2011/04/03 - Garizumako 4. igandea (A)

Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano

2011eko apirilaren 3a

Jose Antonio Pagolaren homiliak

Garizumako 4. igandea (A)

EBANJELIOA

Joan zen, bada, garbitu eta ikusten zuela itzuli zen.

+ Joan 9, 1-41

Egun habietan, bidez zihoala, jaiotzatik itsua zen gizon bat ikusi zuen Jesusek. Eta ikasleek galdegin zioten:
–Maisu, zeinek egin zuen bekatu hau itsu jaiotzeko, beronek ala beronen gurasoek?
Jesusek erantzun zien:
–Ez beronek, ez beronen gurasoek, ez zuten bekatu egin, baizik eta Jainkoaren egintzak honengan ager daitezen jaio zen itsu.
Egun-argi den bitartean, bidali nauenaren egintzak bete behar ditut; badator gaua, eta orduan ezin izango du inork lanik egin.
Munduan naizen bitartean, munduaren argia naiz.
Hau esanik, lurrera listua bota, listuaz lohia egin eta lohiaz itsuari begiak igurtzi zizkion.
Gero, esan zion:
–Zoaz garbitzera Siloeko ur-putzura (Siloek «Bidalia» esan nahi du).
Joan zen, bada, garbitu eta ikusten zuela itzuli zen.
Auzokoek eta lehen eskean ikusi ohi zutenek esaten zuten:
–Ez al da hau eserita eskean egoten zena?
Batzuek zioten:
–Bai, huraxe da.
Beste batzuek, berriz:
–Ez, ez da hura, haren antzeko bat baino.
Berak, ordea, zioen:
–Bai, neu nauzue.
Haiek galdetu zioten:
–Nola ikusten duzu, bada, orain?
Hark erantzun zien:
–Jesus delakoak listuaz lohia egin du, begiak igurtzi dizkit eta agindu: «Zoaz Siloera eta garbitu han»; joan, garbitu eta ikusten hasi naiz.
Orduan, galdegin zioten:
–Non da orain gizon hori?
Hark erantzun:
–Ez dakit.
Larunbata zen Jesusek lohia egin eta begiak ireki zizkion eguna. Horregatik, fariseuengana eraman zuten itsu izandako hura, eta fariseuek berriro galdegin zioten ea nola hasi zen ikusten. Hark erantzun zien:
–Lohia ezarri zidan begietan, garbitu nintzen eta ikusi egiten dut.
Orduan, fariseuetariko batzuek zioten:
–Gizon hori ez dator Jainkoarengandik, ez baitu atseden-eguna errespetatzen.
Beste batzuek, berriz, zioten:
–Nola egin lezake bekatari batek horrelako mirarizko seinalerik?
Eta ez zetozen bat beren iritzietan.
Orduan, berriro galdetu zioten itsuari:
–Eta zuk, zer diozu begiak ireki dizkizunaz?
Hark erantzun:
–Profeta dela.
Judu-agintariek, ordea, ez zuten sinetsi nahi gizon hura itsu izan eta gero ikusten hasi zenik. Beraz, haren gurasoei deitu eta galdegin zieten:
–Hau al da zuen semea, itsu jaio zela diozuena? Nola ikusten du, bada, orain?
Gurasoek erantzun zieten:
–Guk dakiguna da gure semea dela eta itsu jaio zela; baina orain nola ikusten duen edo begiak nork ireki dizkion, hori ez dakigu. Galdegin berari, badu adina-eta bere buruaren berri emateko.
Gurasoek agintarien beldur zirelako erantzun zuten horrela, ordurako agintariek erabakia baitzuten Jesus Mesias zela aitortzen zuena beren elkartetik botatzea.
Horregatik esan zuten gurasoek: «Badu adina, galdegin berari».
Agintariek itsu izandakoari bigarren aldiz dei egin eta esan zioten:
–Aitortu egia Jainkoaren aurrean. Guk badakigu gizon hori bekatari dela.
Hark erantzun zien:
–Ez dakit bekatari den ala ez. Dakidan gauza bakarra hauxe da: itsu nintzela eta orain ikusi egiten dudala.
Haiek, berriro:
–Zer egin dizu? Nola ireki dizkizu begiak?
Eta hark erantzun:
–Esan dizuet, eta ez didazue jaramonik egin. Zergatik nahi duzue berriro entzun? Zuek ere haren ikasle izan nahi duzue, ala?
Haiek irainez bete eta esan zioten:
–Zeu zara, zu, haren ikasle; gu Moisesen ikasle gara. Guk ziur dakigu Moisesi Jainkoak hitz egin ziola, baina hori nongoa den ere ez dakigu.
Hark ihardetsi zien:
–Hori bai harrigarria! Zuek nongoa den ere jakin ez, eta horrek niri begiak ireki. Jakina da Jainkoak ez diola bekatariari entzuten, baizik eta berari begirune izan eta beraren nahia betetzen duenari entzuten diola Jainkoak.
Egundaino ez dugu entzun itsu jaiotako bati inork begiak ireki dizkionik. Gizon horrek, Jainkoarengandik ez baletor, ezin izango luke ezer ere egin.
Haiek erantzun zioten:
–Goitik beheraino bekatari jaio zinen, eta zu guri irakatsi nahian?
Eta elkartetik kanpora bota zuten.
Jakin zuen Jesusek sendatutako itsua elkartetik kanpora bota zutela eta, harekin topo egitean, galdetu zion:
–Sinesten duzu Gizonaren Semearengan?
Hark erantzun:
–Esadazu nor den, Jauna, sinets dezadan.
Jesusek esan zion:
–Ikusi duzu. Zurekin ari dena bera da.
Orduan, Jesusen aurrean ahuspeztu eta esan zion:
–Sinesten dut, Jauna.
Ondoren, esan zuen Jesusek:
–Mundu hau auzitan jartzera etorri naiz ni. Ondorioz, ikusten ez dutenek ikusi egingo dute, eta ikusten omen dutenak itsu bihurtuko.
Jesusekin zeuden fariseuetako batzuek, hori entzunik, esan zioten:
–Gu ere itsu ote gara?
Jesusek erantzun zien:
–Itsu bazinete, ez zenukete bekaturik izango; baina ikusten duzuela diozuenez, zeuen bekatuzko egoeran irauten duzue.

Jaunak esana.

HOMILIA

2011ko apirilaren 3a

FEDERAKO BIDEAK

Ahaztezina da kontakizuna. Tradizioz «Jaiotzetiko itsua sendatzea» deitzen zaio, baina askoz gehiago da; ebanjelariak gizon baten barne-ibilbidea deskribatu digu, Jesusekin, «munduaren argi» den horrekin, topo egin arte ilunpean galdurik ibili den gizon batena.
Ez dakigu haren izenik. Hauxe dakigu soilik: eskalea dela, jaiotzetik itsua, tenpluaren atarian limosna eske egon ohi dela. Ez daki argia zen den. Ez du ikusi sekula. Ezin ibili da, ez du nondik norako gaitasunik. Ilunpean bizi da. Ezin ezagutuko du sekula bizitza duin bat.
Behin batean, ordea, Jesus sartu da haren bizitzan. Itsuak halako premia du, non begiak igurzten uzten baitio. Ez daki zein den, baina konfiantza du haren indar sendatzailean. Jesusen esana eginez, Siloeko ur-putzuan garbitu ditu begiak, eta ikusten hasi da lehen aldiz. Jesusekin topo egin izanak aldatu egingo du haren bizitza.
Auzokoek eraldaturik ikusi dute. Lehengoa bera da, baina beste bat ematen du. Bere esperientzia argitzen die: «Jesus izeneko gizon batek» sendatu du. Ez daki beste ezer. Ez daki nor den, ez non den, baina begiak ireki dizkio. Hain zuzen, Jesusek on egiten die bera gizon huts bezala aitortzen dutenei ere.
Fariseuek, erlijio-kontuan adituak diren haiek, mila argibide eskatzen diote Jesusez. Bere esperientzia kontatzen die: «gauza bakarra dakit: itsua nintzela eta orain ikusten dudala». Jesusez zer iritzi duen galdetzen diote, eta sentitzen duena esaten die: «profeta dela». Harengandik hartua hain gauza ona da, non gizon hori Jainkoagandik baitatorke. Horrela bizi du jende xume askok Jesusenganako fedea. Ez daki teologiarik, baina sumatzen du Jainkoagandik datorrela gizon hori.
Pixkana, eskalea bakarrik gelditzen ari da. Gurasoek ez dute defenditu. Arduradun erlijiosoek kanpora bota dute sinagogatik. Alabaina, Jesusek ez du uzten bera maite duen eta bilatzen duen inor. «Bota zutela entzun zuenean, haren bila joan zen». Jesusek bere bideak ditu bere bila dabiltzanekin topo egiteko. Ezin eragotzi dio inork.
Jesusek, inork ez diola ulertzen ematen duen gizon harekin topo egitean, galdera bakarra egin dio: «Sinesten al duzu Gizonaren Semeagan?» Sinesten al duzu Gizon Berriagan? Hain juxtu, Jainkoaren ezin atzemaneko misterioaren adierazpen eta gizakunde delako guztiz gizon den Gizonagan? Eskalea presta da sinesteko, baina inoiz baino itsuago da: «Eta zein da, Jauna, harengan sinets dezadan?»
Jesusek diotso: «Ikusten duzun hauxe: mintzo zaizuna, hauxe da». Itsuari begiak ireki zaizkio orain. Eta Jesusen aurrean ahuspeztu eta diotso: «Sinesten dut, Jauna». Jesusi entzunez bakarrik eta barnetik hark gida gaitzan utziz joaten gara fede beteago eta, baita, apalago baterantz.

José Antonio Pagola