lunes, 10 de abril de 2017

2017-04-16 - Pazko Igandea (A)


Joan den 2014ko urriaren 2an, Kepa Apostolu deunaren parrokian, Jose Antonio Pagolak “Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción” izenburuko itzaldia eman zigun. 
Hemen sakatuz hartaz goza dezakezue.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagolaren homiliak.

Igandeko izenburuan "klik" egin, José Antonio Pagolaren homiliak irakurtzeko, partekatzeko, jaisteko edo inprimatzeko. Baita ere goiko menuan A Zikloa, B Zikloa edo C Zikloa aukeratu, zikloaren homiliak irakurtzeko.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Pazko Igandea (A)

Pazko Igandea (A-B-C)

EBANJELIOA

Jesusek hildakoen artetik piztu behar zuela.

+ Joan 20, 1-9

Asteko lehen egunean Magdalako Maria hilobira joan zen goizean goiz, artean ilun zegoela, eta harria hilobitik kendua ikusi zuen.
Orduan, Simon Pedrorengana eta Jesusek maite zuen beste ikasleagana itzuli zen lasterka, eta esan zien: «Eraman egin dute Jauna hilobitik, eta ez dakigu non ipini duten».
Irten ziren, orduan, Pedro eta beste ikaslea eta hilobirantz jo zuten. Biak batera zihoazen korrika, baina beste ikaslea Pedro baino arinago zihoan, eta lehenago iritsi zen hilobira. Barrura begiratzeko makurturik, oihal-zerrendak lurrean zeudela ikusi zuen, baina ez zen sartu. Iritsi zen haren atzetik Simon Pedro eta sartu zen hilobira. Oihal-zerrendak lurrean ikusi zituen, baita Jesusen burua biltzen egoniko zapia ere; baina hau ez zegoen oihal-zerrendekin batera jarria, beste toki batean aparte bildua baizik. Orduan, sartu zen beste ikaslea ere, hilobira lehenengo iritsi zena. Ikusi eta sinetsi egin zuen. Izan ere, ordu arte ez zuten ikasleek ulertu Liburu Santuak dioena, Jesusek hildakoen artetik piztu behar zuela, alegia.

Jaunak esana.

HOMILIA

2017ko apirilaren 16a

HOMILIA

2016ko martxoaren 27a

NON IBILI BIZI DENAREN BILA?

Aitak piztu zuen Jesusekiko fedea ez zen jaio ikasleen bihotzean berez eta bere kasa. Bizi zen harekin topo egin aurretik, ebanjelariek diotenez, ikasleak noraezean ibili ziren haren bila, hilobi inguruan, galde eta duda asko zutela.
Magdalako Maria da prototiporik hobena, guztiei ere zer gertatu zaien jakiteko. Joanen kontakizunean datorrenez, goizean goiz dabil Maria gurutziltzatuaren bila: «artean ilun zela». Jakina, «hilobira» joan da bila. Artean ez daki herioa garaitua izan dela. Horregatik, nahasarazi egin du hilobia hutsik ikusteak. Jesus gabe, galdua ikusi du bere burua.
Beste ebanjelariak beste tradizio batez mintzo dira: emakume-talde osoa bila dabilela dioenaz. Ezin ahaztu dira Maisuaz, ikasletzat hartu dituen hartaz, eta harekiko maitasunak hilobira eraman ditu. Han ez dute aurkitu Jesus; alabaina, haren bila nora jo adierazi dien mezua entzun dute: «Zertan zabiltzate hildakoen artean bizi denaren bila? Ez da hemen. Piztu da».
Kristo berpiztuarekiko fedea ez da pizten gugan gaur ere berez, haurtzarotik katekistei eta predikariei entzun diegulako soilik. Jesusen piztuerarekiko federa bihotza irekitzeko, nork bere ibilbidea egin behar du. Ezinbestekoa da Jesusez ez ahaztea, hura grinatsuki maitatzea, indar guztiz aren bila ibiltzea, baina ez hildakoen munduan. Bizi den haren bila, bizia den lekuan behar da ibili.
Bizi den eta kreatzaile den Kristo berpiztuarekin topo egin nahi badugu, ez dugu bilatu behar hila den erlijio batean, legeak eta arauak betetze hutsera emana den erlijio batean, baizik Jesusen Espirituaren arabera bizi ohi den lekuan, jarraitzaileek Jesus fedez, maitasunez eta erantzukizunez onartzen duten lekuan.
Ez dugu ibili behar haren bila borroka agor batek, Jesusekiko maitasunik eta Ebanjelioarekiko gogorik ezak banaturik eta muturka jarriak dituen kristauen artean; baizik eta kristau-elkartea eraikitzen ari garen lekuan ibili behar dugu haren bila, beren erdian Jesus jarria dutenen artean, ezen badakiten «bi edo hiru haren izenean bildu diren lekuan, han dela hura».
Bizi den hura ez dugu aurkituko fede zurrun eta ohikeriazko batean, topiko-mota guztiek eta esperientziarik gabeko formula hutsalek higatua duten hartan; hura aurkitzeko, beste kalitate bateko harremanak behar ditugu harekin eta haren egitasmoarekin. Itzalia eta zurruna den Jesus bat, maiteminik eta lilurarik eragiten ez duen bat, bihotza hunkitzen ez duen eta bere askatasuna kutsatzen ez duen bat: halako Jesus hura «hila den Jesus» da. Ez da bizi den Kristo, ez da Aitak piztu duen hura. Ez da bizi den eta biziarazten duen hura.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2015eko apirilaren 5ean

ZOAZTE GALILEARA. HAN IKUSIKO DUZUE

Pazko Gaubeilan irakurri ohi den ebanjelio-pasarteak garrantzi aparta du. Gurutziltzatu dutena Jainkoak piztu duelako albiste handia dakarkigu; horrez gainera, ordea, hura ikusteko eta harekin topo egiteko zein bide egin adierazten digu.
Jesus ahantzi ezin duten hiru emakume miresgarriz mintzo zaigu Markos: Maria Magdalena, Santiagoren Maria eta Salome. Bihotzean asmo zoro hau sortu zaie, maitasun grinatsutik bakarrik sor daitekeena: «usain gozoko ukenduak erostea, Jesusen gorpua gantzutzeko».
Eta gauza harrigarria: hilobira iristean, irekia da. Gehiago hurbiltzean, berriz, «gazte bat ikusi dute zuriz jantzia», beren harriduratik lasaiarazi eta inoiz pentsatuko ez zutena agertu diena.
«Nazareteko Jesusen, gurutziltzatuaren, bila zabiltzate?» Oker zabiltzate hildakoen artean haren bila. «Ez da hemen». Jesus ez da beste hildako bat gehiago. Ez da zertan negar egin hartaz, hari omenaldia egiteko. «Piztu da». Bizirik da betiko. Ezin aurkitu izango dute sekula hildakoen artean, izandakoen, zendutakoen artean.
Baina, hilobian ez bada, non aurkitu? Non egin genezake topo harekin? Jesusek berak esana ziena gogorarazi die gazteak emakumeei: «Zuen aurretik doa Galileara. Han ikusiko duzue». Berpiztua «ikusi» ahal izateko, Galileara itzuli beharra dute. Zergatik? Zertarako?
Berpiztua ezin ikusi ahal da, haren ibilbidea bera egin gabe. Hura gure artean bizi-bizirik sentitu ahal izateko, abiapuntura itzuli behar da, eta Jesus gurutzera eta piztuerara eraman duen bizitzaren esperientzia egin behar da. Horrela egin ezean, doktrina txundigarria izanen da guretzat «Piztuera», dogma sakratua izanen da, baina Jesus ez dugu sumatuko geure artean bizirik.
Galilea izan da Jesusen jardueraren eszenatoki nagusia. Han ikusi dute ikasleek jendea sendatzen, barkatzen, askatzen, onartzen, guztiengan esperantza berria iratzartzen. Gauza bera egin behar dugu orain haren jarraitzaileok. Ez gaude bakarrik. Aurretik doakigu berpiztua. Ikusiko dugu haren urratsei jarraitzen badiegu. «Berpiztua» sumatzeko gauzarik erabakitzaileena, ez da teologia ikastea, ezta liturgi ospakizuna ere, baizik Jesusi fedez jarraitzea.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2014ko apirilaren 20a

HOMILIA

2013ko martxoaren 31ea

BERPIZTUAREKIN TOPO EGIN

Joan ebanjelariaren kontakizunak dioenez, Maria Magdalena da hilobira joan den lehenengo pertsona. Artean ilun zela. Eta, atsekabez, hutsik dagoela ikusi du. Jesusen falta sentitu du. Bera ulertu eta sendatu zuen Maisua. Berak azkeneraino leial jarraitu zion Profeta. Nori jarraitu behar dio orain? Kezka hori agertu die ikasleei: «Eraman egin dute Jauna hilobitik eta ez dakigu non ezarri duten».
Mariaren hitz hauek adieraz lezakete hainbat kristauk gaur egun bizi duen esperientzia: Zer egin dugu Jesus berpiztuaz? Nork eraman du? Non ezarri dugu? Sinesten dugun Jaun hori, biziaz betea den Kristo al da ala oroitzapena bihotzean pixkana itzaliz doakigun Kristo?
Oker bat da, irmoago sinetsi ahal izateko «frogen» bila ibiltzea. Ez da aski Elizaren irakaspenetara jotzea. Alferrik da teologoen maisu-lanetan miatzen ibiltzea. Berpiztuarekin topo egin ahal izateko, ororen aurretik, barne-ibilbide bat egin beharra dugu. Geure barnean aurkitu ezean, ez dugu aurkituko inon ere.
Joan ebanjelariak, pixka bat geroxeago, honela deskribatzen du Maria: batetik bestera korrika informazio bila. Eta, Jesus ikusi duenean, oinazeak eta malkoek itsuturik, ezin antzeman izan dio. Uste izan du baratzeko arduraduna dela ikusi duen hura. Jesusek galdera bakarra egin dio: «Andrea, zergatik ari zara negarrez?, noren bila zabiltza?»
Agian, gu geure ere horren antzeko galdera egin beharrean gara. Zergatik da gure fedea, batzuetan, hain leloa? Zer da, gure artean, poz-falta horren hondo-hondoko arrazoia? Zeren bila gabiltza kristauak gaur egun? Zer amesten dugu? Jesusen bila al gabiltza, geure elkarteetan biziaz betea sentitu nahi genukeena?
Gaurko kontakizun honen arabera, hizketan ari da Jesus Mariarekin, baina honek ez daki Jesus dela. Hala, dei egin dio Jesusek bere izenaz, Galilean ibiltzen zirenean bere ahotsean agertu ohi zuen samurtasun bera azalduz: «Maria!» Honek kolpean erantzun dio: «Rabbuni, Maisu».
Mariak berpiztuarekin topo, Jesusek berari dei egiten diola sentitu duenean egin du topo. Horixe da kontua. Orduan agertzen zaigu Jesus biziaz beterik: geure izenaz dei egiten digula sentitu eta egiten digun gonbitari kasu egiten diogunean. Orduan da hazten gure fedea.
Kristoganako geure fedea ez dugu biziberrituko kanpotik bakarrik elikatu nahi badugu. Ez dugu harekin topo egingo, harekin berarekin harreman biziak izaten saiatu gabe. Segur aski, ebanjelioen bidez ezagutu eta nork bere bihotz barnean bilatutako Jesusekiko maitasunak eraman gaitzake, beste ezerk baino hobeto, Berpiztuarekin topo egitera.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2012ko apirilaren 8an

ESPERANTZAREN MISTERIOA

Berpiztuagan sinestea, uko egitea da gure bizitza egundoko bi hutsuneren arteko parentesi labur bat bakarrik dela onartzeari. Jainkoak berpiztu duen Jesus sostengutzat hartuz, sumatzen dugu, desiratzen dugu eta sinesten dugu Jainkoa bere betera bideratzen ari dela Gizadiaren bihotzak eta kreazio osoak duen biziaren, zuzentasunaren eta bakearen irrika.
Berpiztuagan sinestea, kontra egitea da geure indar guztiz gizon-, emakume- eta haur-multzo kontaezineko hori, bizitza honetan soilik miseria, umilazioa eta sufrimendua ezagutu duen hori, betiko ahaztua gelditzeari.
Berpiztuagan sinestea, konfiantza jartzea da bizi batean, zeinetan ez baita izango jada, ez pobretasunik ez oinazerik, zeinetan ez baita izango inor triste, ez baitu inork izango zertan negar egin. Azkenean ikusi ahal izango ditugu beren egiazko aberrira iristen patera koxkorretan datozenak.
Berpiztuagan sinestea, esperantzaz hurbiltzea da hainbat eta hainbat osasunik gabeko, gaixo kroniko, ezindu fisiko eta psikiko, depresioak jotako, bizitzeaz eta borroka egiteaz nekatutakoengana. Egun batean ezagutuko dute zer den bakean eta osasun betean bizitzea. Entzungo dituzte Aitaren hitz hauek: «Sar zaitez betiko zeure Jaunaren gozamenean».
Berpiztuagan sinestea, ez etsitzea da Jainkoa betiko «ezkutuko Jainkoa» izango dela, ezin gozatuko dugularik haren begiratuaz, haren txeraz, haren besarkadaz. Betiko aintzatsu haragiturik aurkituko dugu Jesusengan.
Berpiztuagan sinestea, konfiantza izatea da ezen mundua gizatasun handiagoko eta zoriontsuago bihurtzeko gure ahaleginak ez direla hutsunean galduko. Egun zoriontsu batean, azkenak lehenengo izango dira eta prostituituek aurrea hartuko digute Erreinuan.
Berpiztuagan sinestea, jakitea da ezen, hemen erdizka gelditu den guztiak, ezin izan denak, geure trakeskeriaz edo bekatuaz hondatu izan dugunak, guztiak lortuko duela Jainkoagan bere betearen betea. Ez da galduko maitasunez bizi izan dugunetik ezer edo maitasunez uko egin izan diogunetik ezer.
Berpiztuagan sinestea, espero izatea da ezen, ordu pozgarriak eta esperientzia garratzak, pertsonengan eta gauzetan utzi izan ditugun «aztarnak», guztiak antzaldatuko direla. Jada ez dugu izango bukatzen den adiskidetasunik, amaitzen den jairik, tristura dakarren agur egin beharrik. Jainkoa izango da dena denetan.
Berpiztuagan sinestea, sinestea da ezen egun batean entzungo ditugula Apokalipsi liburuak Jainkoaren ahoan jarri dituen ezin sinetsizko hitz hauek: «Neu naiz gauza guztien hasiera eta azkena. Egarri denari, neuk emango diot doan biziaren uraren iturritik». Jada ez da izango, ez heriotzarik ez lanturik, ez garrasirik ez nekerik; iraganeko gauza izango da hori guztia.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA

2011ko apirilaren 24a

ARRAZOIA ZUEN JESUSEK

Zer sentitzen dugu Jesusen jarraitzaileok egiaz sinestera ausartzen garenean Jainkoak Jesus piztu duela? Zer bizi ohi dugu haren ondoren ibiltzen jarraitzean? Nola komunikatzen gara harekin, hura biziaz blai esperimentatzen dugunean?
Jesus berpiztu hori, arrazoia zenuen. Egia da, bai, Jainkoaz esan diguzun guztia. Orain badakigu leiala dela Aita, konfiantza osoa zor diogula. Heriotza baino harago maite gaituen Aita da. Hari «Aita» deitzen jarraituko dugu, inoiz baino fede handiagoz, zuk irakatsi zenigunez. Seguru gara ez digula huts egingo.
Jesus berpiztu hori, arrazoia zenuen. Seguru gara orain biziaren adiskide dela Jainkoa. Hasiak gara hobeto ulertzen guztiek bizitza sanoagoa, zuzenagoa eta zoriontsuagoa izan dezaten zuk jasandako nekaldia. Orain ulertzen dugu zergatik jartzen zenuen edozein arau edo tradizioren aurretik gaixoen osasuna. Zure urratsei jarraiki, bizitza sendatuz eta sufrimena arinduz biziko gara. Erlijioa beti jendearen zerbitzura jarriko dugu.
Jesus berpiztu hori, arrazoia zenuen. Orain badakigu Jainkoak justizia egiten diela biktima errugabeei: garaipena ematen diola biziari heriotzaren gain, ongiari gaizkiaren gain, egiari gezurraren gain, maitasunari gorrotoaren gain. Borrokan jarraituko dugu gaizkiaren, gezurraren eta gorrotoaren aurka. Jainko horren eta berorren justiziaren bila ibiliko gara beti. Badakigu ezen horixe dela Jainkoak gugandik nahi duen lehenengo gauza.
Jesus berpiztu hori, arrazoia zenuen. Orain badakigu Jainkoak bat egiten duela gurutzean jositakoekin, inoiz ez borreroekin. Ulertzen hasiak gara zergatik zaren zu beti sufritzen ari direnekin eta zergatik defenditzen dituzun horrenbeste pobreak, goseak eta mespretxatuak. Makalenak eta zaurigarrienak defendituko ditugu, gizarteak gaizki erabiltzen eta erlijioak ahazten dituenak. Aurrerantzean, hobeto entzungo dugu zure deia errukitsu izatera, zeruko Aitak bezala.
Jesus berpiztu hori, arrazoia zenuen. Orain ulertzen hasiak gara apur bat zure hitzik gogorrenak eta arraroenak. Sumatzen hasiak gara ezen zugatik eta zure Ebanjelioagatik bere bizia galtzen duenak gorde egingo duela. Orain ulertzen dugu zergatik gonbidatu gaituzun zuri jarraitzera azkeneraino, egunero gurutzea lepoan hartuz. Zugatik eta zure Ebanjelioagatik apur bat sufritzen jarraituko dugu, baina laster partekatuko dugu zurekin Aitaren altzoa.
Jesus berpiztu hori, arrazoia zenuen. Orain bizirik zara betiko eta gure arten zaitugu zure izenean bizpahiru lagun elkartzean. Orain badakigu ez gaudela bakarrik, lagun zaitugula Aitaganako bidean. Zure ahotsa entzungo dugu zure Ebanjelioa irakurtzean. Zutaz elikatuko gara zure Afaria ospatzean. Gurekin izango zaitugu aldien azkeneraino.

Jose Antonio Pagola




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

José Antonio Pagola Itxaldiaren Bideoak ikusteko:
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com



No hay comentarios:

Publicar un comentario

Iruzkinen argiltapenak blogaren administratzailaren onarpena eskatuko dute.