2011/01/09 - Jaunaren Bataioa (A)

Hasiera ..... A Zikloa ..... B Zikloa ..... C Zikloa ..... Castellano

2011eko urtarrilaren 9a

Jose Antonio Pagolaren homiliak

Jaunaren Bataioa (A)

EBANJELIOA

Bataiatu eta berehala, Jainkoaren Espiritua ikusi zuen Jesusek uso-tankeran jaisten eta beregana etortzen.

+ Mateo 3, 13-17

Jesus Galileatik Jordanera etorri zen, Joanengana, honek bataia zezan. Joanek ez zion utzi nahi eta esan zion:
-Neu naiz zuk bataiatu beharrekoa, eta zu zatoz niregana?
Baina Jesusek erantzun zion:
-Uztazu orain, honela bete behar baitugu osoki Jainkoaren nahia.
Orduan, amore eman zuen Joanek.
Bataiatu eta berehala, Jesus uretatik irten zen. Hortan, zerua zabaldu zen, eta Jainkoaren Espiritua ikusi zuen Jesusek uso-tankeran jaisten eta beregana etortzen. Eta mintzo hau etorri zen zerutik: «Hau da nire Semea, nire maitea; berau dut atsegin».

Jaunak esana.

HOMILIA

2011ko urtarrilaren 6a

EZ OTE GARA GEU ARI ESPIRITUA ITZALTZEN?

Ebanjelioko kontakizuna Jesus Jordan ibaian murgildu izanaz mintzo bada ere, gauzarik garrantzizkoena ez da Bataiatzailearen eskuz hartu duen ur-bataioa, baizik Aitak bidali dion Espiritua hartu izana.
Bibliaren burubidearen arabera, Espiritu honek biziaraziko du Jesus Jainkoaren bizi-arnasaz, bere maitasunez eta indar kreatzaileaz betez, jendea askatzera, eraldatzera eta bizia indartzera joan dadin. Horregatik, Jesusen lehen jarraitzaileek honelako profetatzat oroitzen zuten: «Jainkoak Espiritu Santuaz gantzuturik… on eginez eman zuen bizitza». Espiritu honek behar ditu arnastu Jesusen urratsei jarraitu nahi dietenak.
Gure egun hauetako krisi erlijiosoa halako indarrez ari da zabaltzen, non axola-eza erasaten ari baita jada fededunei berei. Zantzuak gero eta kezkagarriagoak dira. Badira analizatzaileak bere burua kristau aitortzen duen jende baten fedea ere gesaltzen ari duen «barne ateismoa» salatzen dutenak.
Eliza ez da «esparru immunizatu» bat. Bada izatez Jainkoa kontuan hartzen ez duten betetzailerik. Aise bizi daiteke halako jendea hura gabe. Jainkoak ez du eraginik halakoen bizitzan, ez du Jainkoa bizi-arnasa. Jainkoarekin komunikaziorik ez duen erlijioa ari dira bizitzen. Praktikan, Jainkoa ez da ezer haientzat. Ohartu gabe, «Jainkoaren absentziaren kulturan» ari dira kokatzen.
Geldo jarraitu behar ote dugu egiazko fedearen galtze progresibo honen aurrean, geure etxeetan eta elkarteetan beretan ere? Ez ote gara gero eta ez-axolago bihurtzen dena kutsatzen ari den erlijioso-axolarik ezaren aurrean? Ez ote da iritsia erreakzionatzeko ordua?
Agian, hau da lehenengo gauza: jabetzea geu garela, agian, Elizaren baitan Espiritua itzaltzen ari garenak, geure itsutasuna eta geldotasuna direla medio. Iraupen-senak eraginda, iragana gordetzeari emanik bizitzeko arriskua dugu; agian, bihotz-berritzeari etengabe emanik bizitzea baino erosoagoa delako, Espirituaren sormenari irekiak bizitzea baino erosoagoa delako.
Segur aski, gehiago arduratu beharra dugu Jainkoarekin harremanak izateko moduaz, azaleko forma hutsalak, kanpotik bakarrik bizi ohi diren horiek alde batera utziz; Jainkoaren Misterio santuari ihes egiteko era izan baitaitezke horiek, haren aurrean espirituz eta egiaz jartzeko baino gehiago.
Ematen du inoiz baino premiazkoagoa dela sustatzea Kontzilio Vatikano II.ak «gogo biziz» eskatzen duen hau, hots, «esku-hartze betea, kontzientea, eginkorra ospakizun liturgikoetan»; zeren uste baitu «hori dela lehen iturria eta beharrezkoa, non xurgatuko baitu»

José Antonio Pagola