lunes, 29 de agosto de 2011

2011/09/04 - Urteko 23. igandea (A)

Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano

2011eko irailaren 4a

Jose Antonio Pagolaren homiliak

Urteko 23. igandea (A)

EBANJELIOA

Jaramon egiten badizu, irabazia duzu senidea.

+ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Mateoren liburutik 18, 15-20

Aldi haietan, Jesusek esan zioten ikasleei:
«Zure senide batek bekatu egiten badu, zoaz berarengana eta zentzarazi bakarrean. Jaramon egiten badizu, irabazia duzu senidea.
Jaramonik egiten ez badizu, berriz, hartu zeurekin lagun bat edo bi, auzi oro bi edo hiru lekukoren aitorpenaz erabaki dadin.
Haiei ere jaramonik egiten ez badie, esaiozu elkarteari, eta elkarteari ere jaramonik egin nahi ez badio, izan bedi zuretzat jentil edo zergalari baten pareko.
«Benetan diotsuet: Zuek mundu honetan lotua, zeruan ere lotua geldituko da, eta zuek mundu honetan askatua, zeruan ere askatua geldituko da.
«Beste hau ere esaten dizuet: Zuetako bik mundu honetan Jainkoari zerbait eskatzeko elkar hartzen badute, eman egingo die zeruko nire Aitak.
Izan ere, nire izenean bizpahiru lagun nonbait biltzen badira, han nago ni beraien artean».

Jaunak esana

HOMILIA

2011ko irailaren 4a

JESUSEN IZENEAN ELKARTURIK

Ematen duenez, erromatar inperioaren baitan kristautasunak izan zuen hazkundeak iturri hau izan zuen: Jesusen izenean etengabe sortzen ziren talde txiki eta kasik ezdeusak, hau da, haren Espirituak animaturik eta haren urratsei jarraiki bizitzeko elkartzen ziren haiek.
Dudarik gabe, joan-etorri handikoa izan zen Pauloren, Pedroren, Bernaberen eta beste misiolari eta profeten esku hartzea. Baita alde askotan irakurtzen ziren gutun eta idazkiak ere. Halaz guztiz, gertaera erabakitzailea fededunen fede xumea izan zen, izenez ezagutzen ez ditugun haiena, hau da, Jesusen oroitzapena egiteko, haren mezua entzuteko eta Jaunaren afaria ospatzeko biltzen ziren haien fedea.
Ez dezagun pentsa elkarte handiak zirenik; hain zuzen, auzokoen, familiartekoen edo adiskideen taldeak ziren, haietako baten etxean bilduak. Mateoren ebanjelioak kontuan du zertzelada hori, Jesusen hitz hauek jasotzen dituenean: «Bi edo hiru lagun nire izenean bilduak direnean, han nagoke ni haien artean».
Teologo gutxik baino gehiagok pentsatzen du kristautasunaren geroa, mendebaldean, indar handiko talde txikiak jaiotzearen baitan dagokeela: Jesusek erakarririk, Ebanjelioaren inguruan elkartuko diren haien baitan; hain zuzen ere, jarraitzaile berriak sortzeko Kristok duen egiazko indarra esperimentatzeko biltzen diren haien baitan.
Kristau-fedeak ez du izango jada sostengutzat ingurumari soziokulturalik. Eliza utzi ez dutenen fedeak euskarri dituen lurralde-egiturak gainditu egingo dituzte gizarte modernoaren moldeak, jendearen mugikortasunak, kultura birtuala gizartean sartu izanak eta asteburua bizitzeko erak.
Kristautasunaren sektorerik argitsuenak Ebanjelioan kontzentratuz joango dira, fedea eragiteko biltegi edo indar erabakitzaile izateko. Kontzilio II.a kontzilioak berak dio: «Ebanjelioa... bizi-iturri da Elizarentzat iraungo duen aldi guztirako». Aro orotan eta gizarte orotan da Ebanjelioak du sortzen eta eraikitzen Eliza, eta ez guk.
Inork ez du etorkizuna ezagutzen. Inork ez du errezetarik ezer bermatzeko. Gaur egun sustatzen ari garen ekimen asko laster galduko da, ez baitu euspenik izango gizarte, sekularizatu, askotariko eta indiferentearen indarrari aurre egiteko. Urte gutxi barru funtsezko gauzatan soilik ari ahal izango gara.
Agian, inoiz ez bezalako indarrez oldartuko da Jesus gizarte fedegabe eta buru-ase honetan, kristau-talde koxkor eta xumeen bidez, jendearen sufrimenduari irekiak eta bizitza gizatarrago baten alde lan egiteko prest diratekeen taldetxoen bidez. Dena da posible Jesus tartean denean. Oso adi egon beharko genuke haren deiari.

Jose Antonio Pagola

HOMILIA

2008ko irailaren 7a

JESUSEN IZENEAN ELKARTU

K.o.ko 70ean Jerusalem suntsitu izanak krisi sakona eragin zuen judu-herrian. «Jainkoaren etxea» zen haientzat tenplua. Handik gobernatzen zuen Jainkoak, bere legea ezarriz. Tenplua suntsiturik, non aurkitu orain Jainkoaren presentzia salbatzaile hura?
Lege-maisuak honela erreakzionatu zuten: Legea aztertzeko egiten zituzten bileretan bilatuko zuten Jainkoa. Ananias rabbi famatuak, 135. urte inguruan hil zenak, argiro zioen: «Legeko hitzak aztertzeko bi lagun elkartzen diren lekuan, han dago Jainkoaren presentzia (“Shekina”)».
Judaismotik zetozen Jesusen jarraitzaileek beste era batean erreakzionatu zuten. Jesusi egozten dizkion hitza batzuk gogorarazten dizkie bere irakurleei Mateok; bere jarraitzaileen artean bere presentzia bizirik mantentzeko oso inportanteak dira: «Nire izenean bi edo hiru lagun bildurik dauden lekuan, han nagoke ni haien artean».
Ez da ohituraz, legea egiteko edo esana betetzeko egiten den bilera. Topaketa honetako giroa beste gauza bat da. «Jesusen izenean elkartzen diren» haren jarraitzaileak dira, hark erakarririk, haren espirituak arnasturik. Jesus da topaketa horren zergatia, iturria, hatsa, bizia. Jesus, berpiztua, presente da han.
Esan beharrik ez, kristauen igandeko bilera krisia sakonean dagoela. Askori jasanezineko gertatzen zaio meza. Ez du jadanik pazientziarik egintza horretan parte hartzeko, zeinetan sinboloen esanahia ezezagun gertatzen baitzaio, zeinetan bere bizitzari ez doazkion hitzak entzun behar izaten baititu askotan.
Jende batek meza-mota hau bakarrik ezagutzen du: modu taldekoian aurkeztua, elizjendeak arautu eta gidatua, zeinetan herria era pasiboan egon ohi baita, bere isiltasunera edo bere erantzun mekanikoetara mugatua, edukiari dagokionez ulertzen ez duen hizkuntzarekin bat egin ezinik. Hori ote «Jaunaren izenean elkartzea»?
Nolatan gerta daiteke igandeko bilera galduz joatea ezer gertatuko ez balitz bezala? Ez ote da Eukaristia kristautasunaren erdigune? Nolatan gertatzen da Hierarkiak ezer ez planteatzea, ezer ez aldatzea? Nolatan gertatzen da kristauok isilik gelditzea? Nolatan halako pasibotasuna eta erreakziorik eza? Non eragingo ote ditu Espirituak bi edo hiru lagunen topaketak, Jaunaren izenean elkartzen erakutsiko digutenak?

Jose Antonio Pagola

lunes, 22 de agosto de 2011

2011/08/28 - Urteko 22. igandea (A)

Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano

2011eko abustuaren 28a

Jose Antonio Pagolaren homiliak

Urteko 22. igandea (A)

EBANJELIOA

Nire ondoren etorri nahi duenak uko egin biezaio bere buruari.

+ Mateo 16, 21-27

Une hartatik hasi zen Jesus bere ikasleei azaltzen, berak Jerusalemera igo eta zahar, apaizburu eta lege-maisuen aldetik asko sufritu behar zuela; hil egingo zutela eta hiru egunen buruan piztu egingo zela.
Pedro, Jesus aparte harturik, gogor egiten hasi zitzaion:
–Ez dezala Jainkoak nahi, Jauna! Ez zaizu horrelakorik gertatuko.
Baina Jesusek, itzulirik, esan zion Pedrori:
–Alde nire ondotik, Satanas! Oztopo haiz niretzat, hire asmoak ez baitituk Jainkoarenak, gizakiarenak baizik.
Orduan, esan zien Jesusek bere ikasleei:
–Nire ondoren etorri nahi duenak uko egin biezaio bere buruari, bere gurutzea hartu eta jarrai biezat.
Izan ere, bere bizia gorde nahi duenak galdu egingo du; bere bizia niregatik galtzen duenak, ordea, eskuratu egingo du.
Zertarako du gizakiak mundu guztia irabaztea, bere bizia galtzen badu? Eta zer eman dezake gizakiak berriro bizia bereganatzeko? Izan ere, Gizonaren Semea bere Aitaren aintzaz beterik etorriko da aingeruekin; eta, orduan, bakoitzari bere jokabidearen arabera ordainduko dio.

Jaunak esana.

HOMILIA

2011ko abustuaren 28a

JESUSEN ONDOREN

Galileako herrixkak zeharkatzen egin zuen Jesusek aldi bat. Han igaro zituen bere bizitzako unerik gozoenak. Jende xumea harriturik gelditu ohi zen Jainko onaz eta barkatzaileaz hots egiten zuen mezuarekin.Gaixoek eta ezinduek eskerrak ematen zizkioten Jainkoari beren sufrimenak sendatzeko eta arintzeko agertzen zuen ahalmenagatik. Alabaina, ez zen gelditu hainbeste maite zuten jende haien artean betiko.
Honela argitu zien ikasleei bere erabakia: «Jerusalemera joan beharra dut», judu-erlijioaren erdigunean berean hots egin behar zuen Jainkoaren Berri Ona eta mundua zuzenago egiteko zuen egitasmoa. Arriskutsua zen. Bazekien «han asko sufritu beharko zuela». Buruzagi erlijiosoek eta tenpluko agintariek hil egingo zuten. Alabaina, Aitagan zuen bere konfiantza: «hirugarren egunean piztuko zuen».
Pedro asaldatu egin da entzun duenaren aurrean. Izugarria iruditzen zaio Jesus gurutzean josia ikustea. Mesias garailea soilik du buruan. Jesusi dena ondo atera behar zaio. Horregatik, alde batera hartu du Jesus eta aurpegiratu dio: «Ez dezala Jainkoak nahi, Jauna. Ezin gerta dakizuke horrelakorik».
Uste ez bezala erantzun dio orduan Jesusek. Pedro hau ezezagun eta arraro gertatu zaio. Ez da lehentxeago «Jainko biziaren Semetzat» aitortu duen hura. Oso arriskutsua da Pedro iradokitzen ari zaiona. Horregatik, indar biziz egin dio uko: «Zoaz nigandik, Satanas». Hitzez hitz testuak beste hau dio: «Jar zaitez nire ondoren». Har ezazu zeure ikasle-postua eta ikas ezazu niri nola jarraitu. Ez zaitez jar nire aurrean, beste guztiok Aitaren gogotik apartaraziz.
Gauzak oso argi utzi nahi ditu Jesusek. Jada ez dio deitzen Pedrori «harri», zeinen gainean eraiki nahi baitu bere Eliza; orain tupust eginarazten duen eta bidea oztopatzen dion «harri» deitu dio. Jada ez dio esaten esan duen hori Aitak agertua denik; ikusarazten dio Satanasengandik datorren planteamendua egin duela.
Bai, kristauen tentazio handia Pedro imitatzea da: Jesus handikiro «Jainko biziaren Semetzat» aitortu bai, baina ondoren gurutzea lepoan hartu gabe jarraitu nahi. Ezeri uko egin gabe eta inolako nekerik gabe bizi nahi Ebanjelioa. Jainkoaren erreinuaren eta hartako zuzentasunaren egitasmoan parte hartu nahi, pertsekuzioaren ukapena sentitu gabe. Jesusi jarraitu nahi diogu, baina hari gertatu zitzaiona guri gertatu gabe.
Ezinezkoa da hori. Arriskutsua da beti Jesusen urratsei jarraitzea. Haren ondoren ibiltzea erabakitzen duenak tiranduraz eta tirabiraz inguraturik bukatu du ia beti. Nekez izango du lasaitasunik. Bera bila ibili gabe, haren gurutzea lepoan duena gertatuko da. Alabaina, haren bakea ere izango du, baita haren maitasun nahastezina ere. Kristauok ezin ibili gara Jesusen aurretik, haren ondoren baizik.

Jose Antonio Pagola

HOMILIA

2011ko abustuaren 31a

PEDROK ENTZUN BEHAR IZAN ZUENA

Jesus agertu izanak ezustea, mirespena eta gogo-berotasuna eragin zuen Galileako herrietan. Erabateko arrakasta espero zuten ikasleek. Jesusek, aldiz, Aitaren nahia zuen gogoan. Azkeneraino bete nahi zuen nahi hura.
Horregatik, gainera zer zetorkion ikasleei argitzen hasi zen. Jerusalemera igotzea zuen bere asmo guztia, nahiz han «asko sufritu behar izango zuen», hain zuzen ere buruzagi erlijiosoen «eskutik». Jesusen heriotza Jainkoaren asmoetako zati zen, Jesusen jardueraren ezinbesteko ondorio. Baina Aitak piztu egingo zuen. Aita ez zen geldituko pasibo eta axolagabe.
Pedro matxinatu egin da Jesus gurutzean josia izango dela pentsatze hutsaren aurrean. Ez du ikusi nahi Jesus porrot eginik. Jesus garaile eta arrakastatsua bakarrik du amets. Horregatik, «aparte hartu du» Jesus, estu hartu du eta «errieta egin dio» esan berri duena ahaztu dezan: «Ez dezala Jainkoak nahi! Ez dakizuke horrelakorik gerta».
Oso bortitza da Jesusen erantzuna: «Ken nire begi-bistatik, Satanas». Ez du ikusi nahi Pedro bere begi aurrean, zeren «estropezu eragiten baitio», eragozpen du Pedro bere biderako. «Ez duzu pentsatzen Jainkoak bezala, gizakiek bezala baizik». Ez duzu pentsatzen gogoan bere seme-alaba guztien zoriona duen Aitak bezala, baizik gogoan beren ongizatea eta onura bakarrik duten gizakiek bezala pentsatzen duzu. Satanas haragi egina zara.
Aitaren errebelazioari xume-xume ireki zaionean, Jainko biziaren semetzat aitortu du Pedrok Jesus, eta bere Eliza eraikitzeko Jesusek aukeratu duen «Arroka» bihurtu da. Aldiz, giza onurari jarraituz, Jesus gurutzearen bidetik apartarazi nahi izan duenean, «Satanas tentatzaile» (!) bihurtu da.
Adituek azpimarratzen dute, ezen Jesusek Pedrori hitzez hitz hau esan diola: «Jar zaitez (lerroan) nire ondoren, Satanas». Hori du bere lekua Pedrok. Jar zaitez jarraitzaile leial nire ondoren. Ez ezazu pentsa nire bizia desbideratzea, nire egitasmoa boterera eta garaipenera norabidetuz.
Jesus «Jainko biziaren Semetzat» aitortu, eta hari gurutzera bidean jarraitu nahi ez izatea «satanasen» jokabidea da. Gaur egungo Elizan Pedrok bezala jokatu nahi badugu, Jesusen ahotik hark entzun zuen gauza bera entzun beharko dugu geuk ere.

Jose Antonio Pagola

lunes, 15 de agosto de 2011

2011/08/21 - Urteko 21. igandea (A)

Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano

2011eko abustuaren 21a

Jose Antonio Pagolaren homiliak

Urteko 21. igandea (A)

EBANJELIOA

Pedro zara zu eta Jainkoaren erreinuko giltzak emango dizkizut.

Mateo 16, 13-20

Aldi hartan, Feliperen Zesareara iritsi zenean, galdera hau egin zien Jesusek bere ikasleei:
–Gizonaren Semea nor dela dio jendeak?
Haiek erantzun:
–Batzuek Joan Bataiatzailea dela; beste batzuek Elias; besteek Jeremias edo profetaren bat.
Jesusek galdetu zien:
–Eta zuek, nor naizela diozue?
Simon Pedrok erantzun:
–Zu Mesias zara, Jainko biziaren Semea.
Orduan, Jesusek esan zion:
–Zorionekoa zu, Simon, Jonasen semea, hori ez baitizu hezur-mamizko inork agertu, zeruko nire Aitak baizik. Eta nik hau diotsut: Pedro zara zu, eta harkaitz horren gainean eraikiko dut nik neure eliza; eta herioaren indarrak ere ez du menderatuko.
Jainkoaren erreinuko giltzak emango dizkizut; zuk mundu honetan lotua zeruan ere loturik geldituko da, eta zuk mundu honetan askatua zeruan ere askaturik geldituko da.
Orduan, bera Mesias zela inori ez esateko agindu zien Jesusek ikasleei.

Jaunak esana.

HOMILIA

2011ko abustuaren 21ean

GURE JAUN BAKARRA

«Ni nor naizela diozue?» Lehen ikasleek bezala, gaur egungo kristauek ere Jesusi erantzun beharra dugu nortaz fidatu garen, nori jarraitzen diogun, zer espero dezakegun harengandik. Gu ere fede berak eraginik bizi gara.
Jesus, Jainko biziaren Semea zara zu. Jainkoagandik zatozela sinesten dugu. Zuk beste inork ez bezala hurbiltzen ahal gaituzu Jainkoaren Misteriora. Zuganik ikas dezakegu beti harengan konfiantza izaten, gure bizitzan sortzen diren galderak, duda-mudak, ziurtasun-ezak eta guzti. Nork biziberri dezake gure fedea, Jainko Adiskidearekiko fedea, zuk izan ezik? Zure jarraitzaileak jo gaituen gau erdi honetan, erakuts iezaguzu Aita.
Jesus, Mesias zara zu, Aitak munduari egin dion erregalu handia zara. Jarraitzaileek dugun gauzarik onena zara zu, baliosena, erakarleena. Zergatik itzali da poza zure Elizan? Zergatik ez dugu onartzen, gozatzen eta ospatzen zure presentzia ona zure Elizan? Jesus, aska gaitzazu tristuratik eta kutsa iezaguzu zeure poza.
Jesus, gure Salbatzailea zara zu. Gure bizitza saneatzeko indarra duzu eta giza historia bere behin betiko salbaziora bideratzeko indarra. Jauna, zuk maite duzun Eliza gaixo dago. Makal dago eta zaharkitua. Indarra falta zaigu etorkizunera bide egiteko, zure Berri Ona kementsu hots eginez. Jesus, nahi baduzu, sendatzen ahal gaituzu.
Jesus, haragi egin den Jainkoaren Hitza zara zu. Gure artean kanpatu den Haserretu handia zara, gure bekatua salatzeko eta behar dugun errotiko berriztapena abian jartzeko. Astindu ezazu zeure jarraitzaileen bihotza. Esnaraz gaitzazu lasaitzen eta loarazten duen erlijiotik. Oroitaraz iezaguzu hasiera hartako geure bokazio hura eta bidal gaitzazu berriro zure erreinua hots egitera eta bizitza sendatzera.
Jesus, gure Jaun bakarra zara zu. Ez zaitugu ordezkatu nahi beste ezerezekin. Zurea bakarrik da Eliza. Ez dugu nahi beste jaunik. Zergatik ez zaude zu beti gure elkarteen erdigunean? Zergatik baztertzen zaitugu geure protagonismoaz? Zergatik ezkutatzen dugu zure ebanjelioa? Zergatik jarraitzen dugu hain sorgor zure hitzekiko, jakinik haiek espiritu eta bizi direla? Jesus, norengana joango gara? Zuk bakarrik dituzu betiko bizirako hitzak.
Jesus, gure Adiskidea zara zu. Horrela deitzen gaituzu zuk zeuk, nahiz ia-ia ahaztua dugun hori ere. Zure Eliza adiskideen elkarte izan dadin nahi izan duzu. Zeure adiskidetasuna erregalatu diguzu. Zeure bakea utzi diguzu. Betiko eman digu zeure bakea. Gurekin zaude zu azkeneraino. Zer dela-eta horrenbeste liskar, errezelo eta borroka zure jarraitzaileen artean? Jesus, emaguzu zeure bakea. Guk ez dugu asmatzen bakea bilatzen.

José Antonio Pagola

HOMILIA

2008ko abustuaren 24an

BIZITZAZ AITORTU

Nor naizela diozue? Ebanjelari sinoptiko guztiek dakarte galdera hau, Jesusek Filipoko Zesarean bere ikasleei egin ziena. Lehen kristauentzat joan-etorri handiko gauza zen behin eta berriz gogoratzea zeini ari ziren jarraitzen, nola ari ziren parte hartzen haren egitasmoan eta norengatik ari ziren bizitza arriskatzen.
Galdera horri gaur egun erantzun nahi diogunean, mendetan barna kristauok sortu izan ditugun formulak erabiltzeko joera dugu: gizon egin den Jainkoaren Semea da Jesus, munduaren Salbatzailea da, gizadiaren Eroslea da... Aski ote da hitz horiek erabiltzea Jesusen jarraitzaile «bihur gaitezen»?
Tamalez, haurtzaroan ikasitako formula huts gertatu ohi dira sarritan, era mekanikoan onartuak, arinki errepikatuak eta bizipen baino gehiago baieztapen huts.
Ohituraz aitortzen dugu Jesus, debozioz edo esanekotasunez, baina haren biziaren jatortasunaz jabetu gabe bizi ohi gara, haren deiaren berritasuna entzun gabe, haren maitasun misteriotsuak erakar gaitzan utzi gabe, haren askatasunak kutsa gaitzan utzi gabe, haren ibilbideari jarraitzen ahalegindu gabe.
«Jainko» bezala adoratzen dugu, baina ez da gure bizitzaren erdigune. «Jaun» dela aitortzen dugu, baina haren egitasmoari bizkarra ematen diogu, zer zen eta zer nahi zuen batere ondo jakin gabe.«Maisu» esaten diogu, baina haren bizitzaren motibazio zen hura geure motibazio bihurtu gabe. Erlijio bateko kide bezala bizi gara, baina ez gara Jesusen ikasle.
Paradoxikoki, geure doktrina-formulen «ortodoxian» segurtasuna aurki genezake, baina ez da gertatzen Jesusekin egindako topaketa bizi. Badira guztiz «ortodoxoak» diren kristauak, senezko erlijiotasuna bizi dutenak, baina ez dute sumatu esperientziaz Jesus janari dela. Fedearen «jabe» direla uste dute; are, harro mintzo dira beren ortodoxiaz, baina ez dute ezagutzen Kristoren Espirituaren dinamismoa.
Ez gaitezen engaina. Jesusen aurrez aurre jarri beharra du guretako bakoitzak, haren begiradapean jarri beharra du eta nork bere izatearen barru-barrutik haren hitz hauek entzun beharra: nor naiz ni zuentzat benetan? Galdera honi bizitzaz erantzuten zaio hitz distiratsuz baino gehiago.

José Antonio Pagola

domingo, 7 de agosto de 2011

2011/08/14 - Urteko 20. igandea (A)

Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano

2011eko abustuaren 14a

Jose Antonio Pagolaren homiliak

Urteko 20. igandea (A)

EBANJELIOA

Emakumea, handia da zure fedea!

+ Mateo 15, 21-28

Handik irtenik, Tiro eta Sidon aldera aldendu zen Jesus. Hartan, inguru haietan bizi zen emakume kanaandar bat deiadarka hasi zitzaion:
–Erruki zakizkit, Jauna, Daviden Semea! Oinaze gorritan dauka deabruak nire alaba.
Baina Jesusek ez zion hitzik erantzun. Bere ikasleek, ondoraturik, eskatu zioten:
–Kasu egiozu, deiadarka baitatorkigu atzetik.
Jesusek, ordea:
–Israel herriko ardi galduengana bakarrik bidali nau Jainkoak.
Baina emakumea, hurbildurik, ahuspez jarri zitzaion, esanez:
–Lagun nazazu, Jauna.
Jesusek, orduan:
–Ez dago ongi seme-alabei ogia kendu eta txakurrei botatzea.
Emakumeak erantzun zion:
–Bai, Jauna, halaxe da; baina txakurrek ere jan ohi dituzte nagusien mahaitik erortzen diren ogi-apurrak.
Orduan, Jesusek esan zion:
–Emakumea, handia da zure fedea! Gerta bekizu nahi duzuna!
Eta une hartatik sendatua gelditu zitzaion alaba.

Jaunak esana.

HOMILIA

2011ko abustuaren 14a

GUZTIENA DA JESUS

Txundigarria da pasadizoa. Emakume pagano bat oihuka dator Jesusengana. Nortasun handiko emakumea da; gaixo duen alabarentzat erruki eske dator; izan ere, segur da ezen Jainkoak bizitza duina opa diela bere seme-alaba guztiei, nahiz pagano, nahiz emakume izan.
Zuzenean egin du eskaria: «Erruki zaitez nitaz, Jauna, Daviden Semea. Nire alaba deabruak torturatua da». Halere, alferrik: Jesus isilik da, argitzeko zaila den isiltasunez. Ez ote da kupituko Jesusen bihotza ama desanparatu haren aurrean?
Tirandura ezin jasanago bihurtu da Jesusek isiltasuna hautsi duenean, zorrotz uko eginez emakumeari entzuteari. Sendoa da haren ezetza eta Aitagandik hartua duen egitekoari leial izateko gogotik atera zaio: «Soilik, Israelgo ardi bide galduengana bidali nau».
Emakumea ez da desanimatu. Lasterrago dabil orain eta taldea harrapatu du; Jesusen aurrean lurreraino makurtu eta eskaria errepikatu du: «Jauna, lagundu». Haren oihuan Sanatzaile haren taldeko diren hainbat eta hainbat gizon-emakumeren mina entzuten da; bizitza duingabea sufritzen dutenena. Jesusen errukitik kanpo gelditu behar ote dute?
Jesusek bere ezetza berregin du: «Ez da on txakurrei botatzea seme-alaben ogia». Emakumea ez dago amore emateko Jesusen hoztasun ikaragarri horren aurrean. Ez du zalantzan jarriko Jesusena, onartu egin du haren irudi gogor hura, baina Jesusek kontuan izan ez duen ondorioa atera du: «Arrazoi duzu, Jauna; baina txakurrek ere jaten dituzten nagusiaren mahaitik erortzen diren apurrak». Jainkoaren mahian denentzat dago ogirik.
Jesusek harriturik erreakzionatu du. Emakume pagano honen eskaria hondoraino entzunez, ulertu du hark eskatzen duena Jainkoak nahi duena bera dela zehazki: «Emakumea, bai handia dela zure fedea; bete dadila gura duzuna». Sufritzen dutenez Jainkoak duen maitasunak ez du mugarik, ez dio axola jendea fededun ala fedegabe den ere. Emakume honi jaramon egiteak ez du apartatu Jesus Aitaren asmotik, baizik eta asmo hori egiaz norainokoa den agertu dio.
Kristauek, gaur egun, ikasi beharra dugu elkarrekin bizitzen: agnostikoekin, axolagabeekin edo paganoekin. Ez dira geure bidetik baztertu beharreko etsai. Haien sufrimena entzuten badugu, ikusiko dugu pertsona makal eta zaurigarri direla, geu bezala bizitzeko argi eta arnasa pixka baten bila dabiltzala.
Jesus ez da inoren jabetzakoa. Haren argi eta indar sanatzailea guztientzat da. Bide okerra da geure taldean edo elkartean hesitu nahi izatea, gutar ez direnak apartatuz, baztertuz edo gaitzetsiz. Orduan bakarrik beteko dugu Aitaren gogoa: sufritzen ari diren eta erruki eske intzirika ari diren gizaki guztiei bihotza irekiko diegunean.

José Antonio Pagola

lunes, 1 de agosto de 2011

2011/08/07 - Urteko 19. igandea (A)

Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano

2011eko abustuaren 7a

Jose Antonio Pagolaren homiliak

Urteko 19. igandea (A)

EBANJELIOA

Agindu iezadazu ur gainean zuregana joateko.

+ Mateo 14, 22-33

Jendea asetzeraino jan zutenean, Jesusek ikasleak txalupan sarrarazi eta bere aurretik beste aldera joateko agindu zien, berak jendeari agur egin bitartean. Jendeari agur egin ondoren, mendira igo zen, bakardadean otoitz egitera. Ilundu zuenean, han zegoen bakarrik.
Txalupa, ordurako, lehorretik urruti zihoan, uhinek astindua, haizea kontra baitzuen. Goiz aldera, ikasleengana joan zen Jesus, ur gainean oinez. Aintziran ibiltzen ikusi zutenean, ikasleak izutu egin ziren, mamuren bat zelakoan; eta beldurraren beldurrez oihuka hasi ziren.
Baina Jesusek berehala hitz egin zien eta esan:
–Lasai! Neu naiz. Ez beldurtu!
Orduan, Pedrok esan zion:
–Jauna, benetan zeu bazara, agindu iezadazu ur gainean zuregana joateko.
Jesusek erantzun:
–Zatoz.
Pedro ontzitik jaitsi eta Jesusengana abiatu zen ur gainean oinez. Baina, haizearen indarra nabaritzean, beldurra sartu zitzaion, eta, hondoratzen hasi zelarik, deiadar egin zuen:
–Jauna, salba nazazu.
Jesusek eskua eman eta heldu egin zion, esanez:
–Sinesmen gutxiko hori! Zergatik izan duzu zalantza?
Txalupara igo zirenean, haizea baretu egin zen. Eta ontzian zeudenak Jesusen aurrean ahuspez jarri ziren, esanez:
–Egiaz Jainkoaren Semea zara zu!

Jaunak esana.

HOMILIA

2011ko abustuaren 7a

JESUSEKIKO BELDURRA

Ikasleek Galileako itsasoan bizi izan zuten ekaitz baten oroitzapena jaso du Mateok. Kristau-elkarteek bizi dituzten krisi eta gatazken artean, beragan konfiantza izateko Jesusek egin dien dei bizia entzutera gonbidatu nahi ditu irakurleak.
Kontakizunak modu grafikoan deskribatu du egoera. Ontzia «olatuek astindua» dabil, materialki; gau iluna da eta lehorretik oso urrun da ontzia. Okerrena «kontrako haize hori» da, ez baitie uzten aurrera egiten. Halaz guztiz, bada zerbait larriagorik: Jesus ez da ontzian.
Urean ibiliz hurbildu zaienean, ikasleek ez diote antzeman eta, izuturik, garrasika hasi dira, ikaraz. Ebanjelariak arretaz adierazi du ezen beldur hori ez dela ekaitzak eragina, baizik eta gau ikaragarri hartan Jesusen presentzia hautemateko duten ezintasunak.
Elizak, historian barna, egoera kritikoak eta ilunak bizi ditzake; baina haren benetako drama orduan hasten da: krisiaren barruan Jesusen presentzia salbatzailea hautemateko haren bihotza gai ez denean, ezta haren oihu animatzailea entzuteko ere: «Aupa, neu naiz, ez beldur izan».
Miresgarria da Pedroren erreakzioa: «zeu bazara, agindu iezadazu zugana joateko ur gainean ibilki». Une egokia izan ohi da krisia Jesusen indar salbatzailearen esperientzia egiteko. Aldi pribilegiatua izan ohi da fedea tinkatzeko, ez giza tradizioen gainean, sostengu sozialen edo debozio bihozkoien gainean, baizik Jesusekiko, Jainkoaren Semearekiko, bizi-atxikiduraren gainean.
Narratzaileak hitz bakar batean laburbildu du Jesusen erantzuna: «Zatoz». Ez da hemen Jesusen ikasle izateko dei-konturik. Beste dei bat da, berria, ekaitz aldian beti entzun beharrekoa: bai Pedroren ondorengoak bat ontzian garenok, olatuek astindurik. Entzun beharra dugu «Jesusengana joateko» dei hori, «kontrako haizearen» beldurrik gabe; aldeko haren Espirituak gida gaitzen utziz.
Elizaren benetako problema ez da gizarte modernoaren sekularizazio hazkorra, ezta mendetan sostengu izan duen «kristiandade-gizartearen amaia ere; hau da benetako problema: fedea Jesu Kristoren fedean bakarrik sostengatzeko dugun ezkutuko geure beldurra.
Ez gara ausartzen aldi honetako seinaleak Ebanjelioaren argian entzutera; izan ere, ez gaude prest Jesusi jarraitzeaz dugun ustea eta modua berriztatze aldera egiten zaigun inolako deirik entzuteko. Alabaina, gaur ere Jesus da gure esperantza bakarra. Jesusekiko beldurra hasten den puntuan gure fedearen azkena da.

José Antonio Pagola

2011/08/06 - Jaungoikoaren antzalda (A)

Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano

2011eko abustuaren 6a

Jose Antonio Pagolaren homiliak

Jaungoikoaren antzalda (A)

EBANJELIOA

Otoitz egiten bitartean, aurpegia eguzkia bezain distiratsu bihurtu zitzaion.

+ Mateo 17, 1-9

Egun haietan, Jesusek Pedro, Santiago eta honen anaia Joan hartu eta mendi garai batera eraman zituen aparte. Eta antzaldatu egin zen haien aurrean: aurpegia eguzkia bezain distiratsu bihurtu zitzaion eta jantziak argia bezain zuri.
Hartan, Elias eta Moises agertu zitzaizkien Jesusekin hizketan.
Pedrok esan zion Jesusi: «Jauna, zein ederki gauden hemen! Nahi baduzu, hiru etxola egingo ditut bertan: bata zuretzat, bestea Moisesentzat eta bestea Eliasentzat».
Oraindik hizketan ari zela, hodei argi batek estali zituen, eta mintzo batek hodeitik esan zuen: «Hauxe dut neure Seme maitea, hauxe dut atsegin. Entzun berari!»
Hau entzutean, ikasleak ahuspez erori ziren beldur-ikaraz. Hurbildu zitzaien Jesus, ukitu eta esan zien: «Zuti zaitezte. Ez beldurtu!»
Begiak altxaturik, Jesus bakarrik ikusi zuten, eta besterik inor ez.
Menditik beherakoan, agindu hau eman zien Jesusek: «Ez esan inori ikusi duzuena, harik eta Gizonaren Semea hildakoen artetik piztu arte».

Jaunak esana.

HOMILIA

2011ko abustuaren 6a

Izenburua

---

José Antonio Pagola