orain, itzul dadila nor bere herrixkara eta
eros dezala jateko zerbait, norberaren ahalbide eta baliabideen arabera.
Harritzeko
da Jesusen erantzuna: «Ez dute zertan joan. Eman zeuek jaten». Gosea arazo
larriegia da bata besteaz arduratu gabe gelditzeko eta gosea nork bere herrian
ahal duen bezala konpondu dezan uzteko. Ezta bata besteagandik bereizteko unea,
baizik inoiz baino estuago elkartzekoa, guztien artean, inor baztertu gabe,
eskura dutena banatzeko.
Ikasleek
jakitera eman diote Jesusi bost ogi eta bi arrain bakarrik dituztela. Ez dio
axola. Aski da gutxia, eskuzabal partekatzen bada. Otordu handi bat ospatzeko,
belardian esertzeko agindu die Jesusek. Bat-batean dena aldatu da. Nork bere
aldean gosea asetzera joateko bereizteko puntuan zeudenak Jesusen inguruan
eseri dira, duten apurra guztien artean partekatzeko. Horrela ikusi nahi du
Jesusek giza elkartea.
Zer
gertatu da Jesusek eskuetan hartu dituen ogiarekin eta arrainekin? Ez ditu
«ugaldu». Lehenik eta behin, Jainkoa bedeinkatu du eta eskerrak eman dizkio:
janari hura Jainkoagandik dator, guztiena da beraz. Ondoren, puskatzen hasi da
eta ikasleei ematen. Hauek, berriz, jendeari. Ogiak eta arrainak batetik
bestera pasatu dira. Horrela ase ahal izan dute gosea guztiek.
Tanger-eko
artzapezpikuak beste behin egin du oihu, «milaka gizon-emakume eta haurren sufrimena
gogorazteko: beren zorira utziak eta gobernuek pertsegituak eta mafiaren botere
lukurreru eta esklabogilearen esku utzirik, eskale bizi dira, biziraunez,
sufrituz eta emigrazio-bidean hilez».
Munduko
gosea sustraitik ateratzeko geure indarrak batu ordez, geure «ongizate
egoistan» hesitzea bakarrik etortzen zaigu burura, gero eta hesi
degradagarriago eta hiltzaileagoak eraikiz. Zein Jainkoren izenean esan nahi
diegu agur, miserian hondoratu daitezen? Non dira Jesusen jarraitzaileak?
Noiz
entzuten da gure Eukaristian Jesusen agindua: «Eman zeuek jaten»?
José Antonio Pagola
HOMILIA
2011ko uztailaren 10a
JENDEAREN PREMIAK
Mateok
kontakizun hau ematean, hau dio: Jesus, herrietatik bakardade hartara jarraitu
dion jendea ikustean, «hunkitu egin zen
barneraino». Ez da narratzailearen xehetasun ikusgarri bat. Jende horrekiko
errukiak, non emakume eta haur asko baita, eragin dio Jesusi jardutera.
Izatez,
Jesus ez zaio hasi bere mezua predikatzen. Kontakizunean ez dator ezer ere
Jesusen irakaspenaz. Jendearen premiaz arduratu da Jesus. Honen ontasun- eta
hurbiltasun-keinuez bakarrik mintzo da ebanjelaria. Paraje bakarti hartan egin
duen gauza bakarra gaixoak «sendatzea»
izan da eta jendeari «jaten ematea».
Zaila
da unea. Populatu gabeko parajean dira, ez da jatekorik, ez ostaturik. Berandu
da eta gaua gainean. Ikasleen eta Jesusen arteko solasak agertuko digu
errukiaren Profetaren jarrera: haren jarraitzaileak ezin egin diete iskin
jendearen arazo materialei.
Errealismoz
betea den iradokizuna egin diote ikasleek: «Bidal
ezazu jendea», doala herrixketara eta eros dezala jatekoa. Uste ez zuten
eran erantzun die Jesusek. Ez du nahi jendea modu horretan joatea, baizik
berarekin geldi dadin nahi du. Jende pobre horixe da premiarik handiena duena.
Ezinezkoa agintzen die orduan: «Emaiozue
zeuk jaten».
Berriro,
errealismorako deia egin die ikasleek: «Ez
dugu bost ogi eta bi arrain besterik». Ezin da ase hainbaten gosea hain
gauza gutxirekin. Baina Jesusek ezin utzi du jendea bere kontura. Jendearen
sufrimenaren aurrean sentiberago izaten ikasi behar dute ikasleek. Horregatik,
duten apurra ekartzeko agindu die.
Azkenean,
Jesusek janaritu ditu guztiak eta ikasleak arduratu dira jendeari jaten
emateaz. Jesusen eskuetan gutxi dena asko bihurtzen da. Hain txikia eta eskasa
izan den ikasleen ekarpen hura emankortasun harrigarri bihurtu da Jesusekin.
Kristauek
ezin ahaztu dugu Jesusen errukiak egon behar duela beti Elizaren erdigunean,
egiten dugun ororen inspiratzaile. Jesusengandik urrundu egiten gara fedea
sasi-espiritualismo izatera murrizten dugunean, jendearen arazo materialez
ahaztera garamatzanean.
Gure
kristau-elkarteetan hitz dotoreak baino premiazkoago dira solidaritate-keinuak.
Aurkitu beharra dugu ezen gutxirekin gauza handiak egin daitezkeela. Jesusek
biderka ditzake gure keinu solidario txikiak, oso eginkor bihurtuz. Onarpen eta
laguntza beharrean den inortaz ez
arduragabetzea da garrantzizko gauza.
José Antonio Pagola
José
Antonio Pagola Itxaldiaren Bideoak ikusteko:
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Iruzkinen argiltapenak blogaren administratzailaren onarpena eskatuko dute.