Joan den Urriaren 2an, Kepa Apostolu deunaren parrokian, Jose Antonio Pagolak “Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción” izenburuko itzaldia eman zigun.
Hemen sakatuz hartaz goza dezakezue.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagolaren homiliak.
Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Urteko 30. Igandea (C)
EBANJELIOA
Zergalaria Jainkoarekin bakean itzuli zela etxera; fariseua, berriz, ez.
+ Jesukristoren Ebanjelioa san Lukasen liburutik 18,9-14
Egun haietan, honako
parabola hau esan zien Jesusek beren buruak zintzotzat hartzen eta besteak
gutxiesten zituzten batzuei:
«Bi gizon tenplura igo
ziren otoitz egitera, bata fariseua eta bestea zergalaria. Fariseuak, zutik,
honela ziharduen otoitzean bere baitan: “Ene Jainkoa, eskerrak zuri besteak
bezalakoa ez naizelako: lapur, gaizkile edota adulteriogile; ezta horko
zergalari hori bezalakoa ere. Astean bi bider egiten dut barau, eta ondasun
guztien hamarrenak ordaintzen ditut”.
«Zergalaria, berriz,
urruti gelditurik, ez zen begiak lurretik altxatzera ere ausartzen, baizik eta
bular-joka ari zen esanez: “Ene Jainkoa, erruki zaitez bekatari honetaz”.
«Benetan diotsuet
azkeneko hau Jainkoarekin bakean itzuli zela etxera; fariseua, berriz, ez.
Zeren eta bere burua goratzen duena beheratu egingo baitu Jainkoak, eta bere
burua beheratzen duena, goratu».
Jaunak esana.
HOMILIA
2016ko urriaren 23a
JARRERA ZUZENA
Jainkoaren
aurrean zuzenak zirela uste zuten eta gainerakoak mespretxatzen zituzten
batzuei zuzendu zien Jesusek fariseuaren eta zerga-biltzailearen parabola hau,
Lukasen arabera. Tenplura otoitz egitera igo diren bi protagonistek bi jarrera
erlijioso ordezkatzen dituzte, jarrera kontrajarriak eta bateraezinak. Baina
zein da jarrera zuzena eta zinezkoa Jainkoaren aurrean? Hori da sakoneko
galdera.
Legearen
betetzaile zorrotza da fariseua, eta bere erlijioa fidelki betetzen du. Bere
burua seguru sentitzen du tenpluan. Zutik egiten du otoitz eta burua tente.
Otoitzik ederrena du egiten: gorespen-kanta eta esker otoitza Jainkoari. Baina
ez dizkio eskerrak ematen Jainkoa handia, onbera edo errukiorra delako, baizik
bera, fariseua, ona eta handia omen delako.
Berehala
ikusten da zerbait faltsurik otoitz horretan. Otoitz egin baino gehiago, bere
burua du kontenplatzen gizon honek. Bere historia du kontatzen, merezimenduz
betea. Jainkoaren aurrean legearen arabera dagoela sentitu nahi du eta
gainerakoak baino gailenago dela agertu.
Gizon honek
ez daki otoitz egitea zer den. Ez du aitortzen Jainkoaren misteriozko
gorentasuna, ezta bere xumetasuna ere. Jainkoaren bila ibiltzea, nork bere
egintza onak zerrendatzeko eta gainerakoak mespretxatzeko, zoroarena egitea da.
Gizon honen itxurazko jainkotasunaren pean otoitz «ateo» bat ageri da. Gizon
honek ez du Jainkoaren premiarik. Ez dio ezer eskatzen. Aski du bere burua.
Oso
bestelakoa da zerga-biltzailearen otoitza. Badaki gaizki ikusia dela bera
tenpluan egotea. Honen lanbidea, zergak biltzekoa, gorrotagarria da eta
mespretxatua. Baina ez da ari aitzakia bila. Aitortzen du bekatari dela. Hau
bular joka ikusteak eta xuxurlatzen dituen hitz apurrek nabari dute: «Ene
Jainkoa, erruki zakizkio bekatari honi!»
Gizon honek
badaki ez duela zertan harrotu. Ez du ezer Jainkoari eskaintzeko; bai, ordea,
hartzeko asko harengandik: barkazioa eta errukia. Jatortasuna ageri da honen
otoitzean. Bekataria da gizon hau, baina egiaren bidean dabil.
Fariseuak
ezin egin izan du topo Jainkoarekin. Zerga.biltzaile honek, ostera, berehala
aurkitu du jarrera jatorra Jainkoaren aurrean: deusik ez duenaren eta guztiaren
premia duenaren jarrera. Ez da luzatzen ere bere erruak xeheki aitortzen.
Bekatari aitortzen du bere burua. Uste horretatik dario otoitza: «Erruki
zakizkio bekatari honi».
Biak igo
dira tenplura otoitz egitera; alabaina, Jainkoaz nork bere irudia du bihotzean
eta harekin erlazionatzeko nork bere era. Fariseuak erlijio legalistan
trabaturik jarraitzen du: honentzat gauzarik garrantzizkoena Jainkoaren aurrean
legearen arabera egotea da eta beste guztiak baino betetzaileago izatea.
Zerga.biltzaileak, ostera, Jesusek hots egiten duen Maitasunaren Jainkoari ireki
dio bere bihotza: barkatua dela jakitetik bizi da, ezertaz harrotu gabe eta
inor gaitzetsi gabe.
José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain
HOMILIA
2013ko urriaren 27a
NOR NAIZ NI INOR JUZGATZEKO?
Fariseuaren
eta zerga-biltzailearen parabolak, batetik, uko handia eragin ohi du kristau
askorengan fariseuaren kontra, Jainkoaren aurrean harro eta bere buruaz seguru
agertu den horren kontra; bestetik, berezko sinpatia-edo sortu ohi du
zerga-biltzailearen alde, bere bekatua apal-apal aitortu duen horren alde.
Paradoxikoki, kontakizunak sentimendu hau eragin lezake gugan: «Eskerrak, ene
Jainko, fariseu hau bezalakoa ez naizelakoa».
Parabolaren
mezua zuzen hartu ahal izateko, kontuan izan behar dugu hau: Jesusek ez du
kontatu fariseuen taldekoak kritikatzeko, baizik beste hauen kontzientziari
astindu bat emateko: «beren burua zintzotzat emanik, beren buruaz seguru
sentitu eta gainerakoak mespretxatzen zituztenak». Hauen artean, egia esan,
gure egun hauetako hainbat katoliko ikusten dugu.
Fariseuaren
otoitzak haren barne jarrera agertzen digu: «Ene Jainko! Eskerrak zuri besteak
bezalakoa ez naizelako». Zer otoitz-mota da gainerakoak baino hobeago sentitzen
zarela adierazten duen hau? Legearen betetzaile leiala den fariseu bat bera ere
bizi daiteke jarrera galdu honetan. Gizon honek zintzo jotzen du bere burua
Jainkoaren aurrean eta, hain juxtu, horregatik bihurtu da epaile, bera bezalako
ez direnak mespretxatu eta kondenatzeko.
Zerga-biltzaileak,
aldiz, hau bakarrik du esaten: «Ene Jainko! Izan erruki bekatari honetaz».
Gizon honek apal-apal aitortu du bekatari dela. Ezin goratu du bere burua bere
bizitzagatik. Jainkoaren errukiari gomendatzen dio bere burua. Ez da inorekin
konparatu. Ez du inor juzgatu. Egiaz bizi da bere eta Jainkoaren begi bistan.
Kritika
sarkorra da parabola; argitan jartzen du engainuzko jarrera erlijioso bat,
Jainkoaren aurrean geure errugabetasunaz seguru bizitzen uzten digun bat,
ustezko geure gailentasun moraletik kondenatzen dugularik guk geuk bezala
pentsatzen edo jarduten ez duen beste edonor.
Ebanjeliotik
urrun diren gorabehera historiko eta joera triunfalistek tentazio horretarako
joera ezarri dute, modu berezian, katolikoengan. Horregatik, jarrera
autokritikoaz irakurri behar dugu parabola: Zergatik uste dugu agnostikoak
baino hobeak garela? Zergatik sentitzen gara Jainkoagandik hurbilago bizi
garela ez-betetzaileak baino? Zer dago bekatarien konbertsiorako egiten diren
zenbait otoitzen hondoan? Zer esan nahi du gainerakoen bekatuak ordaintzeak,
geu Jainkoagana konbertituz bizi ez bagara?
Duela gutxi,
kazetari baten galderari erantzunez, Frantzisko aita santuak esan zuen: «Nor
naiz ni gay bat juzgatzeko?» Ia jende guztia harriarazi dute haren hitz horiek.
Itxuraz, inork ez zuen espero Aita Santu katoliko batengandik halako erantzun
xume eta ebanjeliko bat. Halaz guztiz, horixe da benetan Jainkoaren aurrean
bizi den baten jarrera.
José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain
HOMILIA
2010eko urriaren 24a
JARRERA ZUZENA
(2015-2016ko
C zikloaren homilía ikusi).
José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain
Para
ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Iruzkinen argiltapenak blogaren administratzailaren onarpena eskatuko dute.